Καίτη Βασιλάκου: Γιατί οι μετριοπαθείς μουσουλμάνοι σωπαίνουν;

Υπολογίζεται ότι ένα 6% περίπου του πληθυσμού των χωρών της δυτικής Ευρώπης είναι σήμερα μουσουλμάνοι. Το ποσοστό δεν είναι μεγάλο. Η παρουσία τους γίνεται όμως αισθητή στις πόλεις, ενώ έξω από αυτές κυριαρχεί πάντα ο ντόπιος πληθυσμός.

Οι μουσουλμάνοι αυτοί δεν είναι φανατικοί ισλαμιστές, είναι μετριοπαθείς και νοικοκυραίοι άνθρωποι που θέλουν να έχουν μια καλύτερη ζωή στην ευημερούσα (σ’ αυτούς έτσι φαίνεται) Ευρώπη. Για να καταλάβουμε περίπου τον ψυχισμό τους προτείνω να τους συγκρίνουμε με τους δικούς μας χωρικούς της δεκαετίας του 1950 που μετανάστευσαν στην Ευρώπη για να κάνουν την τύχη τους.

Οι Έλληνες εκείνοι δεν ένιωθαν και πολύ όμοιοι με τους Γερμανούς, τους Βέλγους, τους Γάλλους ή τους Ελβετούς συμπολίτες τους. Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός ήταν πολύ προχωρημένος για τις δικές τους αντιλήψεις – μην ξεχνάμε ότι εδώ ακόμα σφαζόμασταν εμείς για λόγους τιμής, η γυναίκα έπρεπε να είναι παρθένα μέχρι το γάμο, οι όροι «εξίσωση των φύλων» και «γυναικεία χειραφέτηση» ήταν άγνωστοι, σεβόμασταν ακόμη τον παπά και τον δάσκαλο του χωριού, ήμασταν αγράμματοι οι περισσότεροι, η ζωοφιλία ήταν εκκεντρικότητα και άλλα πολλά.

Αν και θαύμαζαν τα επιτεύγματα και τον πλούτο των Ευρωπαίων, οι Έλληνες μετανάστες ένιωθαν αποκομμένοι από αυτόν τον πολιτισμό που είχε πολλά χαρακτηριστικά «εκφυλισμού» κατά τη γνώμη τους. Με τα χρόνια κατάφεραν κάπως να αφομοιωθούν και τα παιδιά τους, η δεύτερη γενιά, έγιναν τέλος πάντων Ευρωπαίοι.

Εκείνοι οι πρώτοι όμως μετανάστες συμπατριώτες μας, άνθρωποι φτωχοί, από τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα – οι πλούσιοι δεν ξενιτεύονταν για λόγους επιβίωσης – νομίζω ότι έχουν πολλές ομοιότητες με τους μουσουλμάνους μετανάστες που ζουν σήμερα στις δυτικές ευρωπαϊκές χώρες.

Είναι κι αυτοί φτωχοί άνθρωποι και αμόρφωτοι που άφησαν τον τόπο τους, επειδή δεν τα έβγαζαν πέρα, και ήρθαν στη «Γη της Επαγγελίας» ελπίζοντας για μια καλύτερη ζωή. Ήρθαν εδώ φέρνοντας μαζί τους την κουλτούρα τους, τις παραδόσεις και τα έθιμά τους, τις αντιλήψεις τους περί τιμής και ηθικής και βέβαια έπαθαν σοκ βλέποντας στους δρόμους να κυκλοφορούν μισόγυμνες γυναίκες που άλλαζαν εραστές με την άνεσή τους, βλέποντας στην τηλεόραση τολμηρές ερωτικές ταινίες, βλέποντας τους νέους παράξενα και «πρόστυχα» ντυμένους να πίνουν, να καπνίζουν και να χορεύουν στα στέκια τους μέχρι πρωίας, βλέποντας άντρες να φιλιούνται με άντρες και γυναίκες με γυναίκες, βλέποντας με άλλα λόγια μια κοινωνία που ήταν αδύνατο να κατανοήσουν.

Για τα δικά τους μέτρα όλοι εμείς εδώ πέρα είμαστε εκφυλισμένοι και παρακμιακοί. Μπορώ να καταλάβω το πολιτισμικό σοκ που υπέστησαν, επειδή θυμάμαι τους δικούς μας μετανάστες πώς αντιδρούσαν στον ευρωπαϊκό πολιτισμό πριν μερικές δεκαετίες.

Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να κάνουν ένα πολιτισμικό άλμα, να διασχίσουν μερικούς αιώνες (Αναγέννηση, Διαφωτισμός, Γαλλική Επανάσταση, Βιομηχανική Επανάσταση, Ηλεκτρονική Εποχή) μέσα σε λίγες εβδομάδες. Και επειδή κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, η φυσιολογική τους αντίδραση είναι η περιχαράκωση. Λίγες επαφές θέλουν να έχουν και μόνο τις αναγκαίες με αυτό τον εκφυλισμένο κόσμο. Στις πολύβουες, ξένες πολιτείες που βρέθηκαν οι απλοϊκοί αυτοί άνθρωποι θα συσφίξουν τις σχέσεις μεταξύ τους, μεταξύ τους θα κάνουν παρέα, μεταξύ τους θα παντρεύονται, θα συντηρούν τον πολιτισμό τους με πίστη και αγάπη, γιατί είναι ο δικός τους πολιτισμός, αυτός που τους δίνει ταυτότητα και πρόσωπο. Βάλτε τώρα μέσα και τη θρησκεία, αυτή τη φοβερή συνεκτική δύναμη που κρατά ενωμένους τους πιστούς και τους διαχωρίζει από τους άπιστους. Τα γκέτο είναι έτοιμα.

Αν κάποιος νεαρός δεύτερης γενιάς πάει να ξεφύγει από το μοντέλο, οι μεγάλοι θα του τραβήξουν το αυτί, θα τον μαλώσουν, θα του θυμίσουν το χρέος του απέναντι στην οικογένεια και τις παραδόσεις. Αν δεν συμμορφωθεί, θα τον απειλήσουν. Ωστόσο αρκετοί νέοι δεύτερης γενιάς θα «εκμαυλιστούν» από τον δυτικό πολιτισμό και θα ακολουθήσουν ένα σύγχρονο τρόπο ζωής. Για την οικογένεια αυτοί οι νεαροί είναι κατά κανόνα απολωλότα πρόβατα.

Παρ’ όλα αυτά οι μετανάστες αυτοί είναι ήσυχοι άνθρωποι. Δεν τους αρέσουν οι τριβές με το νόμο και το σύστημα, μέσα στο οποίο έχουν ενταχθεί. Δεν πειράζουν κανέναν και δεν θέλουν και κανείς να τους πειράζει. Εφόσον η ευρωπαϊκή νομοθεσία είναι ανεκτική απέναντι στη διαφορετικότητα, όλοι μαζί, διαφορετικοί και όμοιοι μπορούν να ζήσουν μια χαρά.

Ως εδώ λοιπόν όλα καλά.

Μόνο που ανάμεσα σε αυτούς τους φιλήσυχους ανθρώπους κυκλοφορούν και οι φανατικοί, αυτοί που μισούν ό,τι δεν είναι μουσουλμανικό. Άνθρωποι στενοκέφαλοι και μισαλλόδοξοι, πολέμιοι της δυτικής κουλτούρας αλωνίζουν στις μουσουλμανικές γειτονιές, ελέγχουν τους ομόδοξούς τους, τους επιτηρούν, τους απειλούν. Χαϊδεύουν τα αυτιά τους με ρητά από το Κοράνι (ίσως και αλλοιωμένα), υμνούν τη μουσουλμανική κουλτούρα και καταγγέλλουν τον εκφυλισμό της Δύσης.

Πολύ δεν θέλουν οι απλοϊκοί μουσουλμάνοι για να τα χάσουν εντελώς. Υπάρχουν πάντα φυσικά κι εκείνοι που δεν παρασύρονται από τα ιερά κηρύγματα μίσους, αλλά οι περισσότεροι, υποθέτω, κολακεύονται να ακούν πόσο ανώτεροι από τους υπερόπτες και ανήθικους δυτικούς είναι αυτοί οι φτωχοί και περιφρονημένοι. Πάλι όμως αυτοί οι άνθρωποι δεν πρόκειται ποτέ να πάρουν τα όπλα για να σπείρουν τον θάνατο στους αντιπαθητικούς δυτικούς. Κοιτάζουν τη δουλειά τους, την οικογένειά τους και ακούν με ευχαρίστηση τον ιμάμη τους να τους μιλά για τη δική τους ηθική παραφράζοντας ίσως αποσπάσματα από το Κοράνι ή παραλείποντας όσα δεν τους συμφέρει να ακούσουν.

Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι εγκληματίες, δεν είναι τρομοκράτες. Εγκληματίες και τρομοκράτες γίνονται κάποιοι αποκλίνοντες περιθωριακοί και όχι οι οικογενειάρχες μουσουλμάνοι που εργάζονται στις χώρες της Δύσης.

Όμως...

Οι άνθρωποι αυτοί φοβούνται. Αν τολμήσουν να έχουν διαφορετική γνώμη από τους ιμάμηδες που τους πιπιλίζουν το μυαλό, θα στιγματιστούν αμέσως ως προδότες της πίστης τους και ως αποστάτες.

Αν η κόρη τους πετάξει τη μαντίλα κι αρχίσει να τριγυρίζει εδώ κι εκεί, όπως κάνουν το κορίτσια της Δύσης, θα θυμώσουν και θα την υποχρεώσουν να επιστρέψει στις παραδόσεις τους. Αν την αφήσουν να ακολουθήσει τον δυτικό τρόπο ζωής, τότε δεν θα έχουν μούτρα να παρουσιαστούν στη δική τους μικρή μουσουλμανική κοινότητα. Οι άλλοι θα τους κοιτάζουν επιτιμητικά, περιπαιχτικά, βλοσυρά. Πόσοι μπορούν να αντέξουν την πίεση που τους ασκείται από τους ομόδοξούς τους; Φοβούνται λοιπόν την κατακραυγή της μικρής τους κοινωνίας.

Και όχι μόνο αυτό. Φοβούνται κυρίως τους φανατισμένους ισλαμιστές της κοινότητάς τους που όλα τα επιβλέπουν και όλους τους απειλούν. Δεν τολμούν να κουνηθούν. Καθότι, και ας μην το ξεχνάμε αυτό, οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι μαθημένοι να ζουν σε δημοκρατικές κοινωνίες που ανέχονται τη διαφορετική άποψη. Θα σκύψουν το κεφάλι λοιπόν και δεν θα βγάλουν κιχ.

Γι’ αυτό, ας μην περιμένουμε να δούμε συλλαλητήρια μετριοπαθών μουσουλμάνων που θα διαδηλώνουν κατά των τζιχαντιστών. Από τη μια μεριά ο φόβος και από την άλλη μια λανθάνουσα συμπάθεια υπέρ των ομόδοξων που χάνουν τη ζωή τους για τον Αλλάχ θα τους κρατά στη σιωπή και την αδράνεια.

Αν θέλετε κάτι ανάλογο, θυμηθείτε ότι στις «ένδοξες» μέρες της 17 Νοέμβρη, κανένα συλλαλητήριο δεν έγινε κατά των δολοφονιών και των δολοφόνων, μια και τότε ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης στην Ελλάδα σιωπηρά επικροτούσε τις δολοφονίες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα έπαιρναν ποτέ όπλα για να σκοτώσουν.

Αν αυτά όλα μάς φαίνονται κάπως εκτός πραγματικότητας, ας δούμε τι γράφει η Mail on line σχετικά με το καθεστώς που ισχύει στα δημόσια σχολεία στη Μεγάλη Βρετανία.

Εδώ λοιπόν οι ακραίοι ισλαμιστές τρομάζουν τους μετριοπαθείς μουσουλμάνους λέγοντάς τους να μην εμπιστεύονται τη δυτική παιδεία, διότι είναι επικίνδυνη για τα παιδιά τους και τα διαφθείρει με ανήθικα μαθήματα, όπως είναι το μάθημα σεξουαλικής αγωγής, η αποδοχή της ομοφυλοφιλίας και η μικτή άθληση κοριτσιών και αγοριών. Οι περισσότεροι μουσουλμάνοι θέλουν σχολεία που θα δίνουν στα παιδιά τους την καλύτερη δυνατή ευκαιρία για να γίνουν αξιότιμα μέλη της αγγλικής κοινωνίας. Όμως οι ακραίοι ισλαμιστές επιδιώκουν τον εξισλαμισμό της δημόσιας εκπαίδευσης.

Εισχωρούν στις σχολικές επιτροπές πολυθρησκευτικών ή μη θρησκευτικών σχολείων (οι σχολικές επιτροπές είναι πανίσχυρες εκεί) για να τα ελέγχουν. Απαιτούν αυστηρό κώδικα αμφίεσης, μακριά μανίκια και hijabs για τις δασκάλες και τις μαθήτριες και θέλουν να καταργηθούν οι χριστουγεννιάτικες γιορτές, τα πασχαλινά αυγά και κάθε αναφορά στον χριστιανισμό. (Αυτό το τελευταίο μοιάζει πολύ προοδευτικό, αλλά καταλαβαίνουμε ότι το κίνητρο δεν είναι η πρόοδος).

Σε δημοτικά σχολεία οι τουαλέτες των αγοριών έχουν μετατραπεί σε χώρους πλυσίματος προσώπου, χεριών και σώματος, ώστε να μπορούν τα αγόρια να πάρουν μέρος στην ισλαμική προσευχή κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στο σχολείο. Η δυτική μουσική – ακόμα και το πιάνο – έχει εξοστρακιστεί.

Η Noshaba Hussain, μετριοπαθής μουσουλμάνα, διευθύντρια σχολείου στο Μπίρμινχαμ, απομακρύνθηκε από τη δουλειά της μετά από μια καλά ενορχηστρωμένη εκστρατεία εναντίον της από φανατικούς ισλαμιστές. Δεν φορούσε μαντίλα και μιλούσε υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών και κατά του εξαναγκαστικού γάμου. Πρώτα εμφανίστηκαν κάποιοι γονείς που διαμαρτύρονταν, επειδή η Hussain δεν φορούσε μαντίλα και άρα δεν ήταν πραγματική μουσουλμάνα. Μετά άρχισε ο εκφοβισμός. Τα τρία άτομα της σχολικής επιτροπής που την είχαν υποδείξει απομακρύνθηκαν και αντικαταστάθηκαν από μουσουλμάνους που συμπαθούσαν τους ισλαμιστές. Αυτοί επέμεναν να γίνει έρευνα για την Hussain και την κατηγόρησαν ότι δεν μιλά καλά τα αγγλικά, μολονότι τα αγγλικά ήταν η μητρική της γλώσσα, καθώς είχε γεννηθεί στις Δυτικές Ινδίες. Μετά την κατηγόρησαν για κακή διαχείριση των οικονομικών και για παραποίηση των πραγματικών προσόντων της. Τελικά απολύθηκε, όχι για κάτι συγκεκριμένο, αλλά για κάτι που περιγράφεται ως απώλεια πίστης και εμπιστοσύνης σχετικά με τη θέση που κατείχε.

Λέει η Noshaba Hussain :

Αυτοί οι φανατικοί θέλουν το διαχωρισμό κοριτσιών και αγοριών στο σχολείο, θέλουν να καλύπτουν το κεφάλι τους τα κορίτσια και δεν θέλουν να τους δίνεται καμιά οδηγία σχετική με τον επαγγελματικό προσανατολισμό. Δρουν εδώ και χρόνια στο Μπίρμινχαμ κάτω από διάφορες ταμπέλες. Έχουν τη δύναμη να καταστρέψουν τη σταδιοδρομία ανθρώπων και τη φήμη της μουσουλμανικής κοινότητας. Οι περισσότεροι μουσουλμάνοι φοβούνται να μιλήσουν, γιατί ξέρουν τι μπορεί να πάθουν. Είναι τόσο φοβισμένοι που είναι αδύνατο να πείσεις τα θύματά τους στο σχολείο να μιλήσουν για ό,τι τους έχουν κάνει.

Ο Michael White, μαθηματικός στην Park Avenue Academy στο Μπίρμινχαμ, διώχθηκε μετά από επίμονη εκστρατεία εκφοβισμού εναντίον του, όταν προσπάθησε να σταματήσει ακατάλληλους και χωρίς εμπειρία ισλαμιστές να καταλάβουν θέσεις στο σχολείο και στη σχολική επιτροπή. Προσπάθησε επίσης να σταματήσει τις απόπειρές τους να απαγορευτεί το μάθημα σεξουαλικής αγωγής και η διδασκαλία άλλων θρησκειών και διατύπωσε την ανησυχία του ότι υπάρχει υφέρπων ισλαμισμός στις σχολικές επιτροπές.

Λέει:

Όταν ξεκίνησα να δουλεύω στο σχολείο, ελάχιστα κορίτσια κάλυπταν το κεφάλι τους. Μέσα σε λίγους μήνες μετά την άφιξη του Tahir Alam (μέλους του Μουσουλμανικού Συμβουλίου και προέδρου της σχολικής επιτροπής) όλα σχεδόν τα κορίτσια φόρεσαν τη μαντίλα. Επίσης τα κορίτσια έρχονται και φεύγουν από το σχολείο με μίνι μπας, ενώ τα αγόρια γυρίζουν μόνα στο σπίτι τους.

Η Boryl Powell, διευθύντρια σε δημοτικό σχολείο του Bradford παρατήρησε ότι οι μαθητές της που μετά το πέρας των σχολικών μαθημάτων διδάσκονταν κανονικά σε μαντρασά τον ισλαμικό νόμο και θεολογία από το Κοράνι, έρχονταν την άλλη μέρα με μελανιές σαν να τους είχαν δείρει. Ανέφερε στις αρμόδιες αρχές μια σειρά τέτοιων περιπτώσεων. Στη συνέχεια έμαθε ότι μερικά παιδιά οδηγούνταν σε ένα δωμάτιο από τους δασκάλους του μαντρασά, όπου τα ρωτούσαν, αν η ίδια είχε ασκήσει φυσική βία πάνω τους. Είπαν σε μαθητές 7, 8,9 ετών ότι η ίδια είχε χάσει την ψυχραιμία της και είχε χτυπήσει παιδιά. Την άλλη μέρα οι μαθητές την είδαν έκπληκτοι να έρχεται στο σχολείο. Νόμιζαν ότι ήταν στη φυλακή και ότι τη θέση της θα την έπαιρνε ένας άνδρας. Τα ίδια αυτά παιδιά τής είπαν ότι δεν είναι κακό να τα δέρνουν, αν δεν μπορούν να διαβάσουν το Κοράνι.

Πολλοί δάσκαλοι αναφέρουν ότι γίνονται μάχες εξουσίας στα σχολεία μεταξύ ακραίων ισλαμιστών και μετριοπαθών μουσουλμάνων ή δασκάλων άλλης θρησκείας.

Ενώ η πλειονότητα των μουσουλμάνων δασκάλων και γονέων στην Αγγλία ενοχλείται από τις πράξεις αυτών των σκληροπυρηνικών, ωστόσο ένας μεγάλος αριθμός γονέων (που δεν μιλούν αγγλικά) ανησυχούν πολύ για τα παιδιά τους και ειδικά για τα κορίτσια τους που αποχτούν στα δημόσια σχολεία κοσμική ή γενικά χριστιανική μόρφωση. Θα προτιμούσαν να υπάρχει διαχωρισμός κοριτσιών και αγοριών, δεν θέλουν τα κορίτσια τους να κυκλοφορούν με ακάλυπτο το κεφάλι και προσβάλλονται από πολλές συνήθειες του δυτικού τρόπου ζωής, όπως η χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών και το σεξ εκτός γάμου.

Στο σχολείο του Saltley στο Μπίρμινχαμ ο Balwant Bachs διώχθηκε από τη θέση του, επειδή αντιτάχθηκε στα σχέδια των μουσουλμάνων της σχολικής επιτροπής να διακόψουν τα μαθήματα σεξουαλικής αγωγής και να εισαγάγουν στα σχολικά γεύματα μόνο κρέας Halal (κρέας δηλαδή από ζώα που τα έχουν σφάξει, όπως ορίζει ο ισλαμικός νόμος, με επίκληση του Αλλάχ κατά τη σφαγή τους και με άλλα τελετουργικά). Δυσφημίστηκε από τους ακραίους ισλαμιστές που παρέσυραν και τους μετριοπαθείς με το επιχείρημα: «Θα επιτρέψετε σε αυτόν τον ρατσιστή και ισλαμοφοβικό να ξεφύγει; Αν πιστεύετε στη δικαιοσύνη και στην ίση μεταχείριση για όλους, ελάτε μαζί μας στη διαμαρτυρία εναντίον του». Λίγες εβδομάδες αργότερα ο Balwant Bachs, καταγωγής Σιχ, τέθηκε σε διαθεσιμότητα με το αιτιολογικό ότι είχε δυσλειτουργική σχέση με τη σχολική επιτροπή. Εν τω μεταξύ 5 μέλη της σχολικής επιτροπής που δεν ήταν μουσουλμάνοι παραιτήθηκαν και τώρα 12 από τα 14 συνολικά μέλη είναι μουσουλμάνοι.

Η Erica Connor, διευθύντρια στο New Monument School, μετά από πέντε χρόνια δικαστικών αγώνων αποζημιώθηκε από το κράτος με 400.000 λίρες, επειδή κάποιοι μουσουλμάνοι ζηλωτές την υποχρέωσαν να φύγει από το σχολείο. Την κατηγόρησαν ότι δεν σέβεται τη γλώσσα τους, τις αξίες και την κουλτούρα τους και ότι το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να κερδίζει χρήματα. Πρώτα είπαν ότι είναι εβραία και μετά είπαν ότι είναι ρωμαιοκαθολική και ότι έφερνε στο σχολείο χριστιανούς ιεραπόστολους.

Λέει:

Στις συνεδριάσεις της σχολικής επιτροπής οι σκληροπυρηνικοί έχουν παραμερίσει τους μετριοπαθείς μουσουλμάνους και θέλουν να συζητούν μόνο θρησκευτικά θέματα. Κάποιοι γονείς πήραν τα κορίτσια τους από το μάθημα της γυμναστικής, επειδή τους ζητήθηκε να φορούν ένα κοντό hijab και όχι μακριά ρούχα που όμως δεν είναι καθόλου ασφαλή κατά τις ασκήσεις.