Ξένος στην πόλη του

Δρόμοι παλιοί

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα

κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ

νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή.

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά

κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ.

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ

κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες.

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα

κι ούτε κανένας  με γνώριζε.

Θα έλεγα, ξεκινώντας να μιλήσω γι’ αυτό το ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη, ότι εδώ έχουμε την ευτυχή συγκυρία να

αποχτήσει ακόμα περισσότερη ομορφιά το ποίημα μέσα από τη μουσική, με την οποία το έντυσε ο Μίκης Θεοδωράκης.

"Πώς να φερθώ σε τούτα εδώ τα πλάσματα..."

Πώς να φερθώ σε τούτα εδώ τα πλάσματα,

μπερδεύτηκα,

φαντάστηκα

πως ήταν του χεριού μου.

Τους στέλνω και τους ξαναστέλνω

τους μαντατοφόρους μου

κι εκείνα τους κρεμούν

και τους σταυρώνουν.

Σηκώνουν ύστερα το δάχτυλο στον ουρανό,

με δείχνουν.

Εσύ είσαι ο υπαίτιος

για όλα αυτά, μου λένε.

Τέτοια αχαριστία

τα πλάσματά μου.

Κουράστηκα,

βαρέθηκα,

λέω να πάω να κοιμηθώ.

Άμα ξυπνήσω,

αυτά θα έχουν φάει το ένα το άλλο.

Οι ημέρες των παθών

Μεγάλη Δευτέρα

Μαζεύω τις εκκρεμότητές μου, τις ταξινομώ, πρέπει να τις τακτοποιήσω τώρα αμέσως, το αργότερο μέχρι την Πέμπτη. Κάποιες που δεν είναι επείγουσες τις αφήνω για την επόμενη εβδομάδα, μάλλον τη μεθεπόμενη, γιατί την επόμενη πέφτει στη μέση η Πρωτομαγιά, άρα κι αυτή η δεύτερη εβδομάδα θα κυλήσει σε αργία ολόκληρη. Μικρός πανικός.

Μεγάλη Τρίτη

Τελειώνουν τα φάρμακά μου. Να προλάβω να πάρω καινούργια από το φαρμακείο, μη βρεθώ χωρίς αυτά μέσα στις αργίες. Να τηλεφωνήσω σε δυο-τρεις γιατρούς. Θα τους προφτάσω υποθέτω, πριν εξαφανιστούν.

"Την τριγυρίζουν"

Την τριγυρίζουν,

μύρισαν σάρκα θηλυκιά

και αναδεύτηκαν

οι γενετήσιες ορμόνες τους.

Την εξετάζουν τώρα

απ’ όλες τις μεριές,

εισπνέουν ανιχνευτικά

τα εκκρίματά της,

τρίβονται πάνω της,

χώνουν τη μουσούδα

στις μασχάλες της,

αναστατώνονται,

αφήνουν σιγανά γρυλλίσματα,

έχουν ενίοτε στύση.

Γέρικα σκυλιά,

γριά σκύλα.

Αυξάνονται οι ομοφυλόφιλοι; Και αν ναι, γιατί;

Πρώτα απ’ όλα να ξεκαθαρίσω τη θέση μου:

Μπορεί ο καθένας να απολαμβάνει το σεξ με όποιο τρόπο του αρέσει, αρκεί να συναινεί ο σύντροφος ή οι σύντροφοί του και να μην ασκεί βία, αν ο άλλος ή οι άλλοι δεν θέλουν. Επίσης ο σύντροφος ή οι σύντροφοι που συναινούν δεν πρέπει να είναι ανήλικοι ή άτομα μειωμένης αντιληπτικότητας. Μπορεί να κάνει σεξ και μόνος του κανείς, αν αυτό προτιμά. Η κτηνοβασία όμως είναι ανήθικη, γιατί κακοποιεί τα ανυπεράσπιστα ζώα.

"Όμορφο ήταν"

Έσβησε η φλόγα

και στη θέση της

ένα ωραίο τώρα

μάρμαρο λευκό

με γράμματα εγχάρακτα:

«Όμορφο ήταν

αλλά δεν υπάρχει πια

όμορφο ήταν

όμως όχι αληθινό».

Κουβεντιάζοντας με τον Χάρο

Ήρθε ο Χάρος ένα βράδυ και με βρήκε, την ώρα που είχα ξαπλώσει και ετοιμαζόμουν να σβήσω το φως.

-Καλησπέρα, κ. Αφροδίτη, πώς είστε;

Για να είμαι ειλικρινής, δεν ανησύχησα. Ένας τόσο ευγενικός και προσηνής κύριος ήταν αδύνατο να θέλει το κακό μου. Εξάλλου δεν ήμουν σίγουρη, αν επρόκειτο περί του Χάρου ή περί κάποιου άλλου Όντος, όχι απαραίτητα επικίνδυνου.

Τα περιφρονημένα πανάκια

Πότε σταματήσαμε να εκτιμούμε τα εργόχειρα, εκείνα τα χαριτωμένα πανάκια με τα κεντήματα και τις δαντέλες που οι μαμάδες μας άπλωναν περήφανες στα έπιπλα του σπιτιού; Και τι απόγιναν όλα εκείνα τα πανάκια;

"Η προγονική εντολή"

"Η προγονική εντολή"
Νουβέλα.

Πέντε γενιές μετά την ένωση του αρχικού ζεύγους Αργυρώς και Γιάννη, ένας επίγονος επιχειρεί να ανιχνεύσει την αιτία που όλοι σχεδόν οι εκπρόσωποι της ευρύτερης οικογένειας βαρύνονται από κάποια ιδιορρυθμία. Με έκπληξη θα ανακαλύψει ότι κάτω από την επιφανειακή ομαλότητα αυτών των συγγενών δρουν σκοτεινές εσώτερες δυνάμεις και ντροπιαστικά μυστικά φυλάσσονται με περισσή επιμέλεια.
Παράλληλα η ευρύτερη οικογένεια αναστατώνεται από τα καμώματα μιας αποκλίνουσας θείας, της οποίας την περιουσία εποφθαλμιούν όλοι.
Τα γεγονότα εκτυλίσσονται σε μια επαρχιακή πόλη που δίνει κι αυτή το στίγμα της στην ιστορία.

Εκδόσεις Γαβριηλίδη.

"Καμιά αγάπη"

Καμιά αγάπη

τίποτα

τα λόγια τους

θόρυβος νηπίων και γελωτοποιών

και τα καμώματά τους

αξιοθρήνητα

καμιά αγάπη

τίποτα

ένα μόνο σύννεφο

παγερό

ανάμεσα σ’ αυτούς και μένα

στις γωνιές στέκομαι αναποφάσιστη

δακρύζω κρυφά δίπλα στα σκουπίδια

αυτό το πλάσμα με κοιτά με φόβο

το κοιτάζω με ενοχή

αγάπη, όχι,

θλίψη βαριά

αυτό το πλάσμα

σε λίγο θα πεθάνει

από την πείνα

και δεν είναι άνθρωπος.

Αυτοκτονία μετά από ψύχραιμη σκέψη

                                                         Άρθουρ Κέσλερ

Η αυτοκτονία είναι ο πιο αξιοπρεπής τρόπος για να φύγει κάποιος από τη ζωή, όταν κρίνει ότι έχει έρθει η ώρα.

Να μην αυτοκτονήσει από κατάθλιψη, γιατί τότε η αυτοχειρία του δεν είναι απόφαση δική του, είναι αποτέλεσμα της κατάθλιψής του. Να πάρει αντικαταθλιπτικά και να γίνει καλά.

Να μην αυτοκτονήσει από ερωτική ή άλλη απογοήτευση, γιατί πάλι η αυτοχειρία του θα είναι αποτέλεσμα μιας πρόσκαιρης απελπισίας που σε λίγο καιρό θα έχει εξατμιστεί.