"Μουσουλμάνα" χωρίς μαντίλα.

 

Κάπου βρισκόμουν, σε μια μουσουλμανική χώρα, μάλλον στη Συρία, αν δεν κάνω λάθος, χρόνια πριν εννοείται. Είχαμε δει τα αξιοθέατα, είχαμε δει τα μνημεία, μας πήγαν τελικά και σε ένα ιστορικό, ιερό τους τέμενος, ούτε που θυμάμαι τώρα ποιο.

 

Εδώ δεν έρχονταν μόνο τουρίστες αλλά και πολλοί ντόπιοι και ντόπιες για να προσκυνήσουν και έξω στην αυλή ο συνωστισμός ήταν μεγάλος. Ο ξεναγός μάς είπε ότι για να μπούμε μέσα οι γυναίκες του γκρουπ, έπρεπε να μαντιλοδεθούμε απαραιτήτως και μας μοίρασε και κάτι μακρείς σάκους που μας κάλυπταν από τον λαιμό μέχρι τα παπούτσια μας.

 

Εγώ έτυχε να φορώ εκείνη την ημέρα ένα μαύρο πλεχτό πανωφόρι που έφτανε σχεδόν ως τους αστραγάλους μου και έμοιαζε πολύ στην κοψιά  με εκείνα τα παλτά που φορούσαν οι μουσουλμάνες στους δρόμους - όλα ίδια ήταν, μόνο το χρώμα άλλαζε.

 

-Είμαι εντάξει εγώ με το πανωφόρι μου; ρώτησα τον ξεναγό, αφού το κούμπωσα από πάνω ως κάτω.

 

Με κοίταξε αυτός καλά καλά και μου είπε ότι ναι, είμαι εντάξει. Έτσι κουκουλώθηκα μόνο με το φουλάρι μου και μπήκαμε στο τέμενος που ήταν όντως πολύ εντυπωσιακό.

 

Βγαίνοντας πάλι έξω στην αυλή είχα σκάσει από τη ζέστη. Ξεκουμπώνω το πανωφόρι και βγάζω το φουλάρι από το κεφάλι μου, να πάρω αέρα και να συνέλθω. Και βλέπω τότε απέναντί μου μια παρέα μουσουλμάνες να γουρλώνουν τα μάτια και να με κοιτάζουν κατάχλομες, έτοιμες να λιποθυμήσουν.

 

Τι πάθανε αυτές, σκέφτηκα απορημένη. Αλλά σύντομα κατάλαβα, όπως κατάλαβαν κι εκείνες, την παρανόηση. Με είχαν περάσει για δική τους, καθώς φορούσα ένα πανωφόρι που ήταν όμοιο με τα παλτά τους.

 

Και είδαν οι δύστυχες, έτσι νόμισαν δηλαδή, μια μουσουλμάνα να αποκαλύπτει τα μαλλιά της μέσα στον ιερό τους χώρο ανάμεσα σε πλήθη μουσουλμάνων και τουριστών. Συνήλθαν γρήγορα πάντως και έπαψαν να ασχολούνται μαζί μου.

 

Πάλι καλά δηλαδή που δεν έφαγα ξύλο.

 

------------------------------------------------

 

Η αλήθεια είναι ότι στη Συρία – τότε τουλάχιστον – στους δρόμους κυκλοφορούσαν και μουσουλμάνες με ακάλυπτο κεφάλι και μάλιστα ένα βράδυ σε κάποιο καφέ μπαρ είδα δυο γυναίκες μόνες τους να κάθονται στο τραπέζι και να συζητούν ανέμελα ρουφώντας τον ναργιλέ τους. Πολύ τις χάρηκα.