Θα είμαι καλή μαζί σου, αν κι εσύ μου
υποσχεθείς ότι θα είσαι καλός μαζί μου.
Δεν σου ζητώ πολλά πράγματα.
Φρόνιμο σε θέλω και λογικό, να με
καταλαβαίνεις και να με δικαιολογείς.
Όταν θα πέφτω πάνω σου σαν βαριά πλάκα
και δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα, να κάθεσαι ήσυχος και να περιμένεις να
περάσει αυτό.
Να πάψεις να ονειρεύεσαι θριαμβικές επανόδους
σε εποχές που έχουν ανεπιστρεπτί παρέλθει. Είσαι μεγάλος πια, πολύ μεγάλος και
το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να βλέπεις τους νέους να σουλατσάρουν
ανέμελα και να λένε τις γνωστές σαχλαμάρες τους. Δεν θα ξαναγίνεις ποτέ σαν κι
αυτούς. Και δεν χρειάζεται να ζηλεύεις. Πριν το καλοκαταλάβουν, θα έχουν φτάσει
στην ηλικία σου και θα ζηλεύουν τη νεότερη γενιά.
Έτσι πάει ο κόσμος, αγαπητέ μου.
Εσύ βέβαια έχεις τώρα παράπονα ότι δεν
είχες μιαν ανέμελη νεανική ζωή. Να, αυτά δεν μου αρέσουν, δεν σε θέλω γκρινιάρη
και μουτρωμένο και ό,τι έγινε, έγινε, πέρασε τώρα, το πήρε ο χρόνος και το
διέλυσε και οι αναμνήσεις σου δεν έχουν καμιά αξία εδώ που τα λέμε, ποιος
νοιάζεται γι’ αυτές, μόνο εσύ.
Ας τις παραμερίσουμε λοιπόν και ας
δεχτούμε το νέο που αντιπροσωπεύω εγώ, τη βαριά πλάκα, την απουσία επιθυμιών,
την ανασφάλεια για την υγεία σου, την εξαφάνιση των φίλων -τι να κάνουν κι
αυτοί, στην ίδια θέση με σένα βρίσκονται
- την απάθειά σου, την ανία σου.
Αν με υπακούσεις και είσαι καλός μαζί
μου, σου υπόσχομαι ότι δεν θα ρίχνω πάνω σου κάθε μέρα τη βαριά πλάκα, θα σε
αφήνω να κοιτάζεις τον κόσμο με απάθεια και με αρκετή ψυχραιμία και κάποιες
στιγμές θα σου επιτρέπω να χαμογελάς με όσα βλέπεις γύρω σου.
Σε θέλω καλό μαζί μου, υπάκουο,
συνεργάσιμο.
Θα τα πάμε καλά οι δυο μας. Θα δεις.
Και τώρα πες μου ευχαριστώ που σ’ αφήνω
να ζήσεις.
