Καίτη Βασιλάκου

29/6/22

Άνθρωποι χρήσιμοι στην κοινωνία

Θυμάστε παλιά που γονείς και δάσκαλοι μάς έλεγαν να είμαστε καλά παιδιά, ώστε, όταν μεγαλώσουμε, να γίνουμε χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία;

Δεν ξέρω, αν ακόμα το λένε στα παιδιά αυτό κάποιοι μεγάλοι, εγώ πάντως τη φράση την είχα μεν ξεχάσει εδώ και πολλά χρόνια, δεν έχω ξεχάσει όμως και το νόημά της. Κατά καιρούς ελέγχω τον εαυτό μου, αν έκανα κάτι θετικό στη ζωή μου, αν υπήρξα ένα θετικό στοιχείο στην κοινωνία ή αν υπήρξα βάρος της γης.

Διαβάστε περισσότερα »

26/6/22

Martialis, V.82 Το δείπνο του φτωχού

Τοράνιε, αν δυσανασχετείς

με το λιτό σου δείπνο σπίτι σου,

μπορείς μαζί μου να λιμοκτονήσεις.

Αν συνηθίζεις τα ορεκτικά,

δεν θα σου λείψουν τα φτηνά

μαρούλια της Καππαδοκίας,

τα δύσπεπτα τα πράσα

και τα αυγά στα δυο κομμένα

που κρύβουν παλαμίδα μέσα τους.

Πράσινο λάχανο που μόλις εγκατέλειψε

τον παγερό μου κήπο

θα σου σερβιριστεί

μέσα σε μια πιατέλα μαύρη

και πρέπει να το πιάσεις

με ζεματισμένα δάχτυλα,

ένα λουκάνικο βαρύ

σε άσπρο πολτό επάνω

και φάβα κίτρινη

με ένα κοκκινωπό λαρδί.

Κι αν θέλεις πιάτο δεύτερο με λιχουδιές,

σταφύλια μαραμένα θα σου προσφερθούν

κι αχλάδια της Συρίας, όπως τα λένε,

και κάστανα ψημένα σε χαμηλό ατμό

που η καλλιεργημένη Νάπολη καλλιεργεί.

Εσύ καλό κρασί θα φτιάξεις για να πιούμε.

Μετά από όλα αυτά,

αν δυνατή λιγούρα σού προκαλέσει ο Βάκχος,

όπως το συνηθίζει με τους πεινασμένους,

θα σου έρθουν ως επικουρία

ωραίες ελιές που μόλις μάζεψαν

από την Πικεντία

και καυτά ρεβίθια και λούπινα ζεστά.

Λιτό είναι το μικρό μου δείπνο

-ποιος να το αρνηθεί μπορεί;

Όμως ούτε θα πεις κάτι υποκριτικό ούτε θα ακούσεις

και χαλαρός θα ξαπλωθείς στο ανάκλιντρο.

Από ογκώδες και χοντρό βιβλίο

δεν πρόκειται ο οικοδεσπότης

να διαβάσει τίποτε

ούτε κορίτσια από τις χυδαίες Γάδεις

θα σείουν ξαναμμένα χωρίς τέλος

τα λάγνα τους γοφιά

με κούνημα δασκαλεμένο,

αλλά κάτι όχι βαρετό κι επίσημο

θα τραγουδήσει του μικρού μας Κόδυλου

ο αυλός.

Αυτό είναι το μικρό μου δείπνο.

Η θέση σου μετά την Κλαυδία θα είναι.

Ποια θέλεις να είναι

στην προηγούμενη θέση από μένα;

«προπίνειν»: Ο Μαρτιάλης χρησιμοποιεί την ελληνική λέξη.

Βάκχος: Εννοεί το κρασί.

Μετάφραση: Καίτη Βασιλάκου.

Si tristi domicenio laboras,

Torani, potes esurire mecum.

Non deerunt tibi, si soles προπίνειν,

viles Cappadocae gravesque porri,

divisis cybium latebit ovis.

Ponetur digitis tenendus ustis

nigra coliculus virens patella

algentem modo qui reliquit hortum

et pultem niveam premens botellus,

et pallens faba cum rubente lardo.

Mensae munera si voles secundae,

marcentes tibi porrigentur uvae

et nomen pira quae ferunt Syrorum

et quas docta Neapolis creavit,

lento castaneae vapore tostae:

Vinum tu facies bonum bibendo.

Post haec omnia forte si movebit

Bacchus quam solet esuritionem,

succurrent tibi nobiles olivae,

Piceni modo quas tulere rami,

et fervens cicer et tepens lupinus.

Parva est cenula – quis potest negare? –

sed finges nihil audiesve fictum

et voltu placidus tuo recumbes;

nec crassum dominus leget volume,

nec de Gadibus inprobis puellae

vibrabunt sine fine prurientes

lascivos docili tremore lumbos;

sed quod non grave sit nec infacetum,

parvi tibia Condyli sonabit.

Haec est cenula. Claudiam sequeris.

Quam nobis cupis esse tu priorem?

23/6/22

"Σκοτεινοί Έρωτες": κριτική Γιώργου Πρέκα.

«Διότι εκεί όπου βρίσκεσαι, εκεί είναι ο κόσμος, κι απ’ όπου λείπεις, ερημιά».

Σαίξπηρ, Ερρίκος ο ΣΤ.

Στο καινούργιο της βιβλίο Σκοτεινοί Έρωτες με τον υπότιτλο Γιόα – Κέβιν, δύο νουβέλες των εκδόσεων Τύρφη, η Καίτη Βασιλάκου ξεγυμνώνει την τυραννική, μα σαγηνευτική δύναμη του ερωτικού πάθους. Αυτό δεν είναι το πρώτο βιβλίο της Βασιλάκου που άπτεται τέτοιας θεματολογίας (βλ. «Προγονική Εντολή», εκδ. Γαβριηλίδης), αλλά είναι το πρώτο που βουτάει μέσα της και φέρνει στην επιφάνεια τις πιο σκοτεινές εκδοχές της. Η συγγραφέας μέσα από τον νευρώδη λόγο της αμφισβητεί με μαεστρία στερεότυπα και σκέψεις που συχνά συνοδεύουν την έννοια του έρωτα, όπως πού ξεκινά και τελειώνει το «ηθικό», τι θεωρείται «φυσιολογικό» και τι όχι. Παρόλο που και οι δύο νουβέλες φέρουν ανδρικά ονόματα (Γιόα, Κέβιν), αμφότερες εξιστορούνται από γυναίκες· μία μέσης ηλικίας (Κάτια) και μία που είναι μόλις δέκα εφτά χρονών (Κέητ).

Διαβάστε περισσότερα »