Κάθυ, η οικονόμος του Ίλαμ.
Κανείς δεν υποπτεύθηκε ότι ήμουν η ερωμένη του. Δεν ήμουν λαμπερή, δεν ήμουν νέα, δεν ανήκα στον κόσμο του. Σέρβιρα ποτά. Αυτό έκανα. Τα σέρβιρα βουβή και με ευγενικό χαμόγελο.
Συχνά έμενα μόνη, ο Ίλαμ έλειπε για μέρες, «είναι η δουλειά μου», ναι, καταλαβαίνω, αλλά ας έπαιρνε τουλάχιστον ένα τηλέφωνο, ας μου έστελνε ένα μήνυμα, κάτι, «τι κάνεις; Εγώ εδώ δουλεύω, έχουμε προβλήματα, βρέχει».
Δεν έκανε τίποτε, απλώς ήταν απών. Τα νέα του τα μάθαινα από τα ΜΜΕ. Ήξερε αυτός, δεν είχε καμιά ανησυχία, η Κάθυ βρισκόταν αλυσοδεμένη στο σπίτι του και τον περίμενε.
Κι εγώ ήξερα ότι τον τριγύριζαν αμέτρητα θηλυκά εκεί που βρισκόταν, λαχταριστά θηλυκά, έτοιμα για όλα σε ένα νεύμα του. Αλλά ο Ίλαμ είναι μονογαμικός. Έχει ερωμένη την «οικονόμο» του, αυτή του φτάνει.
«Δεν θέλω να έχω δεσμό», δήλωνε στους δημοσιογράφους, «είμαι μεγάλος πια».
Γύριζε έπειτα στο σπίτι, ήταν κουρασμένος, ήθελε να κοιμηθεί πολλές ώρες, ζητούσε το ένα, ζητούσε το άλλο και η Κάθυ ήταν έτοιμη να του τα προσφέρει όλα, αρκεί να την κοίταζε με εκείνο το βαθύ του μπλε βλέμμα.
Μια φορά έλειψε έναν ολόκληρο μήνα. Ούτε μήνυμα ούτε τηλεφώνημα. Έναν ολόκληρο μήνα έβραζα στο ζουμί μου.
Ελπίζω να φάει καμιά αληθινή γροθιά από τους κινηματογραφικούς αντιπάλους του σε κανένα τρένο ή σε κανένα χιονισμένο βουνό, σκεφτόμουν έξαλλη. Ή μήπως περιμένει να του τηλεφωνήσω εγώ; Λάθος του, δεν θα το κάνω ποτέ αυτό.
Όταν γύρισε, δεν ξέρω πώς μου ήρθε και του έδωσα ένα χαστούκι για καλωσόρισμα. Με κοίταξε ατάραχος. Ύστερα κατευθύνθηκε στο δωμάτιό του.
Το βράδυ μού ζήτησε να κοιμηθούμε μαζί. Τον αγκάλιασα με λαχτάρα, όλος μου ο θυμός είχε γίνει καπνός.
-Όμως δεν θέλεις να σπάσεις, μικρή μου Κάθυ, έτσι δεν είναι; Είσαι υπάκουη αλλά όχι υποταγμένη.
Δεν του απάντησα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου