3. Το κούρεμα ("Ένα παιδί μεγαλώνει στα Ταμπακαριά")

 

1.    

 

 

Όταν ήμουν πολύ μικρή, με κούρεψαν γουλί.

Είχα, λέει, αδύνατα μαλλιά και αν με κούρευαν, θα έβγαιναν μετά πιο γερά, έτσι νόμιζαν. Με πήγε στο κουρείο ο ξάδερφός μου ο Γιώργος που εκείνο τον καιρό έμενε στο σπίτι μας. Ο Γιώργος είναι γιος της θείας Ροδάνθης από το Ηράκλειο. Αλλά αυτή δεν θέλει τα παιδιά της κι αυτά πάνε στους θείους τους, από το ένα σπίτι στο άλλο.

 

Θυμάμαι που με πήγε σ’ ένα κουρείο κοντά στην Ευαγγελίστρια κι ο κουρέας με κούρεψε, μου ξύρισε το κεφάλι εντελώς, και γυρίσαμε μετά σπίτι και όλοι γελούσαν και με φώναζαν Μιχάλη. Η μαμά μού είχε κιόλας αγοράσει κοντά παντελονάκια και με έντυσαν αγόρι. Εμένα δεν μου άρεσε καθόλου αυτό και τους φώναζα πως είμαι κορίτσι, αλλά εκείνοι γελούσαν κι εγώ θύμωνα πολύ. Και δεν μου άρεσε και το «Μιχάλης», ήταν άσχημο όνομα.

 

Ο μπαμπάς μού αγόρασε ένα ποδηλατάκι και με βγάλανε και φωτογραφίες να κάνω ποδήλατο κουρεμένη και με κοντό παντελονάκι σαν να ήμουν στ' αλήθεια ένας Μιχάλης.

 

Στο τέλος συνήθισα κι εγώ και δεν με πείραζε που με είχαν κουρέψει γουλί, αφού όλοι ήξεραν πως είμαι κορίτσι. Αλλά, άμα κατεβαίναμε στην πόλη, ο κόσμος νόμιζε ότι ήμουν αγόρι και στην παρέλαση της 25^ης Μαρτίου που με είχε πάει ο μπαμπάς να τη δούμε, ένας κύριος δίπλα μου που τον εμπόδιζα μου είπε «πιο πέρα, μικρέ!». Πήγα πιο πέρα και δεν είπα τίποτα κι ο μπαμπάς μου χαμογέλασε που με είδε μουτρωμένη, αλλά ούτε κι αυτός είπε τίποτα.

 

Τέλος πάντων, μάκρυναν κάποτε τα μαλλιά μου και ξανάγινα κορίτσι και φόρεσα τα φουστανάκια μου και όλοι με φώναζαν με το κανονικό μου όνομα. Όμως τα μαλλιά μου που ξαναφύτρωσαν το ίδιο αδύνατα ήταν.

 

Τώρα έχω μακριά μαλλιά που η μαμά μου μού τα κάνει αλογοουρά. Αλλά τα τραβά πολύ δυνατά για να μου τα μαζέψει κι εγώ πονάω και φωνάζω, αυτή όμως δεν μου δίνει σημασία, τα τραβά και μου λέει «μπροστακάλι τι’ ν’ ο πόνος» που πάει να πει ότι δεν πειράζει που πονάω, φτάνει να είμαι όμορφη. Αν και δεν καταλαβαίνω τι δουλειά έχει το πορτοκάλι με την ομορφιά. Και μετά μου δένει από πάνω και έναν ωραίο μεγάλο φιόγκο, άλλοτε θαλασσί, άλλοτε ροζ, άλλοτε άσπρο.

 

Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και κάνω σκέρτσα και παίρνω πόζες. Θέλω να μεγαλώσω γρήγορα, να βάζω κραγιόν και να φοράω ψηλά τακούνια.

 

Όταν μεγαλώσω, θα είμαι όμορφη. 

Θα είμαι σίγουρα όμορφη.

 (Συνεχίζεται)