Τα Χριστούγεννα ο μπαμπάς που είναι δασικός υπάλληλος έφερνε παλιότερα ένα αληθινό δεντράκι για να το στολίσουμε. Εγώ όμως έβλεπα στις βιτρίνες τα ψεύτικα δεντράκια και μου άρεσαν περισσότερο. Και όλο γκρίνιαζα, «θέλω ένα ψεύτικο δεντράκι, είναι πιο ωραίο, θέλω ψεύτικο δεντράκι», τους γκρίνιαζα συνέχεια και τελικά βαρέθηκαν να με ακούν και αγόρασαν ένα ψεύτικο δεντράκι που είναι πιο ωραίο.
Η μαμά φέρνει την κούτα με τα
στολίδια και το στολίζουμε, κρεμάμε καρδούλες, μικρές γυαλιστερές μπάλες και
άλλα τέτοια, ρίχνουμε στα κλαδιά του μπαμπάκι που θυμίζει χιόνι και μετά βάζουμε
και τα πολύχρωμα λαμπιόνια και είναι ένα πολύ όμορφο χριστουγεννιάτικο δεντράκι.
Δώρα όμως δεν κάνουμε ο ένας στον
άλλο, δεν έχουμε τέτοιες συνήθειες εμείς.
Κατεβαίνουμε στην πόλη για βόλτα και
είναι τόσο όμορφα εκεί, ο κόσμος πάει κι έρχεται και είναι πολύς, σπρωχνόμαστε
για να προχωρήσουμε, και όλα τα μαγαζιά είναι στολισμένα και γεμάτα παιχνίδια.
Τα κοιτάζω θαμπωμένη, αλλά δεν λέω τίποτα στους γονείς μου. Ξέρω ότι δεν
πρόκειται να μου πάρουν παιχνίδι, ποτέ δεν μου παίρνουν, έτσι κι εγώ έχω
σταματήσει να τους ζητάω.
Πέρυσι όμως που είχε έρθει για τις
γιορτές ο θείος Σωτήρης, ο αδελφός της μαμάς, με πήρε και κατεβήκαμε στην πόλη
και μου είπε να διαλέξω ένα παιχνίδι να μου το πάρει. Εγώ τρελάθηκα από τη χαρά
μου και κοίταζα τα παιχνίδια στις βιτρίνες και δεν ήξερα ποιο να διαλέξω, όλα
τα ήθελα. Κοίταζα, κοίταζα και δεν χόρταιναν τα μάτια μου και τελικά πήρα το
πιο μικρό και το πιο χαζό παιχνίδι που υπήρχε, ένα αυτοκινητάκι, κι έπειτα
σκεφτόμουν, γιατί διάλεξα αυτή τη σαχλαμάρα, αντί να πάρω μια κούκλα. Αλλά ήταν
που ντρεπόμουν τον θείο Σωτήρη και δεν ήθελα να δώσει πολλά λεφτά για μένα.
Ωραία είναι τα Χριστούγεννα και η
Πρωτοχρονιά ωραία είναι, τρώμε γλυκά και δεν έχει και σχολείο. Αλλά βαριέμαι
όλη μέρα μόνη. Εκτός αν έρθουν στο διπλανό χωράφι τα παιδιά της γειτονιάς και τότε
πάω κι εγώ και παίζουμε, μέχρι που νυχτώνει.
Ε, χμ, τι άλλο να πω για τα Χριστούγεννα, δεν ξέρω…
(Συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου