Martialis, X.47 Ευτυχισμένη ζωή

 

 

Όσα, αγαπημένε Μαρτιάλη μου,

πιο ευτυχισμένη κάνουν τη ζωή,

ετούτα είναι:

περιουσία όχι αποχτημένη με το μόχθο

αλλά από κληρονομιά.

Πλούσιοι αγροί και τζάκι αναμμένο

όλο το χρόνο.

Ποτέ φιλονικίες, σπάνια η τήβεννος, ήσυχος νους.

Δυνάμεις ακμαίες, υγεία στο σώμα.

Απλότητα μαζί με φρονιμάδα,

ισότητα ανάμεσα στους φίλους.

Ευχάριστες παρέες, δείπνα απλά,

νύχτες χωρίς μεθύσια,

όμως απαλλαγμένες από τις σκοτούρες.

Κρεβάτι όχι μελαγχολικό αλλά σεμνό.

Ύπνος που τη σκοτεινιά μικραίνει.

Αυτός που θες να είσαι, αυτός να είσαι,

τίποτε παραπάνω να μην επιθυμείς.

Το θάνατο να μη φοβάσαι

ούτε και να τον εύχεσαι.

 

 

Vitam quae faciant beatiorem,

iucundissime Martialis, haec sunt:

res non parta labore, sed relicta;

non ingratus ager, focus perennis;

lis numquam, toga rara, mens quieta;

vires ingenuae, salubre corpus;

prudens simplicitas, pares amici;

convictus facilis, sine arte mensa;

nox non ebria, sed soluta curis;

non tristis torus, et tamen pudicus;

somnus , qui faciat breves tenebras;

quod sis, esse velis nihilque malis;

summum nec metuas diem nec optes.

 

Martialis, X.47

(Η μεταφορά στα ελληνικά είναι δική μου)