"Στον γιατρό"

Ο νεαρός καθόταν στη αίθουσα αναμονής και την έβλεπε θαμπά μέσα από το κρύσταλλο της συρόμενης πόρτας. Δεν άκουγε τι έλεγε στον γιατρό, έβλεπε όμως τις χειρονομίες της, τα χέρια της που ανέμιζαν νευρικά στον αέρα. Δεν έμεινε ακίνητη ούτε μια στιγμή, σημάδι πως αυτή μιλούσε ακατάπαυστα και ο γιατρός άκουγε.

Ένιωσε ηττημένος, εξουθενωμένος, γιατί ήξερε ότι αυτή εκεί μέσα οργίαζε, τον κατηγορούσε, τον εξέθετε στα μάτια του γιατρού, τον παρουσίαζε σαν τέρας.

Μετά ήρθε η σειρά του. Βγήκε αυτή, μπήκε αυτός.

-Τι έχετε να μου πείτε; ρώτησε ευγενικά ο γιατρός.

Του είπε ότι είναι δυστυχής.

Αργότερα ήρθε κι εκείνη μέσα.

Ο γιατρός συνταγογράφησε σιωπηλός τα φάρμακα.

-Παρακαλώ, να παίρνετε κι εσείς από ένα κάθε πρωί, είπε στη μητέρα του.