Η βασίλισσα

«Δεν είμαι σαν κι εσάς εγώ», είπε η οχτάχρονη Φωτεινή. «Εγώ είμαι βασίλισσα και ζούσα στο παλάτι με τους γονείς μου που ήταν βασιλιάδες. Αλλά με άρπαξαν ληστές και μ’ έφεραν εδώ. Είμαι αληθινή βασίλισσα, μα δεν το λέω πουθενά, γιατί οι ληστές θα με σκοτώσουν. Ούτε και σεις δεν πρέπει να το πείτε σε κανέναν».

Τα άλλα παιδιά την άκουγαν βουβά. Μια κάποια λύπη πέρασε απ’ το βλέμμα τους, φάνηκαν να μελαγχολούν. Η Φωτεινή έβαλε τα γέλια. «Σας κορόιδεψα», τους είπε, «σας ξεγέλασα!». Τα παιδιά την κοίταξαν απογοητευμένα.

Αλλά από τότε μια φωνή επίμονη μέσα της μέρα νύχτα ψιθυρίζει στη Φανή: «Είσαι βασίλισσα εσύ, βασίλισσα...»