"Οι κοιμώμενοι"

Σ’ αυτήν εδώ την Πολιτεία

οι κάτοικοι  αιώνες τώρα

έπεσαν για να κοιμηθούν

και πια αρνούνται να ξυπνήσουν

συχνά ανήσυχοι στριφογυρίζουν

στα κρεβάτια τους

λέγοντας λόγια ασυνάρτητα

και άλλοτε γελούν

πέφτουν μετά σε μια παράξενη ακινησία

ώρες πολλές

κάτι σαν κώμα

κάπως σαν νεκροί

αχνά αναπνέουν

κι είναι τα πρόσωπά τους

προσωπεία

χλωμά και απαθή

όλοι το ίδιο ακατανόητο όνειρο βλέπουν

παρθένες κατεβαίνουν

από τα βουνά

τοξότες αναπαύονται

πλάι σε λίμνες

ζώα παράξενα που κρύβονται

στις φυλλωσιές

και μια ψιλή βροχή

να τα έχει μουσκέψει όλα

κάπου από μακριά

ακούγονται πολεμικά τραγούδια

από στρατούς που πάνε

μεθυσμένοι να αναμετρηθούν

διαταγές των αρχηγών

βρισιές και προσευχές

και καραβάνια αιχμαλώτων

η γη γεμάτη πτώματα

κομμένα χέρια

μάτια βγαλμένα

ένα μωρό που σκούζει ολομόναχο

κι εκεί θαμπά

στο βάθος του ορίζοντα

βλέπουν αθόρυβα να ανατέλλει 

το σκοτεινό τους Μέλλον.