Γελοιοποίηση γερόντων

Οι γέροντες έχουν ένα προνόμιο που εμείς οι υπόλοιποι αγνοούμε, αν θα μας το δώσει η φύση: έχουν ζήσει ήδη μια μακρά ζωή και ακόμα μπορεί να συνεχίσουν να ζουν για πολλά χρόνια.

Αν νομίζουμε ότι εμείς ως νεότεροι είμαστε περισσότερο προνομιούχοι από αυτούς, κάνουμε τα εξής τρία σοβαρά λάθη:

α) Ζούμε μια φάση της ζωής που εκείνοι δεν στερήθηκαν. Την έχουν ζήσει και την έχουν ολοκληρώσει.

β) Δεν ξέρουμε, αν θα συνεχίσουμε να ζούμε, ώστε να φτάσουμε στην ηλικία των γερόντων. Εκείνοι το ξέρουν, γιατί έφτασαν στη γεροντική ηλικία.

γ) Αγνοούμε, αν θα εξακολουθήσουμε να είμαστε υγιείς στα επόμενα χρόνια και δεν γίνει η ζωή μας μια δυστυχισμένη υπόθεση. Εκείνοι δεν το αγνοούν: έζησαν μια χαρά και γέρασαν φυσιολογικά.

Παρ’ όλα αυτά οι νεότεροι επιμένουν να γελοιοποιούν τους γέροντες, επειδή:

α) Είναι σωματικά πιο εύρωστοι και πιο ακμαίοι από αυτούς.

β) Είναι πιο ελκυστικοί, ενώ οι γέροντες έχουν μια μάλλον απωθητική εμφάνιση.

γ) Έχουν πιο γρήγορη αντιληπτική ικανότητα, ενώ οι γέροντες συχνά δυσκολεύονται να καταλάβουν κάποια πράγματα.

Και στις τρεις περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με μια οίηση που απαντάται σε αμόρφωτους και άξεστους ανθρώπους.

Οι γέροντες δεν είναι βέβαια πάντα καλοσυνάτοι και καλόβολοι. Όσο μεγαλώνει κανείς, αποχτά παραξενιές, γίνεται δύσπιστος και καχύποπτος, γίνεται επιθετικός μερικές φορές, άκαμπτος στις ιδέες του, πεισματάρης. Η ανημποριά που έρχεται με τα γεράματα, η αίσθηση ότι η ζωή τελειώνει σε λίγο, οι γεροντικές ασθένειες τού αλλάζουν τον χαρακτήρα. Συχνά οι γέροντες δεν είναι συμπαθητικοί.

Είναι όμως άνθρωποι πιο αδύναμοι από μας. Και αυτό μας επιβάλλει αυτόματα να είμαστε ανεκτικοί απέναντί τους και προστατευτικοί, όποτε χρειάζεται. Οπωσδήποτε ποτέ δεν επιχειρούμε να τους γελοιοποιήσουμε, να τους προσβάλουμε και να τους ταπεινώσουμε.

Η τηλεοπτική εκπομπή επομένως κάποιου καραγκιόζη που τηλεφωνούσε σε ηλικιωμένα άτομα και τα κορόιδευε, ενώ γύρω οι άλλοι καραγκιόζηδες  κρατούσαν την κοιλιά τους από τα (τεχνητά, περί εκπομπής επρόκειτο) γέλια, μόνο την περιφρόνησή μας αξίζει.

Αξίζει όμως και τον στοχασμό μας: ο καραγκιόζης και η παρέα του οι υπόλοιποι καραγκιόζηδες μπορεί να μας αφήσουν χρόνους και αύριο ακόμα, ποιος το ξέρει αυτό; Ή μπορεί να χτυπηθούν από αρρώστια και να μεταβληθούν σε άθλιες υπάρξεις που θα μπαινοβγαίνουν κάθε τόσο στα νοσοκομεία. Αν μάλιστα στηριχθούμε στη στατιστική, κάποιων η υγεία, από αυτούς που ξεκαρδίζονταν στα γέλια μπροστά στα έκπληκτα μάτια των τηλεθεατών, θα κλονιστεί δυσάρεστα και ίσως επικίνδυνα τα προσεχή χρόνια.

Οι ηλικιωμένοι άνθρωποι που κορόιδεψαν δεν έχουν λόγο να ανησυχούν. Μια χαρά έζησαν και γέρασαν και αποδώ και πέρα ό,τι κι αν πάθουν θα είναι μέσα στα πλαίσια της φυσικής φθοράς.

Στον αγώνα της ζωής είναι βέβαιο ότι οι γέροντες θα τερματίσουν, αφού θα έχουν ολοκληρώσει τον Μαραθώνιο. 

Εμείς δεν το ξέρουμε ακόμα.