Μετρώ
τους παλμούς της καρδιάς μου:
Εξήντα
πέντε,
εβδομήντα,
ογδόντα,
ενενήντα,
εκατό...
Ήσυχα,
της λέω,
δεν θα
με πεθάνεις εσύ,
επειδή
πρόσκαιρα ερωτεύτηκα.
Κι
εκείνη απογοητεύεται:
Ενενήντα,
ογδόντα,
εβδομήντα,
εξήντα
πέντε.
Σαν να
μου λέει:
Και που
σ’ αφήνω να ζεις,
ποιο το
όφελος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου