Ίλαμ 18: Την επόμενη μέρα

 

 

 

 

Πήρα πρωινό στην κουζίνα και ρώτησα τη Μαρία πού είναι ο Ίλαμ. Κοιμάται, μου είπε. Γύρισε ξημερώματα και τώρα κοιμάται.

 

Βγήκα στη βεράντα και κάθισα χαζεύοντας την πισίνα. Πιο πέρα ο Μπρούνο και ο Μπίλι, οι μπράβοι του,  κάπνιζαν σιωπηλοί. Μου έριξαν μια αδιάφορη ματιά και κάτι μουρμούρισαν μεταξύ τους.

 

Περιμένοντας τον Ίλαμ να ξυπνήσει.

 

Έχω έρθει τρεις φορές στην Αμερική και Αμερική δεν έχω δει. Από το αεροδρόμιο στο σπίτι του Ίλαμ και από το σπίτι του Ίλαμ στο αεροδρόμιο. Για να αυξήσει την ταπείνωσή μου, πληρώνει αυτός τα εισιτήρια.

 

Προφανώς το ευχαριστήθηκε χθες που του ομολόγησα ότι ήθελα να αυτοκτονήσω για χάρη του. Αλλά ακόμα δεν είναι ικανοποιημένος. Αντιστέκομαι, δεν κλαίω μπροστά του με λυγμούς, δεν τον ικετεύω, δεν σέρνομαι στα πόδια του. Κι αυτός βιάζεται, πρέπει να γίνουν όλα αυτά σύντομα, γιατί έχει πια περάσει τα εβδομήντα και δεν έχει πολλά περιθώρια. Η σεξουαλική του ζωή λιγοστεύει, σε λίγο καιρό δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα.

 

Θα μου βγάλει πάλι την ψυχή, μουρμούρισα. Κι εγώ πρέπει να αντέξω να μην τρελαθώ. Γιατί τον θέλω, τον θέλω, θέλω να τον χορτάσω και δεν μ’ αφήνει.

 

Οι μπράβοι μού έριξαν μια ματιά απορημένοι.

 

-Καμιά φορά μιλάω μόνη μου, τους είπα στα αγγλικά.

 

 

Ο Ίλαμ εμφανίστηκε το μεσημέρι τυλιγμένος σε μια μεταξωτή ρόμπα, πρησμένος από τον ύπνο κι από το πιοτό της προηγούμενης νύχτας.

 

Πήρε το πρωινό του, ενώ εγώ καθόμουν απέναντί του βουβή.

 

-Έχω μια πρόταση να σου κάνω, μου είπε κάποια στιγμή.

-Πρόταση γάμου; έκανα ειρωνικά.

-Μη λες ανοησίες.

 

Ήπιε μια γουλιά καφέ:

-Θα ήθελες να μείνεις μόνιμα εδώ, στο σπίτι μου;

 

Η καρδιά μου σταμάτησε. Κοντά του συνέχεια; Κοντά του κάθε μέρα; Να τον βλέπω κάθε μέρα, κάθε μέρα; Τι είναι πάλι αυτό, Χριστέ μου, τι θαύμα είναι αυτό, τι πονηρία;

 

-Δηλαδή πώς; ψέλλισα.

-Το σπίτι χρειάζεται μια οικονόμο. Να επιβλέπει το προσωπικό, να το κατευθύνει, να φροντίζει, ώστε όλα να είναι ταχτοποιημένα. Είχα μια οικονόμο για χρόνια, αλλά πήρε σύνταξη. Χρειάζομαι μια οικονόμο.

-Μα δεν ξέρω από αυτά εγώ.

-Θα μάθεις. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο.

-Με δοκιμάζεις τώρα;

-Δέχεσαι ή όχι; έκανε απότομα.

-Πρέπει να το σκεφτώ.

-Σου δίνω διορία δυο ώρες, είπε και σηκώθηκε.

 

Οι δυο αυτές ώρες πέρασαν στο κρεβάτι του. Με αγκάλιασε κι εγώ παραδόθηκα αμέσως. Μου έβγαλε τα ρούχα κι εγώ έβγαλα τα δικά του. Ξαπλώσαμε στο κρεβάτι και τα κορμιά μας αγγίχτηκαν. Με φίλησε στον λαιμό. Μετά με φίλησε στο στόμα. Μετά φίλησε το σώμα μου. Μετά εγώ το δικό του. Μετά μπήκε μέσα μου κοιτάζοντάς με ευθεία στα μάτια. Μετά άρχισε να με φιλά στο στόμα και να με πηδά συγχρόνως.

 

Μετά έχασα την αίσθηση του χρόνου και του χώρου.

(Συνεχίζεται)