Ίλαμ 7: Στη σουίτα του Ίλαμ

 

Έβγαλε το σακάκι του, έβγαλε το πουκάμισό του και ξάπλωσε μπρούμυτα στο κρεβάτι.

 

-Τρίψε μου τη μέση, Κάθυ.

 

Άγγιξα δισταχτικά τη γυμνή του σάρκα, λευκή, τρυφερή σάρκα, μαλακή. Εβδομήντα χρονών. Το ήξερα από το διαδίκτυο.

 

Άρχισα να τον τρίβω απαλά. Έβλεπα το κορμί του, ψηλό, μακρύ κορμί, αδύνατο και δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που μου συνέβαινε. Πριν λίγη ώρα ήμουν ακόμα ένας κανονικός άνθρωπος, ένας ανύποπτος άνθρωπος που ζούσε την καθημερινή ζωή του. Τώρα έκανα μασάζ σε έναν από τους πιο γοητευτικούς άνδρες στον κόσμο του θεάματος.

 

-Πιο δυνατά!

 

Πιο δυνατά, εντάξει.

 

-Κι άλλο!

 

Κι άλλο, εντάξει.

 

Πόσο κράτησε αυτό; Μπορεί ένα τέταρτο, μπορεί μισή ώρα, μπορεί και παραπάνω.

 

Γύρισε ανάσκελα και μου χαμογέλασε:

-Είσαι καλή νοσοκόμα.

-Νιώθεις καλύτερα;

-Ναι. Και τώρα πρέπει να σε σκοτώσω.

 

Κάθισα στο πλάι του κρεβατιού.

-Γιατί να με σκοτώσεις;

-Γιατί ξέρεις ένα μυστικό μου που το κρύβω από όλους.

-Ναι, σωστά. Οι ήρωες είναι άτρωτοι.

-Βάλε μου λίγο ουίσκι. Και δώσε μου τα χάπια μου, είναι στο συρτάρι του κομοδίνου.

 

Κατάπιε ένα παυσίπονο μαζί με το ουίσκι.

 

-Σε λίγο θα είμαι σε φόρμα, είπε. Βγάλε μου τα παπούτσια.

 

Κοντοστάθηκα αναποφάσιστη.

 

Ναι, εντάξει, σκοπεύει να με πηδήξει τώρα ο διάσημος Ίλαμ, αυτό ούτε στο πιο τρελό όνειρό μου δεν το είχα φανταστεί, one night stand το λένε, αύριο θα μ’ έχει ξεχάσει. Εντάξει, αλλά οι πολλές διαταγές με είχαν εκνευρίσει.

 

-Μήπως θέλεις να σου βγάλω και το παντελόνι;

-Φυσικά.

 

Θα με πηδήξει λοιπόν. Είναι βέβαιο τώρα.

 

Ήπιε μια γουλιά ουίσκι κι έκλεισε τα μάτια.

 

-Μην καθυστερείς. Κάτω περιμένουν κάτι κούκλες που είναι έτοιμες να γλείψουν  τα πόδια μου, είπε αυτός ήσυχα. Βγάλε μου τώρα τα παπούτσια.

 

Κοίταξα στον καθρέφτη απέναντι το είδωλό μου. Ήμουν ασήμαντη, το ήξερα. Ήμουν μια ασήμαντη γυναίκα σαράντα χρονών. Κι αυτός ο εξωτικός άνδρας μού έδινε διαταγές. Λοιπόν, θα το προχωρήσω, θα είναι αυτή μια μοναδική εμπειρία.

 

Του έβγαλα τα πανάκριβα παπούτσια και τα ακούμπησα κάτω.

 

-Και τις κάλτσες.

 

Ναι, ασφαλώς κι αυτές.

 

Τα πόδια του ήταν μεγάλα και αρμονικά. Αντρικά, ερεθιστικά πόδια. Πραγματικά θα ήθελα να τα γλείψω.

 

Μισάνοιξε τα μάτια:

-Δεν θα τα γλείψεις;

 

Ξανακοίταξα το είδωλό μου στον καθρέφτη.

-Είσαι πολύ κακομαθημένος, είπα. Έτσι είστε όλοι εσείς οι διάσημοι;

-Καλά, μην τα γλείψεις. Και τώρα βγάλε μου το παντελόνι.

 

Το ξεκούμπωσα και το τράβηξα απαλά προσέχοντας να μην τον πονέσω.

(Συνεχίζεται)