Αδύναμη

 

Ξενυχτώ.

Περνά αργά η ώρα

και δεν έχω κι ένα θεό

να τον παρακαλέσω

να μ’ απαλλάξει από αυτό,

πρέπει μονάχη μου

να το παλέψω

και νιώθω αδύναμη.

 

Μέσα μου ένας δαίμονας

τρώει αθόρυβα τα σπλάχνα μου.

Μη με αποστρέφεσαι, μου λέει,

είμαι εγώ που γράφω τους στίχους σου.

Πρέπει αντίθετα να μ’ αγαπάς.

 

Πώς να τον αγαπήσω όμως,

έτσι όπως είμαι  μισοφαγωμένη.