Η σκύλα

 

Σε δύο μέρες φυλακή,

με καταδίκασε η λογική μου.

«Κι αν χρειαστεί»,

μου είπε,

«θα μείνεις μέσα μια βδομάδα.

Τέρμα οι βόλτες

και τα πέρα δώθε.

Μπογιές, κραγιόν και σκουλαρίκια

μακριά!

Σε θέλω βρόμικη

να τριγυρίζεις στα δωμάτια.

Κι άσε τα κλάματα

κι αυτές τις αηδίες.

Τέτοια καμώματα

εμένα δεν με συγκινούν».

 

Φυλακισμένη με κρατά

η σκύλα,

μέχρι να ημερώσω,

να ξαναγίνω αυτή που ήμουν,

να σκέφτομαι τον θάνατο.