Πάμε

 

 

 

 

Πάμε κι όπου βγει.

 

Σε σιωπηλές ερήμους,

σε θάλασσες,

σε άγρια βουνά,

σε δάση,

μες σε σπηλιές ρακένδυτοι

να ονειρευόμαστε κινδύνους,

ποτάμια να διασχίσουμε,

να αιωρηθούμε

πάνω από γκρεμούς,

βρεγμένοι ως το κόκαλο

απ’ τη βροχή,

πίνοντας,

μονολογώντας,

καπνίζοντας ατέλειωτα τσιγάρα,

φωνάζοντας τον έρωτά μας

ολομόναχοι

μέσα σε ερείπια αρχαίων ναών,

 

πάμε.

 

Ώσπου κι η τελευταία σταγόνα

από τους χυμούς μας να στεγνώσει

κι ύστερα κουρασμένοι

να γυρίσουμε στις πόλεις,

να χαθούμε

ανάμεσα σε ξένους

και να ξεχαστούμε.

Να είναι ο  ύπνος μας

ένας χωρίς όνειρα

λήθαργος βαθύς.

 

Πάμε,

σου λέω,

πάμε κι όπου βγει.

Εδώ με καίει ένας ήλιος κατακόρυφος

και με πεθαίνει.

 

Πάμε.