«Η Προγονική Εντολή». Εκδόσεις Γαβριηλίδη. Στα
βιβλιοπωλεία.
Όσοι μένετε εκτός Αθηνών
μπορείτε να το παραγγείλετε στον βιβλιοπώλη σας.
«Λένε ότι το κακό ξεκίνησε
από μια κατάρα», είπε ο Στέφανος.
«Χμ», έκανε η Αλεξάνδρα, «εννοείς
την απαγωγή της προ-προγιαγιάς σου Αργυρώς από τον προ-προπάππο σου Γιάννη».
«Είναι αλήθεια αυτά που λένε
γι' αυτή την προ-προγιαγιά, ότι δηλαδή
καταριόταν τον άντρα της όλα τα χρόνια που έζησε μαζί του;»
«Έτσι λένε. Η προγιαγιά μου Αργυρώ, η δική σου
προ-προγιαγιά, ήταν μια όμορφη γυναίκα που ξέπεσε στα χέρια του προ-προπάππου
σου Γιάννη. Κακοπέρασε πολύ μαζί του. Γι αυτό και τα οχτώ παιδιά που έκανε μαζί
του δεν τα αγάπησε. Έτσι τουλάχιστον
λένε. Η μητέρα μου μού είπε κάποτε πως της είχε πει ο πατέρας της ότι η μάνα
του, δηλαδή η προγιαγιά Αργυρώ, καταράστηκε τα παιδιά της σε μια στιγμή
απελπισίας, να μείνουν στείρα και άκαρπα, να σταματήσει η γενιά του άντρα της
εκεί και να μην πάει παρακάτω».
«Βαριά κατάρα», σχολίασε ο
Στέφανος.
«Ναι, αλλά δεν έπιασε».
«Κάτι πρέπει να έπιασε, αλλιώς
γιατί τόσοι συγγενείς μας βγήκαν ιδιόρρυθμοι;»
«Η αλήθεια είναι ότι έχουμε
πολλούς άγαμους και άλλους τόσους άτεκνους στην οικογένεια», έκανε σκεφτική η
Αλεξάνδρα.
Μετά θυμήθηκε τις κόρες
της και πρόσθεσε αναστενάζοντας:
«Αλλά κι αυτοί που έκαναν παιδιά δεν είδαν χαΐρι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου