"Διάφανο"

Δεν ξέρω τι είναι,

δεν καταλαβαίνω,

στέκεται εκεί στην άκρη

διάφανο,

χωρίς μορφή,

μου λέει,

έλα να με πάρεις,

όμως δεν ξέρω,

πρώτα πρέπει να μάθω

τι είναι αυτό,

μπορεί και να’ ναι κάτι φοβερό

που με καλεί  με ύπουλη φωνή,

έλα να με πάρεις,

έλα,

έλα,

δεν ξέρω,

στέκομαι αμήχανη,

αυτό σχεδόν μ' αγγίζει,

σχεδόν τρίβεται πάνω μου,

πάρε με,

βγάλε με στο φως...

Εγώ φοβάμαι,

αν είναι σκιά από τον Άδη,

αν είναι Μέδουσα και με απολιθώσει,

αν είναι φάντασμα από αλλοτινούς καιρούς,

πόνος αβάσταχτος

και τρόμος,

δεν ξέρω,

στέκομαι αμήχανη

κι αυτό απογοητεύεται,

γέρνει,

μαραίνεται,

έχασες την ευκαιρία,

λέει με φωνή που σβήνει,

δεν θα μάθεις ποτέ

τι δώρα έφερνα μαζί μου.