Καίτη Βασιλάκου: Ναι στη νόμιμη άμβλωση.

Σε ένα κόσμο όπου η ανθρώπινη ζωή ( και η ζωή γενικώς) δοκιμάζεται με παντοίους τρόπους, θα περίμενε κανείς ότι θα αντιμετωπίζαμε με περισσότερη λογική και ψυχραιμία το θέμα της άμβλωσης.

Αν και στην Ελλάδα σχετικά λίγοι (αλλά όχι αμελητέοι ) είναι οι φανατικοί κατά των αμβλώσεων, σε άλλες χώρες το ποσοστό τους είναι μεγαλύτερο ή εν πάση περιπτώσει κάνουν μεγαλύτερο θόρυβο, ώστε να μας αναγκάσουν να τους προσέξουμε.

Είναι ενδιαφέρον ότι αυτή η υπερευαισθησία απέναντι στο έμβρυο (μόνο το ανθρώπινο εννοείται ), δηλαδή απέναντι σε κάτι που θα μπορούσε να γίνει άνθρωπος, αλλά άνθρωπος δεν είναι ακόμα, είναι αυξημένη σε χώρες όπου η ανθρώπινη ζωή γενικά έχει μικρή αξία, όπως πχ στο Αφγανιστάν, τη Λιβύη, το Κονγκό, τη Σομαλία, την Ουγκάντα, το Ιράν, την Αίγυπτο, τον Λίβανο, το Ομάν, τη Συρία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Υεμένη, το Μπάνγκλα Ντες, την Ινδονησία, το Σουδάν, χώρες στις οποίες η μεν άμβλωση απαγορεύεται, ισχύει όμως η θανατική ποινή και κανείς δεν ενοχλείται.

Αντίθετα σε χώρες με ανεπτυγμένη ευαισθησία απέναντι στον ζώντα άνθρωπο, όπως είναι οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης, η άμβλωση είναι νόμιμη.

Κατά ένα περίεργο τρόπο δηλαδή η απαγόρευση της άμβλωσης συμβαδίζει με τη φτώχεια, την υπανάπτυξη και την αδιαφορία απέναντι στον άνθρωπο και τη δυστυχία του.

Αν και φαίνεται παράλογο κάτι τέτοιο, δεν είναι στην πραγματικότητα. Στις χώρες όπου η άμβλωση απαγορεύεται, η θρησκεία έχει τον πρώτο λόγο στις ζωές των ανθρώπων, η δε θρησκεία αντιμετωπίζει το έμβρυο ως θέλημα του Θεού να γεννηθεί ένας ακόμα εξαθλιωμένος άνθρωπος στον κόσμο που εκείνος δημιούργησε. Η σεξουαλική συνεύρεση έχει αποκλειστικό σκοπό τη γέννηση ανθρώπων και γι’ αυτό η άμβλωση είναι πράξη ενάντια στο θέλημα του Θεού και ισούται με φόνο, εφόσον το έμβρυο θεωρείται άνθρωπος από τη στιγμή της σύλληψής του.

Με τη λογική αυτή θα έπρεπε νομίζω να συλλαμβάνονται για φόνο εξ αμελείας όσες έγκυες γυναίκες αποβάλλουν, επειδή δεν πρόσεξαν και είχαν κάποιο ατύχημα. Ας το μελετήσουν αυτό οι θρησκευόμενοι πολέμιοι της άμβλωσης – αν δεν το έχουν ήδη κάνει.

Με τις θρησκευτικές ιδεοληψίες δεν είναι εύκολο να τα βγάλει κανείς πέρα, υπάρχουν όμως και άτομα που είναι κατά της άμβλωσης, χωρίς να υποφέρουν από τέτοιες προκαταλήψεις.

Ας δούμε ποια είναι τα επιχειρήματά τους:

Το έμβρυο είναι άνθρωπος από τη στιγμή της σύλληψής του.

Απάντηση:

Βάσει του νόμου το έμβρυο αποχτά υπόσταση από τη στιγμή της γέννησής του.

Βάσει της Φύσης το έμβρυο, όσο είναι ακόμα μερικών εβδομάδων, είναι απλώς κύτταρα που πολλαπλασιάζονται. Η Φύση έχει καθορίσει ότι το έμβρυο θεωρείται άνθρωπος , εφόσον γεννηθεί και μπορεί να επιζήσει έξω από τη μήτρα που το έφερε. Αυτό σημαίνει ότι το έμβρυο των επτά μηνών είναι άνθρωπος.

Αν η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα της αδιαφορίας από την πλευρά της γυναίκας που δεν πήρε τις απαραίτητες προφυλάξεις, τότε είναι υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει τις συνέπειες. Είναι δική της αποκλειστικά ευθύνη ( εφόσον αυτή είναι το μέρος του ζεύγους που μπορεί να συλλάβει), να εμποδίσει μια εγκυμοσύνη, αν έτσι έχουν αποφασίσει και τα δύο μέρη του ζεύγους.

Απάντηση:

1)Η αντισύλληψη είναι ασφαλώς ο καλύτερος τρόπος για να αποφευχθεί μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, όμως υπάρχουν περιπτώσεις που η αντισύλληψη δεν είναι εφικτή ή δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Το βάρος πέφτει στη γυναίκα, ενώ ο άνδρας με το επιχείρημα αυτό απεκδύεται πάσης ευθύνης.

2) Ακόμα και αν η ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη οφείλεται σε αμέλεια της γυναίκας, αυτός ο λόγος δεν είναι αρκετός για να μη γίνει η άμβλωση. Διότι έτσι τιμωρούμε τη γυναίκα για τα επόμενα 50-60 χρόνια που θα ζήσει αλλάζοντας τη ρότα της ζωής της προς το χειρότερο και τιμωρούμε και το ανεπιθύμητο μωρό να έρθει σε έναν κόσμο όπου κανείς δεν το θέλει.

3) Αν την εγκυμοσύνη την έχει αποφασίσει ο άνδρας και η γυναίκα διαφωνεί, πρέπει εκείνη να συμμορφωθεί στην επιθυμία του άνδρα;

Αν η άμβλωση γίνει αποδεκτή χωρίς όρους από την κοινωνία και αν οι γυναίκες μπορούν να την κάνουν όποτε θέλουν, τότε ο κόσμος θα τη χρησιμοποιήσει ως ένα τρόπο ελέγχου των γεννήσεων.

Απάντηση:

Και;

Με την απαγόρευση των αμβλώσεων λύνεται κατά ένα μέρος το δημογραφικό πρόβλημα σε χώρες που υποφέρουν από υπογεννητικότητα.

Απάντηση:

Με ένα παγκόσμιο πληθυσμό 7 δισεκατομμυρίων που αυξάνεται ραγδαία και ανεξέλεγκτα είναι γελοίο να μιλά κανείς για υπογεννητικότητα. Επειδή στην Ασία και στην Αφρική γεννοβολούν παιδιά το ένα πίσω από το άλλο, θα πρέπει κι εμείς να μπούμε σ’ αυτό τον ανταγωνισμό γεννοβολήματος;

Στις πολιτισμένες χώρες το ζευγάρι κάνει οικογενειακό προγραμματισμό και φέρνει στον κόσμο ένα, δύο, το πολύ τρία παιδιά, όσα δηλαδή μπορεί να αναθρέψει σωστά, χωρίς να τους στερήσει τίποτα από τα απαραίτητα. Δεν έχει καμιά διάθεση να δει τα οχτώ-δέκα παιδιά του να γυρίζουν εδώ κι εκεί πεινασμένα και ρακένδυτα.

Αυτό επομένως που πρέπει να κάνουμε είναι να πείσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε τους λαούς της Αφρικής και της Ασίας να φέρνουν λιγότερα παιδιά στον κόσμο. Πράγμα που σημαίνει λιγότερα στόματα για να θρέψουν, λιγότερη αθλιότητα, πείνα, υποσιτισμό, επαιτεία, ανεργία και παράνομη μετανάστευση αργότερα.

Όλα τα μωρά έχουν πολλές δυνατότητες. Μια γυναίκα θα μπορούσε να κάνει άμβλωση σε ένα έμβρυο που αν γεννιόταν και μεγάλωνε, ίσως να γινόταν ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος για την κοινωνία και τον κόσμο.

Απάντηση:

Αντιστρέφοντας το επιχείρημα, μια γυναίκα θα μπορούσε να κάνει άμβλωση σε ένα έμβρυο που αν γεννιόταν και μεγάλωνε, ίσως να γινόταν ένας ειδεχθής δολοφόνος, ένας διεφθαρμένος άνθρωπος, ένα κακοποιό στοιχείο. (Εδώ που τα λέμε αυτή η πιθανότητα είναι μεγαλύτερη, αν το εξετάσουμε στατιστικά). Αλλά το πιο πιθανό είναι να γινόταν ένας καθημερινός άνθρωπος και από αυτούς διαθέτει ήδη η ανθρωπότητα σχεδόν εφτά δισεκατομμύρια.

Η άμβλωση προκαλεί πολλά ψυχολογικά προβλήματα στη γυναίκα που την κάνει (μετεκτρωτικό σύνδρομο).

Απάντηση:

Αυτό είναι αλήθεια, αν και δεν ισχύει πάντα σε όλες τις περιπτώσεις. Τα ψυχολογικά αυτά προβλήματα ξεπερνιούνται σε μικρό χρονικό διάστημα και η γυναίκα επανέρχεται στη φυσιολογική της ζωή. Η άμβλωση δεν είναι το καλύτερο που θα τύχει σε μια γυναίκα. Πρέπει όμως να επιλέξει ανάμεσα σε ένα κακό και σε ένα άλλο μεγαλύτερο κακό. Ένα ανεπιθύμητο παιδί θα προκαλέσει στη γυναίκα χειρότερα ψυχολογικά (και όχι μόνο) προβλήματα που θα την ακολουθούν σε όλη της τη ζωή. Για το ανεπιθύμητο μωρό τα προβλήματα θα είναι ακόμα μεγαλύτερα.

Επιχειρήματα υπέρ της άμβλωσης:

Κάθε παιδί που αναμένεται να έλθει στον κόσμο πρέπει να αναμένεται με αγάπη και καλές προσδοκίες, όχι με φόβο και άρνηση. Τα παιδιά που γεννιούνται με επιθυμία των γονιών τους έχουν περισσότερες πιθανότητες να ζήσουν ευτυχισμένα και να λάβουν τη σωστή φροντίδα, γιατί οι γονείς τους είναι καλύτερα προετοιμασμένοι να τα υποδεχθούν και να τα στηρίξουν συναισθηματικά, ψυχολογικά και οικονομικά.

Σε περιπτώσεις βιασμού ή αιμομιξίας το παιδί που θα γεννηθεί θα θυμίζει συνέχεια στη μητέρα την τραυματική εμπειρία που δοκίμασε. Έχει αποδειχθεί ότι τα παιδιά που γεννιούνται από τέτοιες βίαιες ή ανόσιες συνευρέσεις αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο παραμέλησης ή κακοποίησης από τη μητέρα τους. Οι ανάδοχες οικογένειες ή τα ορφανοτροφεία δεν παρέχουν καμιά εγγύηση ομαλής ανατροφής ενός τέτοιου παιδιού.

Η γυναίκα έχει κάθε δικαίωμα να αποφασίζει τι θα κάνει με το σώμα της. Το δικαίωμα στην άμβλωση είναι επομένως ζωτικό για την ισότητα των δύο φύλων.

Η γυναίκα πρέπει να έχει ελεύθερη πρόσβαση στην άμβλωση για να πετύχει πλήρη πολιτική, κοινωνική και οικονομική εξίσωση με τον άνδρα, για να έχει τις ίδιες ελευθερίες με αυτόν και για να βρίσκεται στην ίδια θέση μαζί του από ηθικής πλευράς.

Η απαγόρευση της άμβλωσης θέτει σε κίνδυνο τη γυναίκα που αναγκάζεται να καταφύγει σε παράνομη άμβλωση. Και ενώ η νόμιμη άμβλωση είναι μια ασφαλής διαδικασία, η παράνομη ενέχει πολλούς κινδύνους. Χιλιάδες γυναίκες παντού στον κόσμο έχουν πεθάνει και θα εξακολουθήσουν να πεθαίνουν, εφόσον καταφεύγουν σε παράνομες αμβλώσεις.

Χιλιάδες γυναίκες επίσης υφίστανται κακοποίηση ή και θανατώνονται από την οικογένειά τους, επειδή δεν μπόρεσαν να απαλλαγούν από μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη.

Η γυναίκα είναι άνθρωπος, δεν είναι δοχείο για το έμβρυο. Ως άνθρωπος έχει όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το έμβρυο υπάρχει μέσα στο σώμα της και η γυναίκα είναι αυτή που θα αποφασίσει, αν το έμβρυο θα παραμείνει μέσα στο σώμα της ή όχι. Είναι επομένως ανήθικη η απαγόρευση της άμβλωσης, γιατί με αυτό τον τρόπο αρνούμαστε το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής της γυναίκας και υποχρεώνουμε «αυτόν που δεν θέλει, να γεννήσει αυτόν που δεν επιθυμεί».

Το επιχείρημα των πολέμιων της άμβλωσης εδώ είναι ότι:

Ο άνθρωπος δεν έχει πλήρη δικαιώματα πάνω στο σώμα του. Όλος ο κόσμος υπόκειται σε διάφορους περιορισμούς σε σχέση με το τι κάνει με το σώμα του. Πχ υπάρχουν νόμοι που απαγορεύουν την αυτοκτονία και την ευθανασία.

Απάντηση:

Πρόκειται βέβαια για ηλίθιο συλλογισμό, αν φέρνει ως επιχείρημα το ότι δεν δικαιούται κανείς να αυτοκτονήσει ή να κάνει ευθανασία στον εαυτό του, διότι δεν είναι κύριος του εαυτού του. Και αν δεν είναι αυτός, τότε ποιος είναι; Το κράτος; Η Εκκλησία; Ο Θεός;

Και μόνο η αίσθηση ότι δεν μπορώ να διαθέσω το σώμα μου, όπως θέλω, αλλά πρέπει πρώτα να ρωτήσω έναν υπάλληλο του κράτους ή έναν παπά, είναι αρκετό για να καταλυθούν όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα και κάθε έννοια δημοκρατίας. Γι’ αυτό αρνούμαι να συζητήσω περισσότερο αυτό το επιχείρημα.

Λέει η βρετανή δημοσιογράφος Caitlin Moran:

Δεν μπορώ να καταλάβω τα επιχειρήματα κατά της άμβλωσης που επικεντρώνονται στην ιερότητα της ζωής. Ως είδος έχουμε περίτρανα αποδείξει ότι δεν πιστεύουμε στην ιερότητα της ζωής. Η αδιαφορία μας για τους πολέμους, την πείνα, τις επιδημίες, τον πόνο και τη φτώχεια αποδεικνύει πως ό,τι κι αν λέμε στον εαυτό μας, έχουμε κάνει την ελάχιστη προσπάθεια για να μεταχειριστούμε την ανθρώπινη ζωή ως ιερή.

Πράγματι, αν ζούσαμε σε ένα κόσμο όπου η ανθρώπινη ζωή θα ήταν όντως ιερή, τότε δεν θα υπήρχαν οι πόλεμοι, οι κάθε λογής φόνοι και η παντελής αδιαφορία για την πείνα και τις επιδημίες που θερίζουν τους ανθρώπους στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη. Δεν θα αφήναμε τον άνθρωπο να καταδυναστεύει τον άλλον άνθρωπο, να τον κρατά σε συνθήκες εξευτελιστικής φτώχειας, να τον υποχρεώνει να δουλεύει μέχρις εξαντλήσεως σε βαριές εργασίες ανταμείβοντάς τον με ένα κομμάτι ψωμί. Δεν θα ανεχόμασταν να εργάζονται παιδιά σε βαριές εργασίες, δεν θα επιτρέπαμε να υπάρχουν εγκαταλειμμένα παιδιά στους δρόμους που επιβιώνουν με την επαιτεία ή την κλοπή ή την πορνεία. Δεν θα αφήναμε την ιερή ζωή να ντροπιάζεται με βασανιστήρια και εκτελέσεις όπου γης.

Έτσι, όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, αυτό που μπορούμε τουλάχιστον να επιτύχουμε είναι να περιορίζουμε τον εξευτελισμό της ανθρώπινης ζωής, όσο αυτό μας είναι εφικτό. Με τη νόμιμη άμβλωση αφαιρούμε από την πραγματικότητα πολλές δυνατότητες εξευτελισμού και δυστυχίας του ανθρώπου.

"Αν οι άνδρες γεννούσαν, η άμβλωση θα ήταν νόμος".

Και τώρα ένα πανόραμα των χωρών όπου η άμβλωση απαγορεύεται:

Αγκόλα

Τσαντ

Κονγκό

Μπενίν

Γκαμπόν

Γουινέα

Κένυα

Μαδαγασκάρη

Μαυρίκιος

Μαυριτανία

Σενεγάλη

Σομαλία

Ουγκάντα

Αφγανιστάν

Ιράν

Αίγυπτος

Λίβανος

Λιβύη

Ομάν

Συρία

Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα

Υεμένη

Μπάνγκλα Ντες

Μιανμάρ

Ινδονησία

Λάος

Παπούα Νέα Γουινέα

Φιλιππίνες

Σρι Λάνκα

Μάλτα

Κολομβία

Ιρλανδία

Βραζιλία

Γουατεμάλα

Αϊτή

Ονδούρα

Νικαράγουα

Παναμάς

Βενεζουέλα

Παραγουάη

Δομινικανή Δημοκρατία

Χιλή

Σαλβαδόρ

Μεξικό

Σουδάν

Ακτή Ελεφαντοστού

Λεσότο

Μάλι

Νίγηρας

Τανζανία

Σ’ αυτές λοιπόν τις χώρες, όπου ο άνθρωπος ζει στη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον υποσιτισμό, την αμάθεια, τον σκοταδισμό, τον θρησκευτικό φανατισμό, την άγνοια, τις προλήψεις και τις δεισιδαιμονίες, σ’ αυτές πρέπει να γεννηθούν και άλλοι άνθρωποι, μη επιθυμητοί, για να ολοκληρωθεί η δυστυχία.

Η πιο τραγική περίπτωση είναι αυτή του ελαττωματικού ή άρρωστου εμβρύου που οι φανατικοί κατά της άμβλωσης επιμένουν ότι πρέπει να γεννηθεί και να ζήσει σε ένα ήδη δύσκολο κόσμο ακόμα και για τους υγιείς. Θεωρώ ότι μια τέτοια πράξη ισοδυναμεί με έγκλημα και το μόνο που καταφέρνει είναι να αυξήσει τη δυστυχία σε ένα κόσμο όπου η δυστυχία περισσεύει.