Αποφασισμένος (μικρό διήγημα)

Εκείνο το πρωί σηκώθηκε από το κρεβάτι αποφασισμένος να βγει επιτέλους έξω. Πρώτα θα έπαιρνε το πρωινό του, θα διάβαζε λίγο και μετά θα ντυνόταν και θα έβγαινε. Θα έκανε βόλτα στους δρόμους, θα χάζευε, θα έπινε ένα καφέ σε κάποια καφετέρια και γυρίζοντας πίσω θα ψώνιζε από το σουπερμάρκετ της γειτονιάς του κάτι λίγα χρειώδη, φρούτα, ψωμί και γάλα οπωσδήποτε.

Αρκετά πια μ’ αυτή τη χρόνια τεμπελιά, να αλλάζει θέσεις στο σπίτι, πότε μπροστά στον υπολογιστή, πότε μπροστά στην τηλεόραση και μετά το βράδυ στο κρεβάτι. Τελευταία μάλιστα σταμάτησε να απαντά και στο τηλέφωνο, βαριόταν  να αναμασά τα ίδια και τα ίδια με τους φίλους του.

Πήρε το πρωινό του ήσυχα κάνοντας σχέδια ποια διαδρομή θα ακολουθούσε. Μπερδεύτηκε κάπως, επειδή καμιά διαδρομή δεν τον κάλυπτε απόλυτα. Τελικά αποφάσισε να πάρει το λεωφορείο και να κατέβει στο κέντρο. Μετά θα έβλεπε τι θα έκανε.

Κοίταξε την ώρα. Ήταν ακόμα νωρίς.  Ας περίμενε καλύτερα λίγο, να πέσει τουλάχιστον ο ήλιος. Έτσι κι αλλιώς το πολύ φως τον πείραζε στα μάτια.

Το απόγευμα τον βρήκε να κάθεται στον υπολογιστή και να ανταλλάσσει μηνύματα με τους ηλεκτρονικούς του φίλους. Στις 8μμ, όπως κάθε μέρα, έκλεισε τον υπολογιστή και στρώθηκε μπροστά στην τηλεόραση.

«Αύριο θα βγω έξω οπωσδήποτε», σκέφτηκε.