"Έναν ήχο κι ένα σχήμα..."

Είναι που το τραπέζι

η καρέκλα

και η τριανταφυλλιά

ο αέρας

και η σκόνη που σηκώνει

και οι φωνές

που ηχούν στα αυτιά μας

οι ώρες

όπως τις δείχνουν

τα ρολόγια

οι ομοιοκαταληξίες

οι αιματοχυσίες

οι έρωτες

και οι νεκρώσιμες ακολουθίες

τα συνθήματα

τα βραχυπρόθεσμά μας σχέδια

και οι πολύ προσωπικές μας

εξομολογήσεις

και τα συμβάντα γενικώς

που αναταράσσουν

και θολώνουν τα τοπία

είναι που όλα αυτά

κάτι σκεπάζουν

και είναι σοβαρό

κάτι αποκρύπτουν

και είναι σπουδαίο

έναν ήχο

κι ένα σχήμα

που δεν θα μάθουμε ποτέ.