Ευχαριστώ, αλλά
δεν θα πάρω, είναι
πολύ βαριές για μένα, ξέρετε, αυτές
οι λιχουδιές. Έχω
στομάχι γέρικο και
σάπια δόντια, αδύνατο
να τραγανίσω πια σάρκα
τόσο σφιχτή και,
αν την καταπιώ αμάσητη, θα
πρέπει όλη τη νύχτα ύστερα να ανακουφίζομαι με χαμομήλια. Μπορεί
και να ξεράσω όμως κοιτάζοντας
το είδωλό μου στους καθρέφτες.
Γι’
αυτό λοιπόν πρέπει
να τιθασεύσω την
άκαιρή μου βουλιμία, να
περιοριστώ στην παρατήρηση, στα
σχόλια και –ναι,
αυτή είναι η κρυφή μου πολυτέλεια- να
περιοριστώ σε ηδονικές φαντασιώσεις, όταν
θα είμαι μοναχός.
(Παρακαλώ, κρατήστε
μυστική ετούτη
την πληροφορία, με μειώνει, καταλαβαίνετε, πόντους μού αφαιρεί).
2 σχόλια:
Εξαιρετικό...μου άρεσε πολύ!!!
Καλησπέρα, Αλέξανδρε.
Δημοσίευση σχολίου