Εδώ
μαζί και οι τρεις
-μια
ζωντανή,
δυο
πεθαμένοι-
αγαπιόμαστε,
με
πάθος και λατρεία
αγκαλιαζόμαστε,
φιλιόμαστε,
ένα
γινόμαστε.
Όχι,
δεν σας αφήνω
να
μου φύγετε.
Μαζί
μου εδώ θα μείνετε
μέχρι
το θάνατό μου.
Μονάχο
δεν εγκαταλείπουν το παιδί τους
οι
καλοί γονείς.
Από την ανέκδοτη συλλογή μου «Νυχτώνει
αργά».
Το ποίημα δημοσιεύτηκε στο Διάστιχο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου