Από
καρέκλα σε καρέκλα
περνά
ο χρόνος,
απ’ το ένα τσιγάρο στο άλλο,
απ΄
τη μια κούπα καφέ στην επόμενη.
Έτσι
λαθραία
περνώντας
ο χρόνος
σου
κλείνει μοχθηρά το μάτι,
γλιστρά
και
χάνεται.
Κι
εσύ απ’ την καρέκλα
δεν
μπορείς να σηκωθείς.
3 σχόλια:
Μόνον ο έρωτας Καίτη σταματά τον χρόνο. Για λίγο. Γιατί όπως λέει και το τραγούδι :
"Στα μάτια σου ο χρόνος σταματά
νερό που έχει πάψει να κυλά
και κει είναι που αρχίζει η ζωή
και ο χρόνος χωράει σε μια στιγμή
Στα μάτια σου ο χρόνος σταματά
Το τώρα για πάντοτε κρατά
κι ό,τι έψαχνα χρόνια για να βρώ
το βρίσκω εσένα όταν κοιτώ"
Συμφωνώ, ωραία ψευδαίσθηση.
Λέγοντας πως ο έρωτας σταματά τον χρόνο "για λίγο" δεν εννοούσα πως είναι μία ψευδαίσθηση που σύντομα διαλύεται. Αλλά πως ο έρωτας είναι θνητός, όπως είναι όλα τα συναισθήματα, οι ανθρώπινες σχέσεις, η ίδια η ζωή.
Βεβαίως, ο έρωτας λατρεύτηκε σαν θεός και δικαιολογημένα αφού χαρίζει μερικές αλησμόνητες στιγμές 'αθανασίας' (τότε που σταματά ο χρόνος), αλλά μην ξεχνάμε πως κι ο ίδιος ερωτεύτηκε μία θνητή..
Πάντως θα συμφωνήσω μαζί σου πως πρρόκειται για σπάνιο 'ζώο' που στις μέρες μας των 'ήρεμων' και 'θορυβωδών' σχέσεων τελεί σχεδόν υπό εξαφάνιση.
Στον κόσμο του Matrix ο αληθινός έρωτας είναι βελόνα στ' άχυρα, όμως ψευδαίσθηση είναι η εδραιωμένη πεποίθηση πως η πολύβουη και απαθής καθημερινότητα μας σφύζει από ζωή.
Κάτι που νομίζω λες κι εσύ όταν βάζεις τον χρόνο να μας κλείνει μοχθηρά το μάτι.
Δημοσίευση σχολίου