Πρόσκληση σε βιασμό

Στις αρχές του 2011 ένας αστυνομικός στο Τορόντο συνέστησε στις νεαρές φοιτήτριες να αποφεύγουν να ντύνονται σαν πόρνες για να μη γίνουν θύματα σεξουαλικής επίθεσης. Πολλοί θεώρησαν προσβλητική αυτή τη σύσταση και μέσω των ιστότοπων κοινωνικής δικτύωσης εξαπλώθηκε η αντίδραση σε πολλές πόλεις του κόσμου και γεννήθηκε το κίνημα “Slutwalks”.

Στις 13 Αυγούστου οι Slutwalks έκαναν πορεία στην Ουάσιγκτον κατά της σεξουαλικής βίας και κατά της συνήθειας να ρίχνουν το φταίξιμο στα θύματα. Πάνω από χίλια άτομα πήραν μέρος, νέοι, μεγάλοι, γυναίκες, άντρες, γονείς με τα παιδιά τους, ετεροφυλόφιλοι, ομοφυλόφιλοι. Πολλοί ήταν ντυμένοι προκλητικά, όπως η Tracy Regal που φορούσε μαύρο, στενό, σούπερ μίνι φόρεμα, ψηλοτάκουνες μπότες και είχε πολύ έντονο μακιγιάζ. Στο πέτο της μια ετικέτα έγραφε: «Είμαι καθηγήτρια, όχι πόρνη».

«Είμαστε εδώ για να αποδείξουμε ότι δεν έχει σημασία πώς φαινόμαστε. Δεν επιδιώκουμε να γίνουμε θύματα», είπε η Tracy. Άλλες πρόσθεσαν: «Το γεγονός ότι έχουμε αυτή την εμφάνιση, επειδή έτσι μας αρέσει, δεν μας μετατρέπει σε αντικείμενα, ώστε κάποιος να έρθει και να μας αφαιρέσει τη βούληση. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για σεξουαλική επίθεση».

 http://www.elmundo.es/america/2011/08/13/estados_unidos/1313267670.html

Ασφαλώς. Καμιά δικαιολογία δεν υπάρχει για τις σεξουαλικές επιθέσεις που υφίστανται οι γυναίκες παντού στον κόσμο. Αλλά, αν κυκλοφορούμε με σούπερ μίνι στενά φορέματα, ψηλοτάκουνες μπότες, έντονο μακιγιάζ και φανταχτερά κοσμήματα, άντε μετά να πείσουμε το βιαστή μας ότι είμαστε καθηγήτριες και διδάσκουμε  Αριστοτέλη στο κολλέγιο.

Γιατί οι γυναίκες ντύνονται προκλητικά; Επειδή έτσι θέλει η μόδα, είναι η αυτονόητη απάντηση. Και γιατί θέλει η μόδα να ντύνονται προκλητικά οι γυναίκες; Εδώ οι απαντήσεις ποικίλλουν:

Επειδή σήμερα η γυναίκα είναι απελευθερωμένη. (Ναι, αλλά γιατί τότε δεν ντύνονται προκλητικά και οι άντρες;)

Επειδή σήμερα οι άντρες δεν είναι σεξουαλικά πεινασμένοι και πρέπει να τονώσουμε κάπως το ενδιαφέρον τους.

Επειδή παραδοσιακά η γυναίκα προκαλεί και προσκαλεί τον άντρα.

Στο παιχνίδι των δύο φύλων η γυναίκα έχει αναλάβει έναν ύπουλα παθητικό ρόλο προσκαλώντας και προκαλώντας τον άντρα με διάφορους σιωπηλούς τρόπους, με το βλέμμα, το χαμόγελο, τις κινήσεις του σώματος κι ακόμα με το μακιγιάζ, την κόμμωση και το ντύσιμό της. Το νόημα όλων αυτών είναι μια  σαφής πρόσκληση: «Έλα!».

Θεωρητικά η πρόσκληση απευθύνεται σε όλους τους άντρες, στην πράξη όμως η γυναίκα ενδιαφέρεται να εντοπίσει και τελικά να επιλέξει αυτόν που της αρέσει και της ταιριάζει. Ο άντρας από τη μεριά του με τον παραδοσιακό ρόλο του ενεργητικού αρσενικού θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα ελπίζοντας να είναι  αυτός ο εκλεκτός. Κατά κανόνα το πλησίασμα γίνεται με λόγια, με υπονοούμενα, με εύγλωττες ματιές και χαμόγελα. Αν όλα πάνε καλά, ακολουθεί το ζευγάρωμα. Αν όχι, όλα σταματούν σ’ αυτό σημείο και η γυναίκα και ο άντρας στρέφονται προς άλλους υποψήφιους. Το παιχνίδι αυτό παίζεται εδώ και χιλιάδες χρόνια και από ένστικτο πια οι γυναίκες και οι άντρες αναλαμβάνουν το ρόλο τους, χωρίς κανείς να τους τον έχει διδάξει από πριν.

Στην εποχή μας οι γυναίκες έχουν γίνει πάντως πιο επιθετικές. Αυτό είναι ένα πρόβλημα, επειδή μια επιθετική γυναίκα αφαιρεί από τον άντρα το πλεονέκτημά του, δηλαδή την πρωτοβουλία και την ενεργητική δράση. Και καθώς σήμερα τα παιδιά μεγαλώνουν σε ένα υπερπροστατευτικό περιβάλλον, οι νεαροί άντρες συχνά σαστίζουν και δεν ξέρουν πώς να φερθούν. Πρόκειται για μια μεταβατική, υποθέτω,  κατάσταση και κάποια στιγμή τα δύο φύλα θα σταθεροποιηθούν στους νέους τους ρόλους και όλα θα ταχτοποιηθούν.

Παρά την εξέλιξη όμως αυτή που φαίνεται να έχει μετακινήσει κάπως τη γυναίκα από τον παραδοσιακό της ρόλο, εξακολουθούν να ισχύουν δύο παραδοσιακές συνήθειες:

α)Το ντύσιμο των γυναικών που γίνεται όλο και πιο προκλητικό και

β)οι βιασμοί των γυναικών.

Ένα προκλητικό ντύσιμο δεν έχει άλλο σκοπό από το να προκαλέσει, νομίζω ότι αυτό είναι σαφές. Μια και οι άντρες εμφανίζονται σήμερα διστακτικοί και αμήχανοι, καλό είναι να τους κινήσουμε το ενδιαφέρον αποκαλύπτοντάς τους το σώμα μας λίγο περισσότερο. Μια γυμνή πλάτη, ένα βαθύ ντεκολτέ, μια κοντή φούστα είναι ό,τι πρέπει για να τραβήξει πάνω μας τα αντρικά βλέμματα.

Δυστυχώς οι άντρες που καρφώνουν πάνω μας τα μάτια τους δεν είναι όλοι το ίδιο ψύχραιμοι και δεν διαθέτουν όλοι την κοινή λογική που λέει «κοιτάτε, αλλά μην αγγίζετε». Αρκετοί από αυτούς  -που προφανώς δεν ανήκουν στους σαστισμένους και αμήχανους-  παρερμηνεύουν ένα τέτοιο ντύσιμο και η δική τους λογική λέει: «Αυτή τα θέλει».

Αρκετές φορές πράγματι αυτή τα θέλει. Άλλες φορές δεν τα θέλει ακριβώς, απλά ακολουθεί τη μόδα και χαίρεται να προσελκύει τα αντρικά βλέμματα. Γυναίκες με υπερβολικά τολμηρό ντύσιμο τάχα αγανακτούν, όταν οι άντρες τις κοιτάζουν επίμονα. «Τι κοιτάζει έτσι αυτός; Δεν έχει ξαναδεί γυναίκα;» λένε στην παρέα τους. Όμως ξέρουν πολύ καλά γιατί συμβαίνει αυτό και κατά βάθος νιώθουν πολύ κολακευμένες.

Υπάρχει μια λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο συμπεριφορές, στις γυναίκες που απλώς κολακεύονται να τις κοιτάζουν και στις γυναίκες που πράγματι τα θέλουν. Κάποιοι άντρες ωστόσο δεν μπορούν να διακρίνουν τη διαφορά. Γίνονται τότε επιθετικοί και ενοχλητικοί και οι γυναίκες  -με το μισό κορμί τους έξω-  απορούν και δυσανασχετούν..

Όμως κάτι τέτοιο θα έπρεπε να το περιμένουν. Δεν κυκλοφορούμε σε ένα κόσμο ανηδονικών αντρών. Πολλοί από αυτούς έχουν παραμείνει στον παραδοσιακό ρόλο του κυνηγού και αυτοί θα αναλάβουν αμέσως πρωτοβουλίες. Η άρνηση της γυναίκας δεν θα τους αποθαρρύνει. «Τα θέλει», σκέφτονται, «αλλά κάνει τώρα τα νάζια της». Κάποιοι που δεν είναι και πολύ στα καλά τους ενδέχεται να προχωρήσουν ακόμα περισσότερο. Θα επιχειρήσουν να απομονώσουν τη γυναίκα και να τη βιάσουν. Αργότερα στο δικαστήριο θα δικαιολογηθούν ότι η γυναίκα τούς είχε προκαλέσει, το ίδιο θα υποστηρίξουν και οι συνήγοροί τους.

Ο βιασμός φυσικά δεν δικαιολογείται με τίποτε και πρέπει να τιμωρείται παραδειγματικά, αλλά εδώ το θέμα μας δεν είναι ο βιαστής, είναι η γυναίκα που άθελά της προκαλεί το ενδιαφέρον του βιαστή.

Μια γυναίκα έχει το δικαίωμα να ντύνεται, όπως της αρέσει, αρκεί να μην προσβάλει το δημόσιο αίσθημα. Η μόδα μπορεί να είναι προκλητική, αλλά δεν προσβάλλει το δημόσιο αίσθημα και οι γυναίκες την ακολουθούμε γιατί πιστεύουμε ότι έτσι γινόμαστε πιο ελκυστικές. Με το προκλητικό ντύσιμο όμως τραβάμε και την προσοχή των ανώμαλων, ας μην το ξεχνάμε αυτό.

Μια γυναίκα έχει το δικαίωμα να πιει το ποτό της με κάποιον που γνώρισε πριν λίγα λεπτά. Αν είναι προκλητικά ντυμένη, μάλλον του έχει στείλει σήμα ότι είναι εύκολη. Μπορεί να μην είναι, αλλά ο μελλοντικός βιαστής θα μείνει στην αρχική εντύπωση, ας μην το ξεχνάμε κι αυτό.

Μια γυναίκα έχει το δικαίωμα να δεχτεί την πρόσκληση κάποιου να πάνε στο σπίτι του και έχει το δικαίωμα επίσης να αλλάξει γνώμη την τελευταία στιγμή και να μη θέλει να κάνει σεξ μαζί του. Ο φυσιολογικός άντρας θα το δεχτεί αυτό, όσο κι αν δεν του αρέσει. Ο υποψήφιος βιαστής  όμως θα εκμανεί με την άρνησή της και θα τη βιάσει, ας μην το ξεχνάμε ούτε κι αυτό.

Σε ένα κόσμο που δεν είναι αγγελικός, που κυκλοφορούν κάθε λογής προβληματικοί άνθρωποι, που ακόμα η γυναίκα αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο ηδονής, το προκλητικό ντύσιμο είναι τελικά ένα κάλεσμα που μπορεί καμιά φορά να μη μας βγει σε καλό. Είναι σαν να έχουμε διάπλατες τις πόρτες του σπιτιού μας με όλα τα αγαθά του Θεού σε κοινή θέα και μετά να διαμαρτυρόμαστε, επειδή μπήκαν μέσα κλέφτες και μας έκλεψαν.