Το 2002 ένας νεαρός στη Γερμανία απήγαγε τον εντεκάχρονο γιο ενός τραπεζίτη, τον στραγγάλισε, έκρυψε το πτώμα του και κατόπιν ζήτησε λύτρα από τους γονείς του. Η αστυνομία που είχε ειδοποιηθεί, είδε το δράστη να παίρνει τα λύτρα (ένα εκατομμύριο ευρώ), αλλά να μην παραδίδει το παιδί. Τον συνέλαβε και τον ανέκρινε για να μάθει πού το είχε κρύψει ελπίζοντας ότι ήταν ακόμα ζωντανό. Ο ύποπτος αρνήθηκε να δώσει την παραμικρή πληροφορία, άφησε όμως να εννοηθεί ότι το παιδί ζούσε. Εφτά ώρες κράτησε η ανάκριση. Έκαναν έκκληση στην ανθρωπιά του, έφεραν ακόμα και τη μητέρα του, μήπως καμφθεί και μιλήσει. Μάταια. Οι αστυνομικοί που τον ανέκριναν, αναγκάστηκαν να τον απειλήσουν. Του είπαν ότι θα τον βασάνιζαν, μέχρι τελικά να ομολογήσει. Αυτός φοβήθηκε και τους αποκάλυψε πού είχε κρύψει το παιδί. Όταν η αστυνομία έφτασε εκεί, βρήκε το πτώμα του. Ο δολοφόνος δικάστηκε και καταδικάστηκε σε ισόβια. Σήμερα το δικαστήριο της Φραγκφούρτης τον αποζημιώνει με 3000 ευρώ λόγω βαριάς προσβολής της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του, επειδή κατά τη διάρκεια της ανάκρισής του το 2002 οι αστυνομικοί τον απείλησαν με βασανιστήρια (που ποτέ δεν πραγματοποίησαν) με αποτέλεσμα ο δράστης να υποστεί ψυχολογικό σοκ και να χρειάζεται τώρα ιατρική παρακολούθηση.
Έτσι λοιπόν έχουμε από τη μια μεριά ένα κράτος που προστατεύει σχεδόν μέχρι υποχονδρίας τα δικαιώματα του πολίτη και από την άλλη έχουμε πολίτες που δεν διστάζουν να αφαιρούν ανθρώπινες ζωές. Με άλλα λόγια έχουμε εδώ δυο κόσμους αντιμέτωπους, έναν που στηρίζεται στις αρχές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και αντιμετωπίζει τον παραβάτη ως ανθρώπινη οντότητα με δικαιώματα και έναν άλλον που έρχεται κατευθείαν από τη ζούγκλα και θεωρεί την ανθρώπινη ζωή αμελητέα.
Η σύγκρουση αυτών των δύο κόσμων είναι πραγματική και συμβαίνει σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του πλανήτη μας. Δυστυχώς σε μια πολιτισμένη χώρα δεν είναι εξημερωμένοι όλοι οι πολίτες της. Πολλοί βρίσκονται ακόμα σε προγενέστερα στάδια πολιτισμού, στον πολιτισμό του περασμένου αιώνα ή στον πολιτισμό του μεσαίωνα ή ακόμα και στον πολιτισμό της λίθινης εποχής. Αυτού του είδους οι πολίτες δεν έχουν πρόβλημα να κλέψουν, να σκοτώσουν και να παρανομήσουν με κάθε τρόπο, επειδή η ηθική τους βρίσκεται μακριά από τη σύγχρονη ηθική και οι ευαισθησίες τους είναι πολύ περιορισμένες, αν όχι ανύπαρκτες. Φυσικά το επίσημο κράτος οφείλει να εκφράζει τον πολιτισμό της εποχής του, όμως καμιά φορά η κρατική ευαισθησία φαντάζει παράταιρη σε ένα κόσμο όπου απάγονται και στραγγαλίζονται μικρά παιδιά.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι αστυνομικοί που ανέκριναν τον ύποπτο, έκαναν κατάχρηση της εξουσίας τους χρησιμοποιώντας απειλές εναντίον του με την ελπίδα ότι θα προλάβαιναν να σώσουν το παιδί. Οι απειλές είχαν πράγματι αποτέλεσμα, μολονότι το παιδί βρέθηκε τελικά νεκρό. Ο δολοφόνος έχει τώρα ψυχολογικά προβλήματα, επειδή τον τρόμαξαν οι φοβέρες και η γερμανική δικαιοσύνη τον αποζημιώνει για την ψυχική ταλαιπωρία του με 3000 ευρώ. Η κοινή γνώμη της χώρας του πάντως δεν φαίνεται να συμφωνεί με την απόφαση του δικαστηρίου.
Summum jus, summa injuria, λέει ένα λατινικό ρητό. Που σημαίνει ότι, όταν εφαρμόζουμε τη δικαιοσύνη με άκρατη λεπτολογία, τότε προκύπτει η απόλυτη αδικία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου