Γιόα (απόσπασμα). Από το βιβλίο μου "Σκοτεινοί Έρωτες"

 

Καπνίζαμε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, απέξω ερχόταν ένα αδύναμο φως, ο ήλιος μόλις είχε δύσει. Από το ανοιχτό παράθυρο ερχόταν ένα δροσερό αεράκι. Όμορφα.

 

«Γιατί δεν έκανες παιδί;» με ρώτησε ξαφνικά.

«Δεν ήθελα», είπα.

 

Έσβησε το τσιγάρο του και γύρισε προς το μέρος μου:

«Τα παιδιά είναι ευτυχία», είπε.

«Δεν με ενδιαφέρει αυτή η ευτυχία».

 

Σηκώθηκε απότομα από το κρεβάτι κι έκοψε μερικές βόλτες πάνω κάτω.

 

«Ούτε τη μάνα μου την ενδιέφερε αυτή η ευτυχία», είπε. «Το ξέρεις ότι μεγάλωσα σε ιδρύματα;»

 

Πάγωσα.

 

Πήγαινε πάνω κάτω σαν υπνωτισμένος. Έπειτα απότομα ξαναβρήκε τον εαυτό του. Γύρισε στο κρεβάτι και μ’ αγκάλιασε.

 

«Κάνε με γιο σου» είπε.

 

Έξω είχε σκοτεινιάσει για τα καλά.