Βλάχοι και βλάχοι

 

 

Βγήκαμε ένα βράδυ εμείς οι χειραφετημένες, δυο γυναίκες χωρίς πολλά ταμπού (μπορεί και χωρίς καθόλου ταμπού, αυτό θα το κρίνει η Ιστορία 😊) και φέραμε μαζί και τους φίλους μας. Είπαμε να τους γνωρίσουμε μεταξύ τους, ο ένας Θεσσαλονικιός, ο άλλος κάπου από τα Γιάννενα.

 

Πήγαμε σε μια ταβέρνα, καταχαρούμενες εμείς, φίλες από παιδιά τότε στα Χανιά, τρώγαμε και πίναμε και λέγαμε αστεία, οι άλλοι δύο πιο συγκρατημένοι, εντάξει, λογικό ήταν, δεν ήταν και μαθημένοι οι άνθρωποι να τους βγάζουν βόλτα οι φιλενάδες τους.

 

Κι εκεί που εμείς χαζογελούσαμε πανευτυχείς, λέει σοβαρά σοβαρά ο Σαλονικιός στον Γιαννιώτη:

 

-Βλάχος είσαι;

 

Μας κόπηκε μαχαίρι το γέλιο. Αυτοί οι δυο αρσενικοί μάλλον το πήραν κάπως στραβά το πράγμα και τώρα νιώθουν ανταγωνιστές. Τώρα θα γίνει μακελειό, τώρα θα πέσει πολύ ξύλο, τώρα εμείς οι χειραφετημένες θα δούμε τι πάει να πει μάτσο άντρας εις διπλούν.

 

Επικράτησε μια παγερή σιωπή ολίγων δευτερολέπτων. Μετά ο Γιαννιώτης είπε ήσυχα:

 

-Ναι. Βλάχος είμαι.

 

Έτσι δεν γίνεται και στο σινεμά; Πετάνε τις ατάκες τους οι αντίπαλοι ήρεμα ήρεμα και μετά ξαφνικά βγαίνουν τα πιστόλια κι όποιον πάρει ο χάρος.

 

Κρατούσαμε την αναπνοή μας οι χειραφετημένες και περιμέναμε ποιος θα αρπάξει πρώτος τον λαιμό του άλλου.

 

Κι ενώ περιμέναμε να ξεκινήσει το ξύλο, αυτοί οι δύο συνέχισαν ήρεμοι την κουβέντα τους, «από ποιο μέρος ακριβώς είσαι;», «από το τάδε», «έχει πολλούς βλάχους εκεί», «ναι», «έχω φίλους πολλούς βλάχους από τα μέρη σου», «έτσι, ε;» και συνέχισαν την κουβέντα περί Βλάχων, διότι για Βλάχους μιλούσαν οι άνθρωποι και όχι για βλάχους και ήρθε η καρδιά μας σιγά σιγά στη θέση της.

 

Κατά τα άλλα, περάσαμε πολύ ωραία, η βραδιά κύλησε ομαλά και μάθαμε και μερικά πράγματα περί Βλάχων.