Η Πολιτική δεν έχει ηθική, οι πολίτες όμως έχουν

 

(Θεωρητικά μιλώντας).

Το αναφέραμε και τις προάλλες: η Πολιτική δεν έχει ηθική.  Ο καλός πολιτικός που νοιάζεται για τη χώρα του (για τους άλλους ξέρουμε, δεν αναφερόμαστε σ’ αυτούς) θα παραβλέψει πολλά, θα κάνει τα στραβά μάτια σε πολλά, θα κλείσει συμφωνίες που μπορεί να αδικούν κάποιους, θα πει ψέματα, θα αποκρύψει αλήθειες, όλα αυτά με στόχο το εθνικό συμφέρον.

 

Έτσι γίνεται δυστυχώς. Ίσως κάποτε να αλλάξουν τα πράγματα, μακάρι να αλλάξουν. Αλλά προς το παρόν ο πολιτικός που θέλει το καλό της χώρας του μπορεί να πει και να κάνει πράγματα που δεν θα είναι και πολύ ηθικά.

 

Η Πολιτική λοιπόν δεν έχει ηθική.

Έχουν όμως οι πολίτες.

 

Ο ψύχραιμος και ενημερωμένος πολίτης που παράλληλα είναι και ηθικό άτομο μπορεί να νιώθει άσχημα μερικές φορές με τις επιλογές του πολιτικού που θεωρεί ικανό και άξιο για τη χώρα, επειδή οι επιλογές του αυτές έρχονται σε αντίθεση με τον ηθικό του κώδικα. Κατανοεί όμως ότι τις κάνει, επειδή έχει στόχο το εθνικό συμφέρον.

 

Δεν μπορεί να του πει «μπράβο», αλλά και δεν του επιτίθεται, επειδή ξέρει ότι σε τέτοιες περιπτώσεις προέχει το εθνικό συμφέρον.

 

Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεν του μένει τίποτε άλλο από το να σιωπήσει.