Αφήστε
την ποίηση να ανθίσει μόνη της
μακριά
από τους ανθρώπους.
Να
περιπλανηθούν οι στίχοι της
πάνω από
τα λαγκάδια και τις βουνοκορφές,
πάνω από
θάλασσες
παρέα με
τους ανέμους,
με
δάκρυα που θα τα παίρνει η βροχή
και θα
ποτίζουν τη φρυγανισμένη γη,
στους
κάμπους που θα ανθίζουν μες στη μοναξιά τους
τα
λουλούδια,
ένας
αετός θα υπερίπταται ακολουθώντας την,
θα
κελαηδεί ένα αηδόνι,
μια άρπα
θα αφήνει νότες μόνη της
σε
κάποια έρημη ακτή.
Μόνο μην
πλησιάσουν οι άνθρωποι
κι
αρχίσουν τα κοάσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου