Πεθαίνω τώρα

 

 

Είμαι βρεγμένη ως το κόκαλο,

το σπίτι γεμάτο νερά.

Σέρνομαι χάμω σαν τραυματισμένο φίδι,

με την κοιλιά παγωμένη,

αλλά πρέπει να φτάσω ως την πόρτα

και να την ανοίξω,

πρέπει να φωνάξω βοήθεια.

 

Σέρνομαι,

όμως δεν προχωρώ ούτε πόντο.

Δυο μέρες τώρα το παγωμένο αίμα μου

προσπαθεί να με κρατήσει ζωντανή.

Βλέπω γύρω μου παράξενα σχέδια,

έναν κόσμο που δεν είναι ο δικός μας.

 

Δεν θα φτάσω ποτέ ως την πόρτα,

παραδίνομαι.

 

Πεθαίνω τώρα, σκέφτομαι,

πόσο απλό είναι,

πόσο τόσο απλό,

δεν υπάρχει φόβος,

ούτε αντίσταση.

 

Πεθαίνω τώρα,

η τελευταία σκέψη.

 

Πέφτω σε κώμα.