Δεν
ονειρεύομαι πια,
δεν
καπνίζω πια,
δεν
έχω παρελθόν πια.
Χωρίς
εσένα είμαι βρώμικη,
χωρίς
εσένα είμαι άσχημη,
χωρίς
εσένα είμαι ορφανή.
Δεν
θέλω πια να ζήσω …
Όταν
φεύγεις,
σταματά
η ζωή μου
και
μια απέραντη ερημιά
κυκλώνει
το κρεβάτι μου.
Πεθαίνω,
όταν
φεύγεις…
Είμαι
άρρωστη,
είμαι
πολύ άρρωστη,
είμαι
βαριά άρρωστη…
Ποτέ
δεν ξέρω,
πότε
θα’ ρθεις
και
όταν φεύγεις,
ποτέ
δεν ξέρω πού θα πας.
Είναι
δυο χρόνια τώρα
που
δεν μου δίνεις σημασία,
κι
εγώ,
εγώ
έχω γαντζωθεί από πάνω σου,
όπως
γαντζώνεται στο βράχο
ο
απελπισμένος.
Όμως
πια έχω κουραστεί,
έχω
εξαντληθεί,
δεν
το αντέχω άλλο
να
παριστάνω την ευτυχισμένη
και
να χαμογελώ στον κόσμο.
Πίνω,
μεθώ τα βράδια,
μα
ό,τι κι αν πιω
έχει
την ίδια γεύση.
Παντού,
όπου και να κοιτάξω,
βλέπω
τη μορφή σου,
δεν
ξέρω πια πού να κρυφτώ.
Είμαι
άρρωστη,
βαριά
άρρωστη,
ρίχνω
το αίμα μου στο σώμα σου,
όταν
εσύ κοιμάσαι.
Όταν
εσύ κοιμάσαι,
εγώ
είμαι δίπλα σου ένα νεκρό πουλί.
Είμαι
άρρωστη,
βαθιά,
ολότελα άρρωστη…
Κι
όμως πριν σε γνωρίσω,
ζούσα,
πριν
από σένα
είχα
ζωή.
Μα
τώρα εσύ
έχεις
αδειάσει τη ζωή μου,
με
έχεις αδειάσει απ' όλα μου τα λόγια.
Με
σκοτώνει αυτός ο έρωτας…
Κι
έτσι όπως πάει,
μια
μέρα θα πεθάνω ολομόναχη,
εγώ
κι ο εαυτός μου,
θα
πεθάνω σαν ένα ανόητο παιδί
δίπλα
στο ραδιόφωνό μου
ακούγοντας
την ίδια τη φωνή μου
να
μου τραγουδά.
Είμαι
άρρωστη,
αυτό
είναι, είμαι άρρωστη…
Μου
έχεις στερήσει όλα τα τραγούδια μου,
με
έχεις αδειάσει απ' όλα μου τα λόγια
κι
είναι η καρδιά μου βαριά άρρωστη,
παγιδευμένη
μέσα σε οδοφράγματα.
Μ'
ακούς;
Είμαι
ΑΡΡΩΣΤΗ!
https://www.youtube.com/watch?v=EmvtmPaM-VQ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου