Η αυτοκτονία του Κώστα Καρυωτάκη: η τραγωδία ως κωμωδία

 

 

 

Όλοι γνωρίζουμε το τραγικό τέλος του Κώστα Καρυωτάκη και πολλοί έχουμε διαβάσει την τελευταία επιστολή που άφησε, πριν στρέψει το πιστόλι στην καρδιά του.

 

Στην επιστολή αυτή υπάρχει το εξής υστερόγραφο:

«Συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι να μην επιχειρήσουν να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης. Όλη νύχτα απόψε, επί δέκα ώρες, εδερνόμουν με τα κύματα. Ήπια άφθονο νερό, αλλά κάθε τόσο, χωρίς να καταλάβω πώς, το στόμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια. Ωρισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγόμενου".

Αν και μελαγχολούμε στη σκέψη της αυτοχειρίας του ποιητή, δεν μπορώ να μη σας αποκαλύψω ότι έχω τη διάθεση να γελάσω με αυτό το υστερόγραφο.

 

Αν κάποιος θέλει να αυτοκτονήσει πέφτοντας στη θάλασσα, το πρώτο και κύριο που απαιτείται για να επιτύχει το εγχείρημα, είναι να μην ξέρει κολύμπι. Ο Καρυωτάκης ήξερε.

 

Να παλεύεις με τα κύματα με τόση επιμονή επί δέκα ώρες και να μην καταφέρνεις να πνιγείς, μπορεί να είναι τραγικό, είναι όμως και κωμικό. (Αρκεί να φανταστείτε μια κωμική ταινία, όπου ο ήρωας παθαίνει τέτοιο κάζο). 

Εξάλλου και ο ίδιος ο Καρυωτάκης αφήνει μια υπόνοια ειρωνείας, όταν γράφει: «Ωρισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγομένου».

 

Ο ποιητής απογοητευμένος βγήκε τελικά στη στεριά και σκέφτηκε ότι έπρεπε να βρει άλλο τρόπο για να θέσει τέρμα στη ζωή του.

 

Αλλά και εδώ βλέπουμε να παραμονεύει το κωμικό στοιχείο:

 

«Ο γιος του οπλοπώλη Ιωάννη Αναγνωστόπουλου, πολιτικός μηχανικός ΤΕ, δηλώνει στο σχετικό ντοκιμαντέρ του Φρέντυ Γερμανού ότι την προηγουμένη ημέρα της αυτοκτονίας του ο Καρυωτάκης αγόρασε από το κατάστημα του πατέρα του ένα πιστόλι, με το οποίο επέστρεψε λίγες ώρες αργότερα διαμαρτυρόμενος ότι είχε βλάβη, ενώ είχε ξεχάσει να βγάλει την ασφάλεια». (Από τη Βικιπαίδεια).

 

Το τέλος του ποιητή ήταν τραγικό. Αλλά η Ζωή, σαν για να τον εκδικηθεί, επειδή την περιφρόνησε, φρόντισε να προσθέσει στην τραγωδία του μερικά κωμικά στοιχεία.