Ξύπνησα κι έλειπες

 

Ξύπνησα κι έλειπες.

Μα πώς;

Αφού χθες βράδυ

κοιμηθήκαμε μαζί,

πού πήγες;

 

Άπλωσα το μακρύ μου χέρι,

σ’ έφερα πάλι δίπλα μου.

 

Πού πας και φεύγεις,

όταν εγώ κάπως ξεχνιέμαι,

σε ποιες κρυφές γωνιές του νου μου

πας και τρυπώνεις;

 

Συνέχεια σε θέλω εδώ,

ακόμα κι όταν σε ξεχνώ,

εσύ να  περιμένεις,

όμορφος, ήσυχος,

πότε θα σε κοιτάξω.

 

Ωραίο είδωλό μου,

μη χάνεσαι,

πόσες φορές θα σου το πω:

δεν βγαίνει η ζωή

χωρίς εσένα.