Ο χιονιάς του 1963

 

 

Τον Ιανουάριο του 1963 πολικό ψύχος καλύπτει την Ελλάδα και τη νοτιοανατολική Ευρώπη γενικότερα. «Με αμείωτον έντασιν μαίνεται η κακοκαιρία», διαβάζουμε στην εφημερίδα «Ελευθερία» της 26/1/1963. Από την παγωνιά πέθαναν στην Ιταλία 22 άνθρωποι, στη Γιουγκοσλαβία 25 και στην Ελλάδα 3. Η θερμοκρασία στην Πτολεμαΐδα κατεβαίνει στους -24 βαθμούς, στη Φλώρινα στους -20,  στη Δράμα στους -14, στη Θεσσαλονίκη στους -10, στην Αθήνα στους -3. Εξαιτίας των χιονοπτώσεων η πόλη της Αθήνας απομονώνεται από την υπόλοιπη Αττική.

 

«Το ψύχος δεν εφείσθη ούτε της Αφρικανικής ηπείρου. Χιών ύψους 20 εκατοστών του μέτρου καλύπτει από της πρωΐας ωρισμένας περιοχάς της Τυνησίας» αναφέρει η εφημερίδα.

 

Ο Σπύρος Μελάς γράφει στο χρονογράφημά του:

“Η βαρυχειμωνιά – και είναι από τις πιο άγριες, ούτε οι περίφημοι «γεροντότεροι» δεν θυμούνται παρόμοια – απαιτεί κατάλυσι των εγωισμών. Θέλει αλληλεγγύη των ανθρώπων απέναντι της κακοκαιρίας.  Ένας συνοικιακός έμπορος καυσίμων της φτωχολογιάς ( ξύλων, ανθρακίτη και ακαθάρτου πετρελαίου για σόμπα ) μούλεγε χθες:

-Έχω καταργήσει για λίγες μέρες το «πίστωσις δεν δίδεται». Άμα τα πολλά χιόνια φύγουν και σηκωθή η θερμοκρασία, θ’ αρχίσω το αμείλικτο κυνήγημα του οφειλέτη. Αλλά τώρα τι να κάνω; Όταν έρχεται η φτωχή γριούλα που έχω σταματήσει να την πιστώνω και με παρακαλεί να της δώσω λίγα ξύλα για να μην πεθάνουν από το κρύο οι δικοί της; Δεν μπορώ να της αρνηθώ. Της δίνω. Θ’ αφήσω το κυνηγητό γι’ αργότερα”.

 

Η φωτογραφία από εδώ: https://www.facebook.com/520804987972341/posts/1769533639766130/