Ο αμερικανικός κινηματογράφος

 

 

Ο αμερικανικός κινηματογράφος επελαύνει. Οι αμερικάνικες ταινίες έχουν κατακλύσει τις οθόνες του πλανήτη. Είναι αμέτρητες και είναι κακές, μέτριες, καλές, εξαιρετικές, αριστουργήματα.

 

Ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος το παλεύει, φτιάχνει ωραίες ταινίες χαμηλού συνήθως κόστους, απευθύνεται σε ψαγμένους θεατές που όλο και λιγοστεύουν, φτιάχνει όμως και πολλές ανοησίες. Δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τον αμερικανικό κινηματογράφο που διαθέτει πολύ χρήμα και μπορεί να μας δώσει υπερθέαμα.

 

Το υπερθέαμα δεν είναι κακό. Μερικές φορές μένει μόνο στις εντυπώσεις και τότε μάς είναι μάλλον αδιάφορο (εμάς των ψαγμένων). Συνήθως όμως το υπερθέαμα συνοδεύεται από δυνατό σενάριο, καλή σκηνοθεσία και καλούς ηθοποιούς και το αποτέλεσμα είναι μια εξαιρετική ταινία.

 

Καλές ταινίες χαμηλού κόστους γυρίζονται σήμερα σε όλο σχεδόν τον κόσμο: Ιράν, Ιαπωνία, Κίνα, Κορέα, Ισραήλ, Τουρκία (της Ελλάδος εξαιρουμένης). Εμείς οι ψαγμένοι τις βλέπουμε, αλλά δεν παθαίνουμε και υστερία. Είναι καλοβαλμένες ταινίες.

 

Καλώς ή κακώς ο αμερικανικός κινηματογράφος κυριαρχεί. Εκτός από το άφθονο χρήμα που ξοδεύει για να γυρίσει μια άρτια ταινία, έχει και εξαιρετικούς σκηνοθέτες, δυνατούς σεναριογράφους, ικανότατους τεχνικούς και πολύ καλούς ηθοποιούς.

 

Ο βασικός του στόχος ήταν και είναι η ψυχαγωγία του κοινού  και όχι το κατηχητικό. Από την ψυχαγωγία προχώρησε και εξελίχθηκε σε έναν κινηματογράφο με μηνύματα και αξίες. Ωστόσο μια αμερικανική ταινία αντιμετωπίζεται ως εμπορικό προϊόν που πρέπει να αποφέρει κέρδος.

Τον θεωρώ σπουδαίο και χωρίς ανταγωνιστή.

Προς το παρόν τουλάχιστον.