Μαζεύεις από δω και από κει,
Μαρίνε, από τους τριχωτούς
κροτάφους σου
το αραιό μαλλί σου
και την πλατιά σκεπάζεις πεδιάδα
της λαμπερής φαλάκρας σου.
Αλλά με απόφαση του ανέμου
κουνιέται και ξαναγυρίζει αυτό
κι αφήνει το κεφάλι σου γυμνό
κι εδώ κι εκεί το στεφανώνει
με τούφες μεγαλόπρεπες.
Στον Σπενδοφόρο ανάμεσα και
τον Τελέσφορο
θαρρείς και στέκεται ο
Ερμέτορας του Κύδα.
Πιο απλό δεν είναι να θελήσεις
να το παραδεχτείς πως είσαι
γέρος,
ώστε να φαίνεσαι στο κάτω κάτω
πως είσαι ένας και μοναδικός;
Τίποτε πιο ντροπιαστικό δεν
είναι από φαλακρό
που τη φαλάκρα του χτενίζει.
Raros
colligis hinc et hinc capillos
et
latum nitidae, Marine, calvae
campum
temporibus tegis comatis;
sed
moti redeunt iubente vento
reddunturque
sibi caputque nudum
cirris
grandibus hinc et inde cingunt:
inter
Spendophorum Telesphorumque
Cydae
stare putabis Hermetorem.
vis
tu simplicius senem fateri,
ut
tandem videaris unus esse?
calvo turpius est nihil comato.
Martialis,
10.83
Η μετάφραση είναι δική μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου