Σιωπή, τώρα μιλούν οι ανάγωγοι

 

Μου έλεγε η μητέρα μου: «Αν ποτέ συμβεί να σου φερθεί κάποιος προσβλητικά, να χρησιμοποιήσει λόγια χυδαία εναντίον σου και μάλιστα σε δημόσιο χώρο, εσύ δεν θα δώσεις καμιά σημασία, δεν θα απαντήσεις, θα προσπεράσεις σιωπηλή, θα προχωρήσεις στον δρόμο σου ήσυχα και αδιάφορα. Δεν θα κατέβεις ποτέ στο επίπεδό του».

Σοφή συμβουλή που την τήρησα στη ζωή μου και μάλιστα με το ίδιο πνεύμα, με το οποίο με είχε μπολιάσει η μητέρα μου: όχι με ταπεινότητα δηλαδή (δεν έχω δυστυχώς, όπως δεν την είχε ούτε κι εκείνη, αυτή την αρετή, την οποία μάλιστα αμφισβητώ σφόδρα, όμως αυτό είναι άλλο θέμα), αλλά με μια βαθιά αίσθηση αξιοπρέπειας που αγγίζει τα όρια της αλαζονείας.

 

Πώς θα ήταν δυνατό αλήθεια να αντιπαρατεθώ με ένα άτομο που με προσβάλλει με βρισιές; Αν το έκανα, θα εξισωνόμουν μαζί του. Η αξιοπρέπεια (και η αλαζονεία μου) δεν θα μου το επέτρεπαν. Το άτομο αυτό πρέπει να μείνει χωρίς απάντηση. Δεν απαντάς με γαυγίσματα σε ένα σκύλο που γαυγίζει.

 

Έχει και μια σιγανή γλύκα αυτή η συμπεριφορά, γιατί ο άλλος που γαυγίζει περιμένει το δικό σου γαύγισμα για να γαυγίσει ακόμα πιο δυνατά. Αλλά εσύ τον προσπερνάς, χωρίς να δίνεις σημασία. Με το ζώο θα τα βάλεις; Ζώο είναι και γαυγίζει. Αν δεν πάρει απάντηση, θα μείνει με την απορία. Αν έχει και λίγο μυαλό, θα καταλάβει ότι τον περιφρονείς.

 

Αλλά έχει και λογική μια τέτοια στάση.

 

Ας πούμε ότι χάνεις την ψυχραιμία σου και του απαντάς με  ανάλογο τρόπο.

Πρώτον: Έχασες την αξιοπρέπειά σου, για την οποία τόσο κόπτεσαι.

Δεύτερον: Νόμισες ότι έτσι υπερασπίστηκες τον εαυτό σου, αλλά έχεις κάνει λάθος. Διότι ο άλλος απέναντι έχει στη φαρέτρα του πολλές χυδαίες γλωσσικές φράσεις που εσύ δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να χρησιμοποιήσει. Άρα η φιλονικία θα γλιστρά όλο και πιο χαμηλά και κάποια στιγμή εσύ θα έχεις εξαντλήσει το δικό σου ρεπερτόριο, ενώ ο άλλος που διαθέτει πολύ πλούσιο λεξιλόγιο, θα βρίσκεται ακόμα στην αρχή. Ο χαμένος θα είσαι εσύ στο τέλος και θα είσαι και ντροπιασμένος με τις λέξεις που ακούστηκαν.

Τρίτον: Αν έχεις αλαζονεία, θα βιώσεις την ξένη σε σένα ταπείνωση, ενώ ο άλλος θα θριαμβεύει πατώντας πάνω στη χυδαία φρασεολογία του.

Τέταρτον: Δεν βρήκες το δίκιο σου. Πώς να το βρεις, όταν ο αντίπαλος δεν είναι ικανός για συζήτηση παρά μόνο για ύβρεις;

Πέμπτον: Ή μήπως νόμισες ότι μπορείς να ανοίξεις μαζί του μια πολιτισμένη συζήτηση, ώστε να λύσετε ήρεμα τις διαφορές σας; Δοκίμασε να του απαντήσεις ευγενικά και τότε θα εισπράξεις ένα νέο χείμαρρο προσβολών. Το παιχνίδι είναι χαμένο από χέρι.

 

Η μόνη λύση που έχεις είναι να προσπεράσεις σιωπηλός αφήνοντάς τον να γαυγίζει. Και μετά εσύ νηφάλια και ψύχραιμα  τον διαγράφεις από τη ζωή σου. Τον καθιστάς ανύπαρκτο. Στον δικό σου χώρο δεν επιτρέπεις να κυκλοφορούν τέτοια άτομα.

 

 Θα βρει άλλους αυτός για να τους γαυγίσει και να συνεχίσει τους σκυλοκαβγάδες του.

 

(Συγγνώμη, αληθινά σκυλάκια, εσάς σας αγαπώ).