Γάλλα, γερνάμε...

 

Σου έλεγα: «Γάλλα, γερνάμε. Η νιότη φεύγει.

Εκμεταλλεύσου το κορμί σου.

Το αγνό κορίτσι είναι μια γριά».

Εσύ καταφρονούσες:

γλίστρησαν τα γεράματα ύπουλα

και δεν μπορείς να φέρεις πίσω

τις μέρες που χαθήκαν.

Τώρα λυπάσαι και θρηνείς

καθώς ούτε εκείνη η επιθυμία τότε υπήρξε

ούτε και τώρα έχεις αυτή την ομορφιά.

Αγκάλιασέ με όμως και  ένωσε τις ξεχασμένες μας χαρές.

Αγκάλιασέ με: κι αν όχι αυτό που θέλω,

αυτό που ήθελα θα το χαρώ.

 

 

Dicebam tibi:”Galla, senescimus. Effugit aetas.

Utere rene tuo: casta puella anus est”.

Sprevisti: obrepsit non intellecta senectus

nec revocare potes qui periere dies.

Nunc piget et quereris, quod non aut ista voluntas

tunc fuit aut non est nunc ea forma tibi.

Da tamen amplexus oblitaque gaudia iunge;

da: fruar etsi non quod volo, quod volvi.

 

Decimus Magnus Ausonius

Ad Gallam puellam senescentem 14

Η μετάφραση είναι δική μου.

 

Αρμενία

 

Καίω το σπίτι μου,

του έβαλα φωτιά.

Το βλέπω να το τρώνε οι φλόγες

και πονά η καρδιά μου.

 

Θα φύγουμε, καρδιά μου,

κι αλλού, σε άλλα μέρη

θα στήσουμε καινούργιο σπιτικό.

Αλλ΄όμως δεν θα αφήσουμε

χέρι να αγγίξει βέβηλο

ό,τι αγαπήσαμε,

τα αποκαΐδια μας θα βρει ο ξένος,

όταν στον τόπο μας θα φτάσει,

και τις ψυχές μας που αποκομμένες

θα φτερουγίζουν από πάνω του.

Αυτές εδώ θα μείνουνε για πάντα.

 

Πρόσφυγες οι ψυχές

δεν γίνονται, καρδιά μου.

 

 

Σενάρια πανδημίας και αληθινή πανδημία

 

 

Πάντα μου άρεσε να διαβάζω βιβλία ή να βλέπω ταινίες καταστροφής του κόσμου μας και έχω μάλιστα κι εγώ επινοήσει μερικές δικές μου παρόμοιες ιστορίες. Υποτίθεται βέβαια ότι στο τέλος απομένουν μερικοί άνθρωποι που αγωνίζονται να επιβιώσουν και ότι η ανθρωπότητα δεν σβήνει, απλώς ξεκινά πάλι από την αρχή το επώδυνο ταξίδι της στην Ιστορία.

Ο Αφέντης Εαυτός

 

Πόσο καλά γνωρίζουμε τον εαυτό μας;

Σας έχω σίγουρη απάντηση: δεν τον γνωρίζουμε καθόλου. Κουβαλάμε έναν άγνωστο άνθρωπο που μας εξαπατά αδιάκοπα. Υπηρέτες ενός υπερφίαλου τύπου είμαστε που μας έχει πείσει ότι ταυτιζόμαστε μαζί του, ότι είμαστε ένα εμείς κι αυτός.

"Μαζεύεις από δω και από κει..."

 

Μαζεύεις από δω και από κει,

Μαρίνε, από τους τριχωτούς κροτάφους σου

το αραιό μαλλί σου

και  την πλατιά σκεπάζεις πεδιάδα

της λαμπερής φαλάκρας σου.

Αλλά με απόφαση του ανέμου

κουνιέται και ξαναγυρίζει αυτό

κι αφήνει το κεφάλι σου γυμνό

κι εδώ κι εκεί το στεφανώνει

με τούφες μεγαλόπρεπες.

Στον Σπενδοφόρο ανάμεσα και τον Τελέσφορο

θαρρείς και στέκεται ο Ερμέτορας του Κύδα.

Πιο απλό δεν είναι να θελήσεις

να το παραδεχτείς πως είσαι γέρος,

ώστε να φαίνεσαι στο κάτω κάτω

πως είσαι ένας και μοναδικός;

Τίποτε πιο ντροπιαστικό δεν είναι από φαλακρό

που τη φαλάκρα του χτενίζει.

 

 

Raros colligis hinc et hinc capillos

et latum nitidae, Marine, calvae

campum temporibus tegis comatis;

sed moti redeunt iubente vento

reddunturque sibi caputque nudum

cirris grandibus hinc et inde cingunt:

inter Spendophorum Telesphorumque

Cydae stare putabis Hermetorem.

vis tu simplicius senem fateri,

ut tandem videaris unus esse?

calvo  turpius est nihil comato.

 

 

Martialis, 10.83

Η μετάφραση είναι δική μου.

Σιωπή, τώρα μιλούν οι ανάγωγοι

 

Μου έλεγε η μητέρα μου: «Αν ποτέ συμβεί να σου φερθεί κάποιος προσβλητικά, να χρησιμοποιήσει λόγια χυδαία εναντίον σου και μάλιστα σε δημόσιο χώρο, εσύ δεν θα δώσεις καμιά σημασία, δεν θα απαντήσεις, θα προσπεράσεις σιωπηλή, θα προχωρήσεις στον δρόμο σου ήσυχα και αδιάφορα. Δεν θα κατέβεις ποτέ στο επίπεδό του».

Οι φωτογραφίες

 

Ποτέ δεν θα τις ξαναδώ

εκείνες τις φωτογραφίες

της νεότητας.

Μες στο συρτάρι φυλαγμένες

γερνούν κι αυτές μαζί μου,

αλλ’ όμως επιμένουν

σε πείσμα κάθε νόμου φυσικού

να δείχνουν δροσερές,

γεμάτες ομορφιά κι ελπίδα.

 

Είδωλα ανόητα

και ξιπασμένα

που δεν ξέρουν

τι τα περιμένει

στη στροφή του δρόμου,

πόσο σαρδόνια χαμογελά

Εκείνο που  ήσυχο τα περιμένει.

Πεθαίνω σημαίνει δεν συμμετέχω

 

Πεθαίνω σημαίνει δεν συμμετέχω.

Δεν έχει θλίψη ο νεκρός, οι ζωντανοί έχουν.

Έφυγε, λένε, έπαψε να συμμετέχει σε αυτό

που εμείς όλοι ακόμα συμμετέχουμε.

 

Επίσημες γλάστρες

 

 

Ειρωνευόμαστε τις όμορφες που γίνονται «γλάστρες» στα διάφορα τηλεοπτικά σόου και δεν αντιλαμβανόμαστε πόσο «γλάστρες» είναι οι ωραίες, κομψές κυρίες, οι λεγόμενες «πρώτες κυρίες».

 

Ποτέ δεν κατάλαβα, γιατί πρέπει αυτές οι πρώτες κυρίες να συνοδεύουν τους πρώτους κυρίους τους στις διάφορες διεθνείς συναντήσεις που έχουν με άλλους πρώτους κυρίους για τα πολύ σοβαρά πολιτικά και οικονομικά θέματα που απασχολούν τον πλανήτη.

Θερμές ευχές σε τεθνεώτες

 

 

Συνεχίζω υπομονετικά να καθαρίζω τη λίστα των φίλων μου στο fb, κάθε μέρα σβήνω κι από λίγους, ανθρώπους που το όνομά τους δεν μου λέει τίποτα, δεν έχουν φανεί ποτέ στο χρονολόγιό μου, τους αγνοώ και με αγνοούν.

 

Κάποιους, αν και δεν έχουμε καμιά διάδραση, τους κρατώ, γιατί κάνουν ενδιαφέρουσες αναρτήσεις. Άλλους πάλι τους κρατώ, γιατί δεν είμαι σίγουρη, αν όντως έχουμε κάπου κάποτε συναντηθεί και έχουμε ανταλλάξει δυο κουβέντες.

 

Όμως δεν είναι αυτό το θέμα μου.