"Απομακρύνεται αδιόρατα ο κόσμος..."

Απομακρύνεται αδιόρατα

ο κόσμος από μένα,

τα οράματά του έχουν πια αποχρωματιστεί,

δεν έχουν τώρα χάρη οι μελωδίες του

κι ο έρωτας έγινε μια αδύναμη ορμή

που εξαντλείται από το πρώτο κιόλας βήμα.

Τις νύχτες κάθομαι ακίνητη

μετρώντας τις αναπνοές μου

- μια μέρα ακόμα πιο κοντά στο θάνατο

έχει ολοκληρωθεί.

Αλλά με ξεγελούν πανούργα και ύπουλα

κάποτε εκείνες οι ματιές,

με απορρυθμίζουν,

ξύνουν αρχαία στρώματα ψυχής

που έχουν πια πετρώσει.