"Ανθίζει η δυστυχία"

Μπορεί να είναι ένα μαύρο σύννεφο

η δυστυχία,

ο πετρωμένος κόσμος γύρω,

η απουσία των ήχων,

οι άνθρωποι που έγιναν σκιές,

η ίδια μέρα που ξημερώνει κάθε μέρα.

Μπορεί να είναι κι άλλα πράγματα,

μια άγρια φωτιά ας πούμε

που έρχεται από τα έγκατα της γης

ή ένα ουρλιαχτό

που κατεβαίνει αντίστροφα,

άπραγες νύχτες δίχως σκέψεις,

φωτάκια που αναβοσβήνουν μακριά

κι ο νους τα έχει αγαπήσει απελπισμένα.

Ανθίζει η δυστυχία

εκεί που βρίσκει χώμα γόνιμο

κι έχει ο τόπος όλος

μια γοητεία απερίγραπτη,

γι’ αυτό αγάπησέ την.

Σε διάλεξε,

σε έκανε εκλεκτό της,

χρέος σου είναι επομένως

κι εσύ να την τιμάς.