"Οι παράξενες ημέρες του Φεβρουαρίου"

Έχει ένα φως αλλιώτικο αυτός ο μήνας

κάπως ωχρό, υπαινικτικό

ο ουρανός με σκόρπια σύννεφα

μέσα σε μια λεπτή μελαγχολία

ωστόσο ήρεμος και μια ιδέα φιλικός

τα απογεύματα

σηκώνεται ένας αέρας μέτριος

που δένει με το φως

-κάτι πλανιέται στην ατμόσφαιρα

που όλο ξεγλιστρά και χάνεται-

φως και αέρας μαζί

και αυτό που διαφεύγει, το απροσδιόριστο

τα τρία στοιχεία αυτού του μήνα

που μεγαλώνουν οι ημέρες.

Απόκριες κάποτε

στην επαρχιακή μου πόλη

παιδιά μασκαρεμένα

μια αόριστη χαρά χωρίς αντίκρισμα

μια προσμονή που ολοκληρώνεται

χωρίς να έχει τίποτε συμβεί

μα είναι κυρίως αυτό το φως

του Φεβρουαρίου

κάπως ωχρό και υπαινικτικό

και ο ψυχρός αέρας

που κυλά στους άδειους δρόμους

η θάλασσα από κάτω με τα κύματα

μες στην απόμακρη ωραία μοναξιά της

στρίβουν οι μασκαράδες στη γωνία

και χάνονται

και η πόλη στέκεται έρημη

γεμάτη προσδοκίες

λουσμένες στο ωραίο κίτρινο φως

μετά φυσά εκείνος ο αέρας

και ολοκληρώνεται η ανεξήγητη αναμονή

δεν έχεις τίποτα

αλλά εντός σου κάτι αλλάζει θέσεις διαρκώς

και προσαρμόζεται

μέσα στο ήσυχο απόγευμα

όλα είναι μακρινά

μα αναδίνουν μια ιδέα θαλπωρής

κάτι που είναι εδώ και όλο ξεφεύγει

κάτι που θα ήθελες να είναι 

αλλά δεν είναι τελικά.