Πόσο «ίσες» νιώθουμε οι γυναίκες σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο;

Ψυχολόγος δεν είμαι, άρα το τεστ που ετοίμασα δεν έχει κανένα επιστημονικό κύρος. Μπορούμε όμως από τις απαντήσεις που θα δώσουμε να σχηματίσουμε μια ιδέα για το πόσο χειραφετημένες νιώθουμε σε μια κοινωνία που ακόμα ανδροκρατείται. Και επειδή δεν πρόκειται για κανονικό τεστ, κάτω από κάθε ερώτηση, δίνω τη δική μου προσωπική απάντηση. Συμφωνήστε ή διαφωνήστε ελεύθερα.

1.

Βρίσκεστε μόνη τη νύχτα σε μια περιοχή της πόλης ερημική.

α) Φοβάστε μη σας επιτεθεί κανείς, σας ληστέψει ή σας βιάσει.

β) Δεν ανησυχείτε.

Ανησυχούμε και πάρα πολύ μάλιστα. Διότι η φύση δεν μας έχει κάνει τόσο δυνατές όσο έχει κάνει τους άνδρες και δεν θα τα βγάλουμε πέρα με κάποιον, αν μας επιτεθεί. Καλά θα κάνουν επίσης να ανησυχούν και οι άνδρες, αν βρεθούν στην ίδια θέση. Επειδή τα κακοποιά στοιχεία γνωρίζουν από βία και συχνά έχουν μαζί τους και κάποιο φονικό εργαλείο.

2.Είχατε την ατυχία να σας βιάσει κάποιος.

α) Το καταγγέλλετε στις αρχές.

β) Δεν το λέτε πουθενά, γιατί δεν αντέχετε νέους εξευτελισμούς.

Ο εξευτελισμός είναι βέβαιος στην ανδροκρατούμενη κοινωνία που ζούμε. Αν υπήρχε μια αστυνομία με μόνο γυναίκες αστυνομικούς και ένα δικαστήριο με μόνο γυναίκες δικαστίνες, το πράγμα θα ήταν πολύ πιο εύκολο. Όμως κάτι τέτοιο είναι απλώς ουτοπία.

Από την άλλη, είναι σωστό να μείνει ατιμώρητος ο βιαστής, ο οποίος θα συνεχίσει να κάνει το ίδιο, όσο κυκλοφορεί ελεύθερος; Και δεν είναι βαθιά ταπείνωση για μια γυναίκα να κρατήσει μυστικό το πάθημά της; 

Η δοκιμασία θα είναι μεγάλη, όμως μια χειραφετημένη γυναίκα θα το καταγγείλει. Και θα είναι έτοιμη να ακούσει και τα αναπόφευκτα  κακοπροαίρετα σχόλια.

3.

Σας στέλνει κάποιος στο ίνμποξ (ή στο κινητό σας) μια άσεμνη φωτογραφία του.

α) Του απαντάτε βρίζοντάς τον με τα χειρότερα επίθετα.

β) Τον αγνοείτε και τον μπλοκάρετε.

Το δεύτερο φυσικά. Όσο απαντάμε στον ανώμαλο, τόσο πιο πολύ τον φουντώνουμε, ακόμα κι αν τον βρίζουμε. Χειραφέτηση δεν σημαίνει να χρησιμοποιούμε το γνωστό ανδρικό υβρεολόγιο για να αποδείξουμε ότι έχουμε εξισωθεί με τον ανώμαλο. Το ανδρικό υβρεολόγιο είναι μείον για τον ανδρικό πληθυσμό και καλό είναι η εξίσωση των φύλων να γίνει και από τις δύο πλευρές. Με άλλα λόγια οι άνδρες να μάθουν να μη χυδαιολογούν. Να τους το μάθουμε εμείς.

4.

Σας φλερτάρει κάποιος και συμφωνείτε να βγείτε μαζί για δείπνο.

α) Θεωρείτε φυσικό που πληρώνει αυτός τον λογαριασμό.

β) Αισθάνεστε άβολα και σκέφτεστε την επόμενη φορά να πληρώσετε εσείς.

Δεν είναι καθόλου, μα καθόλου φυσικό να πληρώσει το λογαριασμό ο κύριος, εκτός αν αυτός σας έχει προσκαλέσει. Αν είναι έτσι, τότε με τη σειρά σας θα τον καλέσετε κι εσείς σε δείπνο και θα πληρώσετε. Όχι ισότητα όπου μας συμφέρει και όπου δεν μας συμφέρει να θυμόμαστε ότι είμαστε το ασθενές φύλο.

Κάποτε που οι γυναίκες δεν εργάζονταν, είχαν την πολυτέλεια να τρώνε τσάμπα στα διάφορα ρεστοράν. Σήμερα αυτό είναι ντροπή για το φύλο μας. Και είναι και εξάρτηση: «Σε πληρώνω, άρα τώρα θα κάτσεις να κάνω κι εγώ τη δουλειά μου».

5.

Για τις ερωτικές σας περιπέτειες του παρελθόντος:

α) Μιλάτε άνετα, όπως κάνουν και οι άνδρες.

β) Δεν λέτε τίποτα, γιατί ανησυχείτε μη χαλάσει η γενική εικόνα σας.

Ποια γενική εικόνα σας θα χαλάσει; Ότι είστε μια σεμνή κυρία με άσπιλο παρελθόν; Ότι αυτά τα λένε μόνο οι άνδρες και αυτό τούς προσδίδει μια ιδιαίτερη γοητεία, ενώ στις γυναίκες προσδίδει ελαφρότητα ή και κάτι χειρότερο; Και κάθεστε εκεί μουγγές και χαμογελάτε με τις ανδρικές αφηγήσεις, ενώ ο αφηγητής εκτρέπεται σε απαράδεκτες λεπτομέρειες; Τι είπαμε πιο πάνω; Οι άνδρες πρέπει να μάθουν να μαζεύουν τη γλώσσα τους και να μην είναι χυδαίοι. Αλλά το να μιλά κανείς με άνεση για τις ερωτικές του περιπέτειες του παρελθόντος δεν είναι κακό. Να μάθουμε κι εμείς να μιλάμε γι’ αυτές. Χωρίς χυδαιότητα εννοείται. Έχουμε ερωτική ζωή, δεν είμαστε αειπάρθενες. Και έχουμε και ισότητα. Δεν κρύβουμε τις ερωτικές μας ιστορίες. Δεν υπάρχει κανένας λόγος γι’ αυτό. Και οι άνδρες να το πάρουν απόφαση. Θα μιλάμε κι εμείς γι’ αυτές.

6.

Απαιτείτε να σας σέβονται οι άνδρες, επειδή αυτό είναι το σωστό, και θυμώνετε, όταν δεν συμβαίνει, διότι:

α) Όλοι οι άνδρες είναι γουρούνια.

β) Υπάρχουν δυστυχώς και οι προβληματικοί.

Ποτέ δεν κάνουμε γενικεύσεις, ειδικά όταν πρόκειται για το μισό της ανθρωπότητας. Όλοι οι άνδρες δεν είναι γουρούνια, όπως και όλες οι γυναίκες δεν είναι πόρνες. Μια πόρνη μπορεί να πιστεύει ότι όλοι οι άνδρες είναι γουρούνια, και ένας άνδρας-γουρούνι μπορεί να πιστεύει ότι όλες οι γυναίκες είναι πόρνες. Δεν μας αφορά η περίπτωσή τους.

Απαιτούμε σεβασμό, επειδή τον αξίζουμε. Αλλά πρέπει να το αξίζουμε, έτσι; Όχι να έχουμε συμπεριφορά επιπέδου πεζοδρομίου και μετά να θυμώνουμε με τα πρόστυχα σεξιστικά σχόλια που μας πετάνε. Επειδή – προσέξτε το αυτό- δεν ζούμε σε μια κοινωνία όπου οι γυναίκες είναι απόλυτα εξισωμένες με τους άνδρες. Επειδή ακόμα στο ανδρικό μυαλό μια γυναίκα που μιλά με τη χυδαιότητα που μιλά ένας άνδρας, δεν εξισώνεται με τον άνδρα αλλά με την πόρνη. Και ο μόνος τρόπος να τους κόψουμε τον βήχα είναι πρώτον, να μη χυδαιολογούμε εμείς και δεύτερον, να τους απαγορέψουμε να χυδαιολογούν κι αυτοί. Να μάθουν να φέρονται πολιτισμένα.

Αλλιώς έχουμε να κάνουμε με γουρούνια και με πόρνες.

7.

Ζείτε σε μια υποθετική κοινωνία, όπου όλοι οι άνδρες αντιμετωπίζουν τις γυναίκες ως ίσες τους:

α) Δεν σας αρέσει ο νέος ρόλος σας, να φλερτάρετε κι εσείς τους άνδρες.

β) Σας αρέσει ο νέος σας ρόλος.

Δύσκολη δουλειά το φλερτ, ιδίως αν έχεις συνηθίσει να έχει ο άνδρας την πρωτοβουλία κι εσύ κάθεσαι εκεί ήσυχα - ήσυχα και περιμένεις τους υποψήφιους. Το πολύ-πολύ να ενθαρρύνεις κάποιον με το βλέμμα και με κανένα χαμογελάκι. Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει ο άνδρας. Όπως επίσης αναλαμβάνει και το ρίσκο να συναντήσει την απόρριψη.

Οι σύγχρονοι άνδρες όμως έχουν γίνει πολύ ευαίσθητοι στο θέμα της απόρριψης, δεν το δέχονται με την αναισθησία των παλαιότερων. Παλιά ο κορτάκιας δεν είχε πρόβλημα. Του έλεγε η άλλη «όχι» κι αυτός συνέχιζε ακάθεκτος. «Νάζια κάνει» σκεφτόταν και συνέχιζε το φλερτ. Πράγματι πολλές φορές η άλλη έκανε τα νάζια της και στο τέλος «υπέκυπτε». Έτσι παιζόταν το παιχνίδι, ο άνδρας επιθετικός, η γυναίκα αμυντική, αυτοί ήταν οι ρόλοι, όταν ήμασταν το ασθενές φύλο. Άλλες φορές πάλι η γυναίκα δεν ήθελε, αλλά ο κορτάκιας δεν το καταλάβαινε. Συνέχιζε το φλερτ και από ένα σημείο και πέρα εκνευριζόταν και άρχιζε τις προστυχιές. Το ασθενές φύλο, τι να κάνει, «σας παρακαλώ, κύριε, δεν σας έδωσα τέτοιο δικαίωμα» απαντούσε θιγμένο και φρόντιζε να εξαφανιστεί. Άτακτη υποχώρηση δηλαδή.

Σήμερα αυτά τα κρούσματα έχουν λιγοστέψει και έχουν αυξηθεί οι ευαίσθητοι άνδρες. «Κι αν με απορρίψει;» σκέφτονται με αγωνία. Μπείτε λίγο στη θέση τους. Είναι κάπως ζόρικο, εδώ που τα λέμε.

Αν θέλουμε να εξισωθούμε με τους άνδρες, ας μοιραστούμε τα βάρη τους λοιπόν. Ας ριψοκινδυνέψουμε κι εμείς φλερτάροντας κάποιον που μας αρέσει. Ας στύψουμε το μυαλό μας να βρούμε μια έξυπνη ατάκα για να τον προσεγγίσουμε. Κι αν μας απορρίψει, δεν πειράζει. Αιώνες τώρα απορρίπταμε εμείς τους άνδρες. Τους χρωστάμε μια αποζημίωση.

8.

Σας αρέσουν οι άνδρες που

α) το παίζουν και σκληροί πότε-πότε, έχουν γοητεία

β) είναι ήπιοι σε όλες τις εκδηλώσεις τους.

Χειραφέτηση ξεχειραφέτηση τα θηλυκά μας γονίδια επιμένουν να αναζητούν τον σκληρό άνδρα. Όχι βέβαια κανένα νταή, κανένα μαχαιροβγάλτη που γ@@@ει και δέρνει. Μακριά από τέτοιους διαταραγμένους, γιατί δεν πρόκειται να τη βγάλουμε καθαρή.

Αλλά έναν Τζόνι Ντεπ πχ, έναν Τζέραρντ Μπάτλερ ή έναν Ρόμπερτ ντε Νίρο, έναν Αλ Πατσίνο, έναν Τόμι Λι Τζόουνς ή ακόμα έναν Κλιντ Ίστγουντ ή έναν Μάρλον Μπράντο, πώς, ευχαρίστως, δεν θα είχαμε καμιά αντίρρηση.

Το κακό με τη χειραφέτησή μας είναι ότι εξακολουθούν να μας γοητεύουν οι σκληροί του σινεμά, οι οποίοι όμως στην πραγματική ζωή είναι ανύπαρκτοι. Αλλά κι αν βρίσκαμε κανέναν από δαύτους, δεν θα κάναμε χωριό για πολύ καιρό, επειδή μια χειραφετημένη γυναίκα μπορεί να χαίρεται τον έρωτα με ένα (νεότερο) αντίγραφο πχ του Κλιντ Ίστγουντ, αλλά όταν έρθει η ώρα να πλύνει κάποιος τα πιάτα, ο Κλιντ δεν πρόκειται να το κάνει.

Το μέλλον των χειραφετημένων γυναικών είναι να ζευγαρώνουν με ήπιους άνδρες και αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει αυτοί να είναι άβουλοι και δειλοί, αλλά να λύνουν τα προβλήματα που ανακύπτουν με τη λογική και όχι με τη βία.

 

 9.

Πιστεύετε ότι:

α) Πρέπει να παίρνουν τα παιδιά σας το επώνυμο του πατέρα τους.

β) Μπορούν να παίρνουν τα παιδιά σας το δικό σας επώνυμο.

Σε μια κοινωνία απόλυτης εξίσωσης των δύο φύλων είναι απαράδεκτο να μη μπορεί η γυναίκα να δώσει στα παιδιά της το δικό της επώνυμο. Ίσως κάτι τέτοιο να δημιουργήσει σύγχυση στην αρχή, αλλά κάποια στιγμή θα βρεθεί πάλι η ισορροπία.

Στη γλώσσα μας που υπάρχει κατάληξη της γενικής πτώσης, το γυναικείο επώνυμο επιπλέον δηλώνει κτήση του άρρενος: Πετρόπουλος αλλά Πετροπούλου, δηλαδή αυτή που ανήκει στον Πετρόπουλο.

Το έχουμε συνηθίσει και δεν μας κάνει εντύπωση, αλλά πρόκειται για βαθιά διάκριση των φύλων.

10)

«Δεν τιμάς τα παντελόνια σου, ρε!»

α) Βρίσκετε ότι αυτή η φράση έχει λογική.

β) Αηδιάζετε με αυτή τη φράση.

Αηδιάζουμε και νιώθουμε περιφρόνηση γι’ αυτόν που την είπε. Επειδή αυτός που την είπε έχει ψυχισμό ορεσίβιου της βαθιάς Ανατολίας, είναι ένα απολίθωμα προηγούμενων αιώνων που κυκλοφορεί ανάμεσά μας ανύποπτο.

Και τι μπορεί να νιώσουμε, όταν ακούμε να το λέει αυτό μια γυναίκα και όχι μια τυχαία γυναίκα αλλά μια βουλευτίνα προοδευτικών (έτσι τουλάχιστον αυτοπαρουσιάζεται) φρονημάτων με δράση και οράματα για κοινωνίες ισότητας;

Κι όμως το είπε μια τέως βουλευτίνα στη Βουλή, όταν ξέσπασε το σκάνδαλο με τα χρήματα που απέσυρε η μητέρα της από την Τράπεζα. «Δεν βρέθηκε ούτε ένας εδώ μέσα με παντελόνια για να με υπερασπίσει», είπε η τέως βουλευτίνα κι εγώ ανατρίχιασα.

Αμ έτσι θα προχωρήσει η χειραφέτησή μας, μαντάμ; Και δηλαδή, όποιος φορά παντελόνια έχει μπέσα και τιμή, φιλότιμο και λεβεντιά

ο λόγος του συμβόλαιο

κι έχει στην πιάτσα βέτο,

το ούζο πίνει ανέρωτο

και τον καφέ του σκέτο;

Κι εμείς που φοράμε φουστάνια, τι είμαστε δηλαδή; Κουκλίτσες είμαστε για να παίζει ο άντρας ο πολλά βαρύς με τα παντελόνια;

Μμμ, ωραία!

11)

Κυκλοφορείτε στο δρόμο με πολύ προκλητικό ντύσιμο και κάποιοι σας πετούν διάφορα προστυχόλογα.

α) Θυμώνετε με τη χυδαιότητά τους.

β) Δεν ενοχλείστε.

Η ερώτηση αυτή είναι παγίδα. Διότι καμιά χειραφετημένη γυναίκα δεν βγαίνει στους δρόμους προκλητικά ντυμένη.

Γιατί να το κάνει;

Επειδή έτσι προστάζει η μόδα, θα πείτε. Όμως μια χειραφετημένη γυναίκα δεν είναι δούλος της μόδας. Επιλέγει να ντυθεί σύμφωνα με το δικό της γούστο και δεν υποτάσσεται στις ακρότητες της μόδας.

Εξάλλου τι είναι η μόδα; Δεν είναι μια τεράστια βιομηχανία που αποφέρει κέρδη εκατομμυρίων σε όσους απασχολούνται σ’ αυτήν; Και δεν είναι ηλίθιο να αγοράζουμε μπλε φουστάνια, διότι φέτος το μπλε είναι της μόδας;

Βέβαια στις επιδείξεις μόδας που βλέπουμε στην τηλεόραση είναι χάρμα οφθαλμών αυτά τα ψηλόλιγνα μοντέλα με τα θεϊκά φορέματα. Μόνο που στους δρόμους που κυκλοφορούμε, δεν βλέπουμε τέτοια ουράνια πλάσματα, βλέπουμε κανονικές γυναίκες κάθε ηλικίας σε πολλά και διάφορα καλούπια.

Βλέπουμε και κάποιες προκλητικά ντυμένες, λες και βρίσκονται στο φεστιβάλ των Καννών και αναρωτιόμαστε: γιατί το κάνουν; Είναι απλή μίμηση; Πιθανόν. Θέλουν να αρέσουν; Το πιθανότερο. Θέλουν να προκαλέσουν; Μάλλον. Θέλουν να ακούσουν προστυχόλογα; Όχι. Μόνο που όλα αυτά πάνε δυστυχώς μαζί.

Αλλά μπορούμε να αρέσουμε και χωρίς προκλητικό ντύσιμο. Μια και ζούμε σε ένα κόσμο που ακόμα ανδροκρατείται,  ή θα παίξουμε το παιχνίδι της πρόκλησης με ό,τι αυτό συνεπάγεται ή θα αποφύγουμε να προκαλέσουμε τον αρσενικό πληθυσμό και όσους χυδαίους συγκαταλέγονται σε αυτόν.

Γι’ αυτή την τελευταία ερώτηση πήρα την αφορμή από τα σχόλια μιας κουτής κοπέλας σε κάποια κοινοποίηση ενός παλιού μου  άρθρου («Πρόσκληση σε βιασμό»).

http://ketivasilakou.blogspot.gr/2011/08/blog-post_25.html

Αν δεν βαριέστε, διαβάστε το, μπορεί να σας αρέσει, μπορεί και όχι.

Η κουτή κοπέλα έγραψε μεταξύ άλλων για μένα:

«δεν απορω δε που η συντακρια ειναι γυναικα-να λεμε τα συκα συκα και τη σκαφη σκαφη- υπποθετω πως τρωει τα λυσσακα της απο τη ζηλεια που βλεπει φρεσκα κοριτσακια να ντυνονται προκλητικα...να τα λεμε κι αυτα...φτανει στο σημειο να δικαιολογει το βιαστη...ελεεινη κι η συντακτρια»

(η ορθογραφία διατηρείται).

Πού να φανταστεί η κουτή κοπέλα πόσο καμαρώνω τα όμορφα κορίτσια  (και τα αγόρια) και πόσο χαίρομαι που η ράτσα μας επιτέλους ομόρφυνε τις τελευταίες δεκαετίες με την καλύτερη διατροφή, την άσκηση και τη φροντίδα για το σώμα μας. Όσο για τους βιαστές... αυτό κατάλαβε, αυτό είπε.