"Αν ήταν όλα με μέτρο καμωμένα..."

Αν ήταν όλα

-μα όλα λέω-

με μέτρο καμωμένα,

τώρα εσύ

δεν θα αγαπούσες τις πληγές σου,

δεν θα τις έξυνες

με τόση ευχαρίστηση,

δεν θα σάπιζες

μέσα στις φοβερές σου αναμνήσεις

κι ούτε θα έβλεπες τον κόσμο

τόσο μα τόσο παραμορφωμένο.

Αν ήταν όλα

-μα όλα επιμένω-

με μέτρο καμωμένα,

θα είχες ένα παρελθόν κανονικό,

πολλές φωτογραφίες

από εκδρομές με φίλους,

κλεφτά φιλιά

πίσω απ’ τα βράχια

κι ένα ημερολόγιο

γεμάτο περιττά παράπονα.

Τώρα όμως

που όλα τα παράξενα

συνέτειναν

για να αποχτήσεις

το πρόσωπο αυτό του τρόμου,

τώρα

χαμογελάς παράλογα

και μοιρολατρικά υπομένεις

αυτή τη συμπλοκή των παραγόντων

που γέννησαν

το πεπρωμένο σου το αδήριτο.