Ένα παιδί βλέπει

Σας βλέπω.

Ακούω

τους ψιθύρους σας,

μυρίζω

τον καπνό του τσιγάρου σας

 - οι γρίλιες είναι κλειστές,

έξω

παραμονεύει η ζέστη,

τα κορμιά σας

λουσμένα

σε γλυκό ιδρώτα

γεμάτο ενδορφίνες -

χαλαρά,

χαλαρά,

είναι όμορφες

αυτές οι στιγμές,

είναι μια ευτυχία,

δεν είναι;

Σας βλέπω.

Θα πείτε τώρα διάφορα,

σχέδια ίσως,

περιστατικά

από τη ζωή σας,

κάποια όνειρα,

η κούραση

των τελευταίων ημερών

 - τρέχουν οι ενδορφίνες

στο κορμί σας,

φουντώνει πάλι ο ίμερος

και νέες ουσίες

χύνονται στο αίμα σας-

αγκαλιάζεστε

κι είναι μια ευτυχία αυτή,

δεν είναι;

Σας βλέπω.

Σπάνε τη μύτη μου

οι οσμές απ’ τα υγρά σας,

δυο-δυο,

δυο-δυο

αναστενάζετε,

δυο-δυο,

δυο-δυο

γραπώνετε την ηδονή

μη σας ξεφύγει,

δυο-δυο,

δυο-δυο

μπαίνετε στον παράδεισο

για λίγα δευτερόλεπτα

 - κι είναι μια ευτυχία αυτή,

δεν είναι;

Σας βλέπω.

Είμαι εδώ δίπλα σας,

ένα βουβό στοιχείο,

μια ακίνητη μορφή

μέσα σε πλαίσιο,

το γύψινο σχέδιο στο ταβάνι,

το τασάκι με τα αποτσίγαρα,

το χαλάκι στο πάτωμα,

απορροφώ τους κραδασμούς σας,

το τρίξιμο του κρεβατιού σας,

τα σαλεμένα από τον πόθο λόγια σας.

Είναι στο συρτάρι

κάτι τεράστια μαχαίρια,

σκέφτομαι.