Η κόλαση που δεν βλέπουμε

Τώρα θα αρχίσουν πάλι οι γκρινιάρηδες τα δικά τους: Θέλουν να μας αρρωστήσουν, θέλουν να μας πεθάνουν, θέλουν να μας κάνουν πειραματόζωα, θέλουν να πλουτίσουν κι άλλο εις βάρος μας, η φύση θα εκδικηθεί και άλλα πολλά.

Εγώ όμως έκανα χαρά μεγάλη, όταν διάβασα την είδηση.

Χαρά μεγάλη, γιατί είναι χρόνια τώρα που βασανίζω το μυαλό μου πώς η ανθρωπότητα θα μπορούσε κάποτε να σταματήσει αυτές τις πανάρχαιες τελετές αίματος, πότε θα συνειδητοποιούσε ότι οι μέθοδοι εκτροφής και η σφαγή των ζώων είναι πράξη βάρβαρη και ανατριχιαστική, πότε θα καταλάβαινε πόσο φριχτό είναι το θέαμα των γδαρμένων πτωμάτων με το αίμα ξεραμένο πάνω τους που κρέμονται στα τσιγκέλια των κρεοπωλείων.

 

Το έχουμε συνηθίσει το θέαμα αυτό και δεν μας κάνει εντύπωση. Φανταστείτε όμως, αν αντί για γδαρμένα πρόβατα και κατσίκια βλέπαμε στα τσιγκέλια γδαρμένους ανθρώπους να κρέμονται. Φριχτό, ε; Αλλά είναι το ίδιο, αν το καλοσκεφτούμε. Βλέπουμε κεφάλια γουρουνιών και μοσχαριών να μας κοιτάζουν με το νεκρό τους βλέμμα και δεν νιώθουμε καμιά ταραχή. Αν όμως ήταν ανθρώπινα κεφάλια; Βλέπουμε τεμαχισμένα πτώματα, μπούτια, στήθη, πλάτες, βλέπουμε τα σωθικά τους, τα συκώτια τους, τις καρδιές τους, τα νεφρά τους, τα έντερά τους και ξερογλειφόμαστε, τα φανταζόμαστε στο πιάτο, τηγανισμένα ή φουρνιστά ή ψητά με μπόλικο λεμόνι και μας τρέχουν τα σάλια. Ο κρεοπώλης παίρνει το μπαλτά και γκαπ γκουπ κόβει σε μικρότερα κομμάτια το πτώμα. Εμείς κοιτάμε ατάραχοι. Βάλτε όμως στη θέση αυτών των πτωμάτων ανθρώπινα πτώματα. Να βλέπετε τα σωθικά τους και να τα λιγουρεύεστε. Να βλέπετε το χασάπη να τεμαχίζει ανθρώπινα χέρια και πόδια και να τα τυλίγει στο χασαπόχαρτο μαζί με ανθρώπινα νεφρά και συκώτια Να ζυγίζει στη ζυγαριά ένα ανθρώπινο κεφάλι και να σας λέει: «Είναι φρεσκότατο, μαντάμ, σήμερα το πρωί τον σφάξαμε». Να σας δείχνει ένα τρυφερό κορμάκι  και να σας λέει: «Είναι γάλακτος, μαντάμ, δεν το βλέπετε;» Ναι, ξέρω, ανατριχιάσατε, αηδιάσατε. Αυτό θέλω κι εγώ, να αηδιάσετε.

Έκανα λοιπόν χαρά μεγάλη, όταν διάβασα την είδηση. Αυτή είναι η λύση, σκέφτηκα και οραματίστηκα το μέλλον με πολλή αισιοδοξία.

Διότι, πώς να πείσεις μια ολόκληρη ανθρωπότητα να σταματήσει να τρώει κρέας; Αυτό είναι αδύνατο. Και μην ξεχνάμε και τους ειδικούς που επιμένουν να μας λένε ότι το κρέας πρέπει απαραίτητα να υπάρχει στη διατροφή μας για να μην πάθουμε καμιά λαχτάρα, αναιμία ας πούμε ή  διάφορα άλλα παρατράγουδα.

Το μόνο που με παρηγορούσε ήταν η σκέψη ότι ίσως, μετά από πολλούς αιώνες, ο κόσμος θα γινόταν χορτοφάγος. Ήδη οι χορτοφάγοι έχουν πληθύνει στις μέρες μας κι αν αυτή η νοοτροπία συνεχιστεί, τότε αργά, σταδιακά μπορεί να φτάσει κάποτε η ανθρωπότητα στη χορτοφαγία. (Με την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν θα έχουμε κανένα πισωγύρισμα, καμιά καταστροφή πολιτισμού που θα μας ξανάριχνε στον πρωτογονισμό). Άλλη λύση πάντως δεν έβρισκε το φτωχό μου το μυαλό.  

Επομένως προς το παρόν και για τα επόμενα διακόσια, τριακόσια χρόνια δεν έβλεπα να υπάρχει καμιά ελπίδα να σταματήσει η εκτροφή και η σφαγή των ζώων που προορίζονται για τα στομάχια μας. Καμιά ελπίδα να καταργηθούν τα σφαγεία όπου γης, τα αμέτρητα, τα χιλιάδες σφαγεία σε κάθε πόλη μεγάλη και μικρή, καμιά ελπίδα να σωθούν τα ζώα από το μαρτύριο της μάχαιρας. Και μην ξεχνάμε και τα χωριά όπου έχουμε τους ερασιτέχνες σφαγείς, ακόμα χειρότερα δηλαδή.

Έκανα μια απόπειρα να συλλέξω από το διαδίκτυο πληροφορίες σχετικά με τα σφαγεία εδώ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αλλά δυστυχώς παρέλυσα, μόλις διάβασα τους τίτλους. Μου ήταν αδύνατο να προχωρήσω και να διαβάσω τα όσα τρομερά γίνονται σε αυτούς τους χώρους του θανάτου. Το μόνο που θα πω - κι αυτό το διάβασα κάπου αλλού κατά τύχη - είναι ότι τα ζωντανά που στέκονται στη σειρά περιμένοντας τη σφαγή τους και βλέπουν τη σφαγή των ομοίων τους, στρεσάρονται τόσο πολύ, ώστε το κρέας τους γίνεται σκληρό και μετά, την ώρα του καταβροχθίσματος, κουράζονται πολύ οι μασέλες μας να το πολτοποιήσουν. Και αναρωτιούνταν οι σφαγείς πώς να μεθοδεύσουν τη σφαγή, ώστε να μην υποφέρουν οι μασέλες μας.

Όσοι πάντως από σας έχετε το κουράγιο, μπορείτε να μάθετε πολλά και αποτρόπαια, αν πληκτρολογήσετε στο γκουγκλ τη λέξη «σφαγεία». Μόνο μη μας τα μεταφέρετε εδώ, δεν θα τα αντέξουμε.

Εκτός από τα εφιαλτικά σφαγεία, έχουμε και τα εφιαλτικά εκτροφεία. Πώς μεγαλώνουν μαζικά αυτά τα πλάσματα, με τι μεθόδους, πόσος είναι χώρος μέσα στον οποίο κινούνται, τι τρώνε και πώς ζουν γενικά τη σύντομη ζωή τους; Μπορώ να το φανταστώ, αλλά δεν μπορώ να το διαβάσω. Φτάνουν πότε-πότε όμως στ’ αυτιά μου κάποιες πληροφορίες που είναι αρκετές για να σχηματίσω την τρομαχτική εικόνα.

Ο κόσμος σήμερα καταναλώνει περισσότερο κρέας απ’ ό,τι στο παρελθόν.

Σύμφωνα με την οργάνωση Worldwatch Institute η παραγωγή κρέατος σε όλο τον κόσμο έχει τριπλασιαστεί κατά τη διάρκεια των τελευταίων σαράντα χρόνων. Αυτό σημαίνει ότι τριπλασιάστηκαν τα ζώα που έρχονται σκόπιμα στον κόσμο με προορισμό το σφαγείο, δηλαδή τριπλασιάστηκε η φρίκη του θανάτου τους.

Πώς θα σας φαινόταν αλήθεια, αν σας έλεγαν ότι σας έφεραν στον κόσμο με μοναδικό σκοπό να σας μεγαλώσουν για λίγα χρόνια, να σας χοντρύνουν και μετά να σας σφάξουν και να σας φάνε; Θα μιλούσατε τότε για το «δώρο της ζωής»; Τα φαγώσιμα ζωντανά δεν μπορούν βέβαια να ξέρουν γιατί υπάρχουν. Κάτι καταλαβαίνουν ωστόσο την ώρα της σφαγής τους. Τέτοιο δώρο ζωής καλύτερα να τους έλειπε.

Πόσα ζώα –αισθανόμενα όντα τα ονομάζουν οι πιο ευαισθητοποιημένοι από μας – έρχονται στον κόσμο κάθε χρόνο με σκοπό να θανατωθούν και στη συνέχεια να φαγωθούν;

460 δισεκατομμύρια.

460 δισεκατομμύρια αισθανόμενα όντα «αξιώνονται» το «δώρο της ζωής» μόνο και μόνο για να βιώσουν μια σύντομη ζωή σε φριχτές συνθήκες και μετά να θανατωθούν. Μήπως είμαστε στην Κόλαση και δεν το έχουμε καταλάβει;

Μήπως τελικά είμαστε εμείς τα κτήνη;

 Κάθε μέρα που περνά θανατώνονται:

654.000 βοοειδή  

 1,2 εκατομμύρια   αρνιά και κατσίκια                                                              

2,8 εκατομμύρια χοίροι                                                                                 

 70 εκατομμύρια πουλερικά

Η παγκόσμια βιομηχανία κρέατος είναι τεράστια, τα συμφέροντα είναι τεράστια, τα κέρδη τεράστια. Παράλληλα το σύστημα εκτροφής ζώων είναι σπάταλο, ανήθικο και καταστροφικό για το περιβάλλον. Δείτε:

Η εκτροφή ζώων ευθύνεται για το 40% του παγκόσμιου μεθανίου και το 65% του παγκοσμίου νιτρώδους οξειδίου. Και τα δύο αυτά είναι αέρια του θερμοκηπίου 25 έως 300 φορές πιο ισχυρά από το διοξείδιο του άνθρακα.

Το 75% των αντιβιοτικών που δίνουν στα ζώα δεν απορροφάται από τον οργανισμό τους, εκκρίνεται στα απόβλητα και αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για τη δημόσια υγεία.

Αν τα 670 εκατομμύρια τόνοι από την παγκόσμια παραγωγή δημητριακών που προορίζονται για ζωοτροφές μειώνονταν κατά 10%, τα περισσευούμενα δημητριακά θα έφταναν να θρέψουν 225 εκατομμύρια ανθρώπους. (Οι οποίοι σήμερα λιμοκτονούν ή πεθαίνουν από πείνα).

Η παγκόσμια κατανάλωση κρέατος καταστρέφει τα δάση με ραγδαίο ρυθμό. Στην Κεντρική Αμερική τα τελευταία σαράντα χρόνια το 40% των τροπικών δασών έχει καταστραφεί ή καεί για να μετατραπεί σε βοσκοτόπια βοοειδών.

Από τη μια μεριά είναι λοιπόν αυτή η παγκόσμια, πανίσχυρη βιομηχανία κρέατος –και ποιος να τα βάλει μαζί της; -  και από την άλλη είναι τα δισεκατομμύρια των καταναλωτών κρέατος που δεν διανοούνται να  γίνουν χορτοφάγοι και δεν τους απασχολεί ό τρόπος που φτάνει στο πιάτο τους μια φέτα κρέας. Μια φέτα κρέας έτσι απρόσωπη και ουδέτερη δεν μας ταράζει, δεν μας αφήνει να κάνουμε τους απαραίτητους συνειρμούς, ότι δηλαδή πριν  λίγες ώρες αυτή η φέτα το κρέας ήταν ζωντανή και μέρος ενός πλάσματος που έβλεπε, άκουγε, καταλάβαινε μερικά πράγματα, ένιωθε πόνο, πείνα, φόβο και τέλος τρόμο μπροστά στο θάνατό του.

Χαρά μεγάλη λοιπόν.

Επειδή ο άνθρωπος βαδίζει σ’ ένα δρόμο που οδηγεί –ίσως και χωρίς ο ίδιος να το έχει καταλάβει – σε μια κοινωνία λιγότερο σαρκοβόρα, λιγότερο κτηνώδη, λιγότερο απάνθρωπη.

Ναι, η λύση τελικά δεν ήταν να γίνει ο κόσμος χορτοφάγος, αυτό είναι μάλλον ακατόρθωτο. Η λύση μάς έρχεται από αλλού. Και – αυτό είναι το οξύμωρο της υπόθεσης – θα ησυχάσουν τα ζώα από το μαρτύριο και ο κόσμος θα χορτάσει το στομάχι του, όχι επειδή η ηθική μας θα βελτιωθεί, αλλά επειδή μας πιέζουν οικονομικοί λόγοι.

Το επισιτιστικό πρόβλημα, λένε οι ειδικοί, θα επιδεινωθεί  μέσα στα επόμενα χρόνια, καθώς η κτηνοτροφική παραγωγή θα είναι δυσανάλογη με τη ραγδαία αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού. Ως το 2050 η παγκόσμια ζήτηση κρέατος θα έχει διπλασιαστεί, ενώ η παραγωγή κρέατος θα έχει μείνει στα ίδια περίπου επίπεδα.

Ή θα πεινάσουμε λοιπόν ή θα μάθουμε να τρώμε τεχνητό κρέας. Το κρέας in vitro (κρέας εργαστηρίου) θα είναι μονόδρομος τις επόμενες δεκαετίες. Στην πρωτοπορία της έρευνας βρίσκεται η Ολλανδία και ακολουθεί η Βρετανία. Η ανάπτυξη κρέατος in vitro θα καταναλώνει 35-60% λιγότερη ενέργεια από ό,τι στην κανονική κτηνοτροφία. Θα χρειάζεται (προσέξτε το αυτό) 98% λιγότερη γη και θα παράγει 80-95% λιγότερες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης έχουν υπολογίσει ότι από 10 βλαστοκύτταρα θα μπορούν να παραχθούν περίπου 50.000 τόνοι κρέατος μέσα σε δυο μήνες. Το κρέας in vitro εκτιμούν ότι θα είναι έτοιμο μέσα στο τρέχον έτος. Σε δημοσκόπηση  στον ιστότοπο του Guardian περισσότεροι από επτά στους δέκα επισκέπτες απάντησαν ότι θα το έτρωγαν ευχαρίστως.

Ευχαρίστως θα το φάμε όλοι μας. Οι διατροφολόγοι που επιμένουν να τρώμε κρέας, δεν θα έχουν κανένα παράπονο, θα τρώμε κρέας.

Μόνο μην αρχίσουν πάλι οι γκρίνιες, όπως όταν μάθαμε ότι δίνουν αντιβιοτικά στα ζώα. Σάλος μεγάλος έγινε τότε, φωνές, διαμαρτυρίες, προειδοποιήσεις για την υγεία μας, πολλά και διάφορα. Μετά ηρεμήσαμε και το ρίξαμε πάλι στα κοψίδια. Και πιο παλιά, όταν γέμισε η αγορά κατεψυγμένα ψάρια, πάλι τα ίδια είχαμε.

Το ίδιο θα γίνει και τώρα. Θα ακουστούν πολλά, θα φωνάξουν πολλοί, θα βγουν δημόσια οι ειδήμονες να μας τρομάξουν, οι παραδοσιακοί κρεοφάγοι θα φτύνουν στον κόρφο τους, αλλά στο τέλος θα φρονιμέψουμε και θα το φάμε το κρέας in vitro, θα το φάμε και θα πούμε κι ένα τραγούδι.

Και το τραγούδι θα λέει: «Δόξα σοι ο Κύριος, έκανε ο Άνθρωπος άλλο ένα μικρό βήμα για τον εξανθρωπισμό του».

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63179145

Δείτε την ανακοίνωση. Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα φρίττουν. Εμείς απλώς ενημερωνόμαστε.

Δημοτικά Σφαγεία

Τα Δημοτικά Σφαγεία Χανίων λειτουργούν καθημερινά, εκτός Παρασκευής, η οποία είναι ημέρα καθαριότητας.

Το πρόγραμμα σφαγής έχει ως εξής:

1. Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη αιγοπρόβατα.
2. Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη χοίροι-χοιρίδια
3. Δευτέρα, Τρίτη, βοοειδή
4. Τετάρτη ενήλικα βοοειδή (άνω των τριάντα 30 μηνών).

Το πρόγραμμα σφαγής, όσον αφορά τις ημέρες, μπορεί να τροποποιηθεί ανάλογα με τις ανάγκες και το φόρτο εργασίας.

 Απαραίτητη προϋπόθεση σφαγής είναι

• Υγειονομικό πιστοποιητικό, που εκδίδεται από την κατά τόπους Κτηνιατρική Υπηρεσία.
• Ενώτια ζώων (σκουλαρίκια), απαραίτητα σε όλα τα ζώα, ανεξαρτήτου είδους & ηλικίας.