16/8/11

Κακοί χαρακτήρες ή διαταραχή προσωπικότητας;


Είναι λοξοί, εκκεντρικοί, ιδιότροποι, αλαζόνες, καχύποπτοι, ακοινώνητοι, δειλοί, μονόχνωτοι, ευερέθιστοι. Κυκλοφορούν στην κοινωνία ή στο περιθώριό της, μπορεί να εργάζονται, να έχουν οικογένεια, μπορεί να είναι επιτυχημένοι και διάσημοι ή αποτυχημένοι και απογοητευμένοι, μπορεί να είναι φίλοι ή συγγενείς μας ή μπορεί να είμαστε κι εμείς οι ίδιοι και να μην το ξέρουμε.


Μιλάμε για τα άτομα με διαταραχή προσωπικότητας, αυτά που στην καθομιλούμενη τα αποκαλούμε στραβόξυλα. Μας κάνουν τη ζωή δύσκολη, θυμώνουν με το παραμικρό, παρεξηγούνται, παρανοούν όσα λέμε, μελαγχολούν ξαφνικά και χωρίς λόγο ή επιτίθενται χωρίς λόγο, θέλουν να είναι το κέντρο της προσοχής, έχουν υστερία με την τάξη και την καθαριότητα, δεν εμπιστεύονται τους άλλους και δεν τελειώνει ο κατάλογος με τις παραξενιές και τις ιδιορρυθμίες τους.

Αν κάνουν τη δική μας ζωή δύσκολη, η δική τους ζωή είναι ακόμα πιο δύσκολη, γιατί τα άτομα αυτά δεν μπορούν να διαχειριστούν την καθημερινότητά τους  με απλό και φυσιολογικό τρόπο. Τα πράγματα, οι άνθρωποι, τα γεγονότα τούς προκαλούν ανησυχία, εκνευρισμό, καχυποψία και γεννούν μέσα τους δυσάρεστα συναισθήματα μειονεξίας, θυμού, ενοχής, ντροπής, φόβου.

Κάποτε όλους αυτούς τους χαρακτηρίζαμε μυστήριους ή αναποδιασμένους και δεν είχαμε καμιά διάθεση να τους καταλάβουμε, πολύ λιγότερο να τους συμπονέσουμε. Σήμερα η ψυχιατρική μάς λέει ότι αυτοί οι άνθρωποι φέρονται έτσι, επειδή δεν μπορούν να φερθούν διαφορετικά. Η αντίδρασή τους σε στρεσογόνες καταστάσεις είναι άκαμπτη, ακραία και δυσπροσαρμοστική με αποτέλεσμα να υστερούν στις τρεις βασικές διαστάσεις της ζωής: την αγάπη, την εργασία και τη διασκέδαση. Φυσικά δεν είναι ευτυχισμένοι άνθρωποι. Όμως δυσκολεύονται να αντιληφθούν ότι οι ίδιοι είναι κατά μεγάλο μέρος υπαίτιοι για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, δυσκολίες που οφείλονται στο δυσλειτουργικό τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς τους. Αγνοούν ότι τους ταλαιπωρεί μια διαταραχή προσωπικότητας, αποδίδουν στο περιβάλλον και στους άλλους τα προβλήματά τους και γι αυτό δεν σκέφτονται να ζητήσουν βοήθεια από τους ειδικούς.

Δέκα είναι οι κύριες διαταραχές προσωπικότητας:

Παρανοειδής διαταραχή:  Το άτομο είναι δύσπιστο, καχύποπτο και πιστεύει ότι οι άλλοι το εκμεταλλεύονται, το βλάπτουν και το εξαπατούν. Διαβάζει κρυμμένα μειωτικά ή απειλητικά μηνύματα σε καλοπροαίρετες παρατηρήσεις και γεγονότα,  βλέπει επιθέσεις εναντίον του χαρακτήρα ή της φήμης του που δεν είναι εμφανείς στους άλλους και αντιδρά με θυμό ή αντεπιτίθεται. Κρατά επίμονα κακία, δηλαδή δεν συγχωρεί προσβολές ή υποτιμήσεις.

Σχιζοειδής διαταραχή: Δεν επιθυμεί τις κοινωνικές σχέσεις, αποφεύγει τις κοινωνικές επαφές, γιατί δεν του δίνουν ευχαρίστηση, αγαπά την απομόνωση, δεν έχει φίλους. Ευχαριστείται με λίγες μοναχικές δραστηριότητες  ή με καμιά. Είναι αδιάφορο στον έπαινο ή την κριτική και φαίνεται απόμακρο. Έχει συναισθηματική ψυχρότητα.

Σχιζότυπη διαταραχή: Είναι ιδιόρρυθμο άτομο, εκκεντρικό, έχει παράλογες σκέψεις και αντιλήψεις, μιλά, ντύνεται και φέρεται εκκεντρικά. Έχει παράξενες πεποιθήσεις ή μαγική σκέψη (πχ πιστεύει ότι έχει ειδικές δυνάμεις), αλλόκοτες φαντασιώσεις και αλλόκοτες ενασχολήσεις. Παρουσιάζει ανεπάρκεια ή δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις.

Αντικοινωνική διαταραχή: Περιφρονεί και παραβιάζει τα δικαιώματα των άλλων, αδιαφορεί για το νόμο, έχει παράνομη συμπεριφορά και πλήρη απουσία ενοχής, ευερεθιστότητα και αδυναμία για σταθερή εργασία. Εμπλέκεται σε καυγάδες και βιαιοπραγίες.

Μεταιχμιακή-οριακή διαταραχή: Είναι κυκλοθυμικό ή αμφιθυμικό άτομο, έχει έντονη παρορμητικότητα και άγχος για δυνητική απόρριψη, καθώς και αυτοκαταστροφικές τάσεις. Οι διαπροσωπικές του σχέσεις είναι ασταθείς και χαοτικές, αλλάζει συχνά στόχους, φίλους και συντρόφους και  δεν έχει σταθερή εικόνα εαυτού. Έχει χρόνια αισθήματα κενού και μοναξιάς.

Δραματική διαταραχή: Δεν νιώθει άνετα, αν δεν είναι το κέντρο της προσοχής, ο τρόπος ομιλίας του είναι δραματικός και θεατρικός με υπερβολική έκφραση συναισθημάτων και στερούμενος λεπτομερειών. Ενδιαφέρεται υπερβολικά για την εξωτερική του εμφάνιση και αναστατώνεται με το παραμικρό σχόλιο σχετικά με αυτήν. Συχνά εμφανίζεται σεξουαλικά προκλητικό ή σαγηνευτικό όχι μόνο προς κάποιον που μπορεί να ενδιαφέρεται αλλά  και προς άλλα άτομα στον κοινωνικό και επαγγελματικό του χώρο.

Ναρκισσιστική διαταραχή: Έχει μεγαλειώδη αίσθηση σπουδαιότητας, περιμένει να αναγνωριστεί ως ανώτερο χωρίς όμως ανάλογα επιτεύγματα, παρουσιάζει έντονη ενασχόληση με φαντασιώσεις απεριόριστης επιτυχίας, δύναμης, εξυπνάδας, ομορφιάς. Απαιτεί υπερβολικό θαυμασμό, συχνά φθονεί τους άλλους ή νομίζει ότι οι άλλοι το φθονούν. Πιστεύει ότι είναι άτομο ξεχωριστό, μοναδικό και ζητά την παρέα των «επωνύμων». Η εικόνα που παρουσιάζει στους άλλους είναι αυτή του υπερόπτη, του αλαζόνα που περιφρονεί τους άλλους.

Ψυχαναγκαστική διαταραχή: Απασχολείται έντονα με λεπτομέρειες, κανόνες, λίστες και προγράμματα, ώστε τελικά χάνει το κύριο σημείο της δραστηριότητάς του. Έχει υπερβολική τελειοθηρία που παρεμποδίζει την ολοκλήρωση μιας εργασίας και υπερβολική αφοσίωση στην εργασία με αποκλεισμό δραστηριοτήτων ελευθέρου χρόνου και φιλικών σχέσεων (χωρίς να υπάρχει οικονομικός λόγος). Είναι άτομο ισχυρογνώμον, λεπτολόγο και άκαμπτο σε θέματα ηθικής και αξιών (που δεν εξηγείται από πολιτισμική ή θρησκευτική ταυτοποίηση) και απρόθυμο να κάνει καταμερισμό καθηκόντων ή να δουλέψει με άλλους, εκτός αν αυτοί υποταχθούν στον ακριβή δικό του τρόπο που κάνει τα διάφορα πράγματα. 

Αποφευκτική διαταραχή: Έχει έντονη κοινωνική αναστολή, αισθήματα ανεπάρκειας και υπερευαισθησία στην κριτική των άλλων. Νιώθει κατώτερο άτομο, μη αρεστό, είναι ντροπαλό, έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση, φοβάται συνεχώς μην το κοροϊδέψουν. Αποφεύγει καταστάσεις με σημαντική διαπροσωπική επαφή από το φόβο της κριτικής, της αποδοκιμασίας και της απόρριψης.

Εξαρτημένη διαταραχή: Έχει έντονη και υπερβολική ανάγκη να το φροντίζουν οι άλλοι, πράγμα που οδηγεί σε υποτακτική και εξαρτημένη συμπεριφορά και σε φόβο αποχωρισμού από τους άλλους. Βασίζεται πάντα σε κάποιον άλλο για τις βασικές ή καθημερινές αποφάσεις της ζωής του και φοβάται μη μείνει μόνο του, γιατί νιώθει ότι είναι ανήμπορο να τα βγάλει πέρα.



Σε πολλές περιπτώσεις τα άτομα με διαταραχή προσωπικότητας περνούν απαρατήρητα και ο κόσμος απλώς νομίζει ότι είναι ιδιότροποι ή κακοί χαρακτήρες. Οι ίδιοι πιστεύουν ότι στις προστριβές τους με την πραγματικότητα  έχουν το δίκιο με το μέρος τους και ότι η ζωή, η κοινωνία, η οικογένεια, οι φίλοι, οι άλλοι γενικώς «αρμενίζουν στραβά», όχι εκείνοι. Την καθημερινότητά τους τη βιώνουν δύσκολα και καθώς δεν αντιλαμβάνονται ότι είναι αυτοί η πηγή των δυσκολιών τους, αποδίδουν τη χαμηλή ποιότητα της ζωής τους στους άλλους ή στην κακή τους τύχη. Επειδή αγνοούν ότι πάσχουν από διαταραχή προσωπικότητας, δεν καταφεύγουν συνήθως στους ειδικούς με αποτέλεσμα να περνούν όλη τη ζωή τους δύσκολα, άσχημα και μίζερα. Αν όμως η διαταραχή τους δεν ανήκει στις ελαφρές περιπτώσεις, αν τα συμπτώματά της είναι ακραία και βαριά, τότε αναπόφευκτα το περιβάλλον, οι οικείοι τους αλλά και οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά και τότε ζητούν τη βοήθεια του ειδικού.

Προσωπικά πάντως, από τότε που έμαθα ότι υπάρχουν αυτές οι συγκεκριμένες διαταραχές, άρχισα να βλέπω τους ανθρώπους με άλλο μάτι.  Φίλοι που κάποτε με εκνεύριζαν με την ανεδαφική τους οίηση ή με την υπερβολικά θεατρική συμπεριφορά τους ή με την ανεξήγητη καχυποψία τους, τώρα έχουν την ανοχή  και την υπομονή μου. Δεν προσπαθώ να τους αλλάξω, γιατί αυτό είναι αδύνατο. Αν έχω το θάρρος, τους επισημαίνω το πρόβλημα και τους συμβουλεύω να δουν έναν ειδικό. Αν δεν έχω το θάρρος, τότε μένω σιωπηλή με βαθιά όμως κατανόηση και συχνά με λύπη.

(Στη φωτογραφία: Νταλί, «Κύκνοι που αντανακλούν ελέφαντες»).


46 σχόλια:

AKG είπε...

Ενδιαφέρουσες και συναρπαστικές πληροφορίες, αλλά καθόλου καθησυχαστικές.

Καίτη Βασιλάκου είπε...

AKG, καλύτερα πληροφορημένοι και ανήσυχοι παρά μακάριοι και απληροφόρητοι.

Νταλί είπε...

Bravo Bravissimo!
Η τελευταία παράγραφος είναι υπέροχη..

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Ευχαριστώ, Νταλί.

Ανώνυμος είπε...

αυτος η αυτη που ειπε οτ οι πληροφοριες δεν ειναι καθολου καθησυχαστικες...να την πληροφορησω,,,να μην φοβαται...εγω εχω ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη...πριν αρχισει αυτο στα 25μου μετα απο μια φρικτη κατασταση που εζησα..ημουν ενα καλοβολο ατομο που η αλλοι μαλον το εκμεταλευονταν...προσπαθουσα παντα να περνανε καλα οι αλλοι...επιπλεον μεγαλωσα σε ενα περιβαλον συναισθηματικης και λεκτικης κακοποιησης...και ξυλο μερικες φορες..ενα παραδειγμα θα αναφερω...ημουν 4 ετων..και δοκιμασα λιγο αλμυρο ψαρακι απο το πιατο του(πατερα μου)αρχισα να βηχω...αρχισε λοιπον να ωρυεται και με πεταξε εξω απο την κουζινα,μαζι με την μητερα μου...ετσι μεγαλωσα..και ακομη ετσι ειναι ο υποτιθεμενος (πατερας)ο οποιος προφανως πασχει απο διαταραχη...και ειμαι απο τους λιγους που ξερουν την κατασταση τους και κανω χρονια αγωνα....και με ειδικους..αντι λοιπον να ξενιζονται καλο θα ηταν, να αναρωτηθουν αν αυτα τα ατομα βιωσαν αγαπη..η εστω και λιγη στοργη...ποσο πονο και μοναξια και αποριψη νιωθουν..κακοποιηθηκαν χωρις να φταινε σε κατι..να μην τρομαζετε λοιπον..πλησιαστε με αγαπη και κατανοηση αυτα τα ατομα...αυτο μας λειπει...ολα ξεκινανε απο την παιδικη ηλικια..!

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Ανώνυμε, έχεις πάρα πολύ δίκιο.

Ανώνυμος είπε...

Vb:Το άρθρο ειναι υπέροχο,με συγκίνησε και με άγγιξε βαθιά...η απορία μου όμως ειναι:ενώ προςπαθω να κοιτάω αυτά τα άτομα με άλλο ματι,να τα συμπονω και να προσπαθώ να έχω σωστές γνώσεις και σωςτη παιδεία για να τα βοηθήσω..δεν γίνεται κατι,αφού οι ίδιοι δεν δέχονται ότι έχουν πρόβλημα..νιώθω κουρασμένη,και δεν ξέρω ειλικρινά τι άλλο να κάνω..

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Το έχω νιώσει κι εγώ αυτό πολλές φορές. Τα άτομα με διαταραχή προσωπικότητας συνήθως δεν παραδέχονται ότι κάτι τους συμβαίνει, πιστεύουν ότι είναι πολύ καλά στην υγεία τους και γι' αυτό δεν καταφεύγουν εύκολα στον ειδικό. Εμείς οι υπόλοποι χάνουμε συχνά την υπομονή μας. Η μόνη λύση είναι να πεισθούν να τους δει ένας ειδικός.

Ανώνυμος είπε...

Νοιθω πολλες φορες να χανω τον ελενχο πανω στην δολεια μου κανω σκεψεις αρνητικες οταν βλεπω ζευγαρια λεω εγω ποτε θα βρω κοπελα στην δουλεια με μισουν ολοι ενω εχω φιλους αισθανομαι μοναξια ξεσπαω σε ατομα που δεν εχουν κανει κατι πολλες φορες δεν κοιμαμαι καλα επισης οταν ειμαι μονος κοπαναο οτι βρω και λεω γιατι εγω να μην εχω μια κοπελα γιατι ;; Αυτο γινεται εδω και πολλη καιρο δεν αντεχω αλλο

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Ανώνυμε, τα πράγματα θα γίνουν πολύ καλύτερα, αν ζητήσεις τη βοήθεια κάποιου ειδικού. Πρέπει να το κάνεις.

Ανώνυμος είπε...

Αμα παω σε καποιον ειδικο θα μου δωσει χαπια ? Ξερετε

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Δεν είναι απαραίτητο. Μπορεί να είναι αποτελεσματική και η συζήτηση. Αυτό θα το κρίνει ο ειδικός.

Ανώνυμος είπε...

Eννοειται με ψυχοθεραπεια?

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Ναι.

Ανώνυμος είπε...

Ακολουθω αγωγη εδω και 15 μηνες. διαγνωστηκε οτι εχω μεικτη διαταραχη προσωπικοτητας μαζι με καταθλιψη. χωρις την βοηθεια ειδικου και φαρμακευτικης αγωγης δεν θα εγραφα τωρα.

Ανώνυμος είπε...

συνεχεια απο το προηγουμενο ειμαι ο ιδιος τωρα πατερας και προσπαθω να μην κανω τα λαθη που εκανε ο δικος μου σε εμενα

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Ανώνυμε, χαίρομαι που βρήκες το δρόμο σου για να γίνεις καλύτερος.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπερα σας,ειναι η πρωτη φορα που αποφασιζω να μοιραστω ενα δικο μου κομματι στο διαδικτυο.Στα 29 μου διαγνωστηκα με οριακη διαταραχη,καταθλιψη και φοβιες.νοσηλευτηκα σε ψυχιατρικη κλινικη 3 μηνες σε εντατικο προγραμμα και παρακολουθησα ομαδικη ψυχοθεραπεια για 4 χρονια.Αποφασισα να μην λαβω φαρμακευτικη βοηθεια εκτος αν θεωρουσαν οι γιατροι σε ολο αυτο το διαστημα που δουλεψαν μαζι μου οτι εχριζε απαραιτητο και ευτυχως για μενα δεν χρειαστηκε.Ηταν ενα δυσκολο ταξιδι του εαυτου για το οποιο αρχικα ντρεπομουνα και αναρωτιομουν γιατι να συμβει σε εμενα.η αληθεια ειναι οτι δεν ειχα καθολου ευκολα παιδικα χρονια οπου εξελιχτηκαν σε μια προβληματικη εφηβεια και ακομα σε πιο δυσκολη ενηλικη ζωη.Προ νοσηλειας νομιζα και εγω και οι γυρω μου οτι ειμαι ενα φυσιολογικο ατομο απλα με ταμπελες.πολυ ζωηρη,αντιδραστικη,δυσκολος ανθρωπος κ.α Βγαινοντας απο την κλινικη φοραγα αλλα ματια και για εμενα και για τους αλλους.Στην αρχη ηταν τρομακτικο και δυσκολο ολο αυτο,ολα ειχαν αλλαξει και ημουν πολυ μονη.Περασε αρκετος καιρος για να συνειδητοποιησω το δωρο που ειχα κανει σε εμενα...ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ...δεν ημουν μονη.Δεν λεω πως λυθηκε το προβλημα μου και δεν υπαρχει πια.Απλα πλεον υπαρχω και εγω εκει να ισορροπω καπως τα πραγματα.Δεν εχει την ιδια δυναμη που ειχε πριν γιατι υπαρχει η γνωση.Μετα απο 10χρονια μπορω να πω υπαρχουν περιοδοι μεγαλης ηρεμιας αλλα και στιγμες που με καθηλωνει και ειναι καθοριστικες.Δινω την μαχη μου δεν κερδιζω παντα ...ειμαι σιγουρη οτι αν ειχα περισσοτερη κατανοηση απο τους γυρω μου για να ενεργοποιηση την αγαπη εκεινη την στιγμη και οχι τον φοβο θα εβγαινα νικητρια.
Τελος θα ηθελα να πω οτι αντιλαμβανομαι πολυ κοσμο γυρω μου να εχει διαταραχες που οι ιδιοι δεν γνωριζουν.Συνηθως ειναι αυτοι που κρινουν εντονα τους γυρω τους και τους κατανοουν λιγοτερο...οπως και τον εαυτο τους.
Σκεφτειτε μονο ποσο ανασφαλης και διαταραγμενη ειναι η κοινωνια σημερα και απο ποιους αποτελειται...απο εμας.

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Ανώνυμη, ανήκεις στους τυχερούς που κατάλαβαν ότι έχουν πρόβλημα, ζήτησαν βοήθεια και βελτίωσαν τη ζωή τους. Τα άτομα με διαταραχή χαρακτήρα δύσκολα το παραδέχονται, πιστεύουν ότι είναι φυσιολογικά και ότι φταίνε οι άλλοι ή οι περιστάσεις της ζωής.
Σε ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μας την εμπειρία σου.

Ανώνυμος είπε...

ENTΑΣΣΟΜΕ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΟΜΑΔΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ,ΚΥΡΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΜΟΥ ΗΠΑΡΟΡΜΗΤΙΚΟΤΗΤΑ Η ΕΞΑΡΤΗΣΗ Η ΒΟΥΛΙΜΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ,,,,Η ΟΡΙΑΚΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΞΥΠΝΗΣΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΣΤΑ 45 ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ,,,,ΕΧΩ ΠΑΛΕΨΕΙ ΜΕ ΤΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΤΗ ΕΧΩ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΠΙΑ ΝΑ ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙ,,,ΕΩ ΠΑΛΕΨΕΙ ΜΕ ΤΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΔΥΝΑΤΟΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ,,ΤΗ ΒΟΥΛΙΜΙΑ ΤΗΝ ΕΧΩ ΜΠΛΟΚΑΡΕΙ ΜΕ ΕΝΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΓΕΙΟ,,,ΟΤΑΝ ΜΠΗΚΑ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΥΑΤΟΥ ΜΟΥ ΟΛΑ ΑΛΛΑΞΑΝ,,,ΤΩΡΑ ΠΙΑ Η ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΥΑΤΟΥ ΜΟΥ ΜΕ ΒΟΗΘΑΕΙ ΝΑ ΠΑΛΕΨΩ ΤΗΝ ΟΡΙΑΚΟΤΗΤΑ ΜΟΥ,,,ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΟΡΙΑΚΟΥΣ,,,ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΑΖΩ ΤΑΜΠΕΛΑ ΣΤΟ ΕΥΑΤΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ,,,ΘΕΩΡΩ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΜΟΥ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ,,,ΕΧΩ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΑΙ ΤΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ,,ΤΑ ΚΕΝΑ ΠΟΥ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΑΝ ,,ΠΑΛΕΥΩ ΜΕ ΤΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΕΧΩ ΦΤΑΣΕΙ ΣΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΣΗΜΕΙΟ,,ΕΛΕΓΧΩ ΤΟ ΠΑΡΟΡΜΗΤΙΣΜΟ ΜΟΥ ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΞΕΧΩΡΙΖΩ ΠΙΑ,,ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗ ΒΟΥΛΙΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ ΟΤΙ ΘΑ ΦΥΓΕΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΟΤΑΝ ΙΣΟΡΡΟΠΗΣΩ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΜΟΥ ΚΟΣΜΟ,,,ΕΙΜΑΙ Η ΙΧ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΑΩ ΤΗ ΟΠΙΑΚΟΤΗΤΑ ΜΟΥ,,,,,

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Καταλαβαίνω πολύ καλά τον αγώνα που δίνεις για να σταθείς όρθια. Το ότι έχεις συνειδητοποιήσει το πρόβλημα και το πολεμάς, είναι πολύ σημαντικό. Όλα θα πάνε καλά, όσο συνεχίζεις την προσπάθεια και δεν παραιτείσαι.

Ανώνυμος είπε...

τι γινεται αμα εχουμε πολλους απο αυτους τους τυπους κ οχι μονο ενα?

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τους απομακρύνουμε από τη ζωή μας.
Ένας μπορεί να παλεύεται, πολλοί όχι.

Ανώνυμος είπε...

Ο σύντροφός μου πάσχει από διαταραχή. Σπάνια έχει επίγνωση της κατάστασής του. Έχει κατά διαστήματα δει ψυχιάτρους-ψυχοθεραπευτες όταν όμως αποκαλυπτεται το πρόβλημα παραιτείται. Εκτίθεται στην εργασία του με τα ψέματα που λέει κι όλοι νομίζουν ότι είναι απατεώνας. Έχω μείνει κοντά του και θέλω να βοηθήσω έχει προχωρήσει όμως η κατάστασή του τόσο που έγινε επιθετικός και με έχει χτυπήσει. Ξέρω πως είναι αποτέλεσμα της ασθένειας ωστόσο καταλαβαίνω πως κινδυνεύω. Του έχουν δώσει αγωγή την οποία δεν ακολουθεί και αρνείται να δει ειδικό. Στην αρχή είχα δεχτεί να βλέπω και εγώ ψυχιατρο προκειμένου να προχωρήσουμε. Μετά από 7 μήνες εγώ συνεχίζω ενώ εκείνος διέκοψε

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Να ζητήσεις τη συμβουλή του ψυχιάτρου, πώς πρέπει να χειριστείς αυτή τη δύσκολη υπόθεση. Αν άρχισε να σε χτυπά, δεν πρόκειται να σταματήσει. Ο σύντροφός σου χρειάζεται οπωσδήποτε βοήθεια, αλλά κι εσύ πρέπει να προστατέψεις τον εαυτό σου.

αντωνης είπε...

Και αν υπάρχει ένα άτομο που έχει όλα αυτά τα παραπάνω τότε τι κάνουμε;γιατί υπάρχει και έχει έρθει στη ζωή μου...

αντωνης είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
αντωνης είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
αντωνης είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Καίτη Βασιλάκου είπε...

Όλα αυτά μαζί αποκλείεται να τα έχει. Υπάρχει βέβαια και η μικτή διαταραχή χαρακτήρα και μάλλον κάτι τέτοιο συμβαίνει στο άτομο που αναφέρεις.
Τι κάνεις;
Ή φεύγεις και βρίσκεις την ησυχία σου ή απευθύνεστε σε ένα ειδικό.

αντωνης είπε...

Έκατσα και έψαξα για το συγκεκριμένο άτομο...διπολικη-ιδεοψιχαναγκαστικη διαταραχη Και αρκετά συμπτώματα μυθοπλασίας.έχει παρά πολλά συμπτώματα από τα παραπάνω. ..υπάρχει λέτε κάποια σωτηρία για αυτό το άτομο;

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Σ' αυτό μόνο ένας ειδικευμένος γιατρός μπορεί να απαντήσει, Αντώνη.

Ανώνυμος είπε...

Σας παρακαλώ απαντήστε μου σε μία απορία που έχω: η συνύπαρξη και η συνεργασία μου με κάποια συνάδελφο παρουσιάζει τόσες δυσκολίες, που κατέληξα πως πάσχει από διαταραχή. Από την άλλη όμως, με απασχολεί το ερώτημα : μήπως τελικά η αντίδραση που αισθάνομαι προς αυτήν, η έλλειψη υπομονής και η αγανάκτηση φανερώνουν κάτι και για εμένα την ίδια? Μήπως διαταραχή έχω και εγώ και δεν το καταλαβαίνω? Και αν δεν υπάρχει τρόπος να αποφύγει κανείς τέτοιους ανθρώπους, τότε τι κάνει για να αποφύγει τις οξύνσεις?

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Τι να σου πω, δεν είμαι και ειδικευμένη στο θέμα, αλλά, άμα οι συγκρούσεις είναι συνεχείς, κάτι δεν πάει καλά. Δεν είναι απαραίτητο όμως να πρόκειται για διαταραχή, μπορεί να πρόκειται για σύγκρουση συμφερόντων ή για διαφορετική αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων στη δουλειά σας.

Ανώνυμος είπε...

Poly kalo arthro kai sygxaritiria s olous osous apodextikan pws xrizoun voitheias ki ekanan kati gi auto.

Ανώνυμος είπε...

μολις τωρα διαβασα αυτο το αρθρο επειδη εψαχνα να βρω μια απαντση σε αυτο που ειμαι ή να πω καλυτερα..αυτο που μου λενε οτι ειμαι,αυτο που τους "βγαζω".Πολλοι ειναι αυτοι που με βρισκουν κυνικη ,απολυτη,αντιδραστικη και ολα αυτα τα καλα επιθετα..Δεν μπορω να το καταλαβω αυτο,μπορει να μη θελω να ειμαι ετσι,δεν θελω να το παραδεχτω μαλλον..αλλα ΔΕΝ φταιω εγω που ειμαι ετσι,κανεις απο εμας..καλως κακως,ετσι διαμορφωθηκε η προσωπικοτητα μας και ο χαρακτηρας μας απο τους γονεις μας.Υπαρχουν οδηγιες χρησης για το πως θα μεγαλωσεις ενα παιδι?ΟΧΙ.Ολοι ειμαστε διαφορετικοι,αν ημασταν ιδιοι θα πλητταμε!.Εγω νιωθω οτι ειμαι οκ, μεσα σ ακρες..ενιγουεη..Αν εχουμε ψυχολογικα,ειμαστε τα καλυτερα παιδια!!

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Δίκιο έχεις, δεν φταίμε γι' αυτό που είμαστε. Αν βέβαια δημιουργούμε προβλήματα στους άλλους γύρω μας ή σε μας τους ίδιους, καλό είναι να το κοιτάξουμε.

Ανώνυμος είπε...

η αληθεια ειναι οτι πολυ δυσκολη η συμβιωση με ενα ενα τετοιο ατομο που απο οτι φαινεται ειναι γιατι συωεχεια διμιουργουνται ασχημες καταστασεις απο το τιποτα ποσο μαλλον οταν υπαρχουν πραγματικες καταστασεις.αυτο που με ανησυχει ειναι η επιδραση στα παιδια.θελει τρομερη υπομονη και πολλη αγαπη θα ελεγα αλλα οσο κι αν εχεις καποια στιγμη το χανεις.ειναι πολυ δυσκολο να σου φορτωνουν ολα τα κακα και τα στραβα ειτε ειναι αληθινα ειτε οχι

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Η αγάπη είναι απαραίτητη αλλά όχι αρκετή. Τα άτομα αυτά χρειάζονται τη βοήθεια του ειδικού.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα, πρόσφατα γνώρισα κάποιον που παρουσιάζει τον εαυτό του ως γαλαζοαιματος, ότι έχει διασυνδέσεις με σημαντικές προσωπικότητες, τα πιστεύει αυτά που λέει ενώ είναι το παιδί της διπλανής πόρτας. Πώς λέγεται αυτή η πάθηση?

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Δεν μπορώ να ξέρω, αγαπητέ μου, από τι πάσχει αυτός ο άνθρωπος, πάντως εντελώς στα καλά του δεν είναι.

Ανώνυμος είπε...

Γεια σας, ειμαι 21 ετων και εδω και δυο χρονια εχω παει σε ειδικο και μου διεγνωσαν αποφευκτικη διαταραχη. Προσπαθουσα να βρω απαντησεις, προερχομαι απο μια οικογενεια που ο πατερας ειναι ναρκισσιστης (απαιτουσε θαυμασμο ως ταλεντο στη μουσικη, ηθελε να εχει πολλα λεφτα και να επιδεικνυεται,ειναι σπαταλος οσες φορες και αν εχει ερθει σε δυσκολη θεση, εβαζε προτεραιοτητα στις γυναικες και συχνα μας παρατουσε -εμενα και τον αδερφο μου-) και η μητερα μου ειμαι σιγουρη πια οτι πασχει απο παρανοειδη διαταραχη. Αυτό γιατι, κατηγορουσε τους παντες οτι δολοπλοκουν απεναντι της, προδοθηκε αλλα συνεχιζε να μενει σε μια θεση γιατι πιστευει οτι αφου της εφαγε τα λεφτα του πατερα μου αλλη γυναικα αρα πρεπει και αυτη - και ας εχει αλλαξει συντροφο! Εχω φυγει για σπουδες στο εξωτερικο για παιδαγωγικα, τα οποια τα πληρωνω με βαρυ ψυχολογικο τιμημα. Πρεπει να ανεχομαι ολες τις τυψεις και τις κακολογιες γιατι τους χρωσταω. Παντα προσπαθουσα να ειμαι ανεξαρτητη για να ξεφυγω. Ακομα κι ο αδερφος μου ως ο μικροτερος κι ο μοναδικος γιος , ηθελε να συγκρινεται ως καλυτερος και οτι παντα του κανουν το χατιρι. Δεν το αναρωτιεμαι γιατι εχουν γινει οι ανθρωποι αυτοι ετσι. Με στεναχωρει ομως , οταν θα τους πω οτι δεν ειμαι καλα και θα μαι κοροιδεψουν η οτι ο <> λεει ψεματα για να σου παιρνει λεφτα. Δεν ειχα στοργη, ουτε κατανοηση και το χειροτερο γιατι εμενα με τη μητερα μου και το βλεπω τωρα που ερχομαι τα καλοκαιρια, ειναι οτι αντιμετωπιζω παραλογισμο στο μεγαλειο. Θεωρει η μητερα μου οτι το να παει σε ειδικο ειναι κακο και αυτοαποκαλειται ως ηρωιδα. Με κατηγορει και προκαλει μαγαλη υστερια και φασαρια πχ οτι επειδη εχουμε την ιδια μαρκα μασκαρα αλλαζω τα βουρτσακια γιατι η δικη της ειναι καλυτερη επειδη απλα ειναι δικη της,ακομα και αν λειπω απ το σπιτι μερες. (δεν ασχολουμαι καν με τετοια σεναρια). Δυστυχως, αυτοι οι ανθρωποι επηρεαζουν ακομα τη ζωη μου και νιωθω πολλες φορες αχρηστη και ασημαντη. Με τιποτα δε μπορω να πω στη μητερα μου να δει εναν ειδικο ( ο πατερας αφηστε το εχει παραδεχτει τη καταντια του τουλαχιστον) γιατι ανησυχω οτι αν με τον συντροφο της δε θα τα παει καλα θα καταρρευσει και θα παρουσιασει σχιζοεικη συμπεριφορα. Δε θα πιστεψει ουτε τριτο ατομο που θα ναι και γιατρος για καποια πραγματα. Η καταπιεση και ο παραλογισμος με στεναχωρουν και με κανουν να θελω να παω εγω στο ψυχιατρειο επιτοπου. Τουλαχιστον εχω αρχισει να συνειδητοποιω οτι δε φταιω για ολα -οπως μου λεει και ο ειδικος- . Απλα ειναι τοσο λυπητερο να ξερεις οτι οι ανθρωποι σου να μη σε στηριζουν και να τυχαινει να ναι και οι 3 ετσι. Εχω μαθει να μαι αμεροληπτη, να ανοιγω τα ματια μου , να ειμαι ορθολογιστικη οσο δε παει και να εχω τρομερη εμπαθεια. Αλλα , καποιες μερες το σχημα μου θα ναι κει να μου πει οσα μου λενε τοσα χρονια... οτι κακως μιλαω,οτι ειμαι ασχημη και οτι δεν ειμαι ανταγωνιστικη και οτι δεν αξιζω. Οταν μιλησα...με βγαλαν τρελη... οταν τους ειπα οτι εχω καταθλιψη μου ειπαν οτι υπερβαλω και οτι το παιζω.. οτι κατηγορω ολους τους αλλους εκτος απο μενα.. μια μερα θα ησυχασω αυτο ξερω.. αλλα θα πρεπει να ειμαι μακρια τους... και αυτο με στεναχωρει περισσοτερο..

Ανώνυμος είπε...

ο γιατρος λεει ψεματα*

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Αγαπητή μου, προέρχεσαι από δυσλειτουργική οικογένεια, κάτι που δεν είναι καθόλου σπάνιο. Η συμβουλή μου: συνέχισε τις επισκέψεις σου στον ειδικό, συνέχισε τις σπουδές σου για να γίνεις οικονομικά ανεξάρτητη και φτιάξε τη ζωή σου μακριά από την οικογένεια. Διατήρησε την επαφή μαζί τους, γιατί είναι δικοί σου άνθρωποι, αλλά έχε την προσωπική σου ζωή μακριά από αυτούς.

Καίτη Βασιλάκου είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Καίτη Βασιλάκου είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.