Σήκω, ψυχή μου

 

Γιατί, ψυχή μου,

ζάρωσες και δεν μιλάς;

Γιατί το σώμα μου

πάει κι έρχεται αμέριμνο,

τρώει, πίνει, κοιμάται, ξυπνά

και συ,  ψυχή μου, κάθεσαι

σε μια γωνιά και τρέμεις;

 

Θέλω τα μάγια να λυθούν,

να σε δω ξανά ολόφωτη

να υψώνεσαι

με τη ρομφαία σου στο χέρι,

σε θέλω  ατρόμητη

να σπαθίζεις κάθε φόβο.

 

Σήκω,

πάρε  τα όπλα σου,

είσαι πάντα εσύ,

κυνική και άφοβη,

σήκω, ψυχή μου,

τίποτα δεν είναι πιο φοβερό

από τον φόβο,

κάρφωσε την καρδιά του,

σκίσε την.

 

Ψυχή μου εσύ,

η μόνη περιουσία μου,

κάνε με πάλι περήφανη.